Ken je dat gevoel. Er komt een belangrijke wedstrijd aan en je moet voor die tijd klaar zijn. Je bereid je voor, hebt alles tot in de details uitgewerkt en je zit op schema. Mooi, dan kun je op je gemak de laatste loodjes doen en is de stress al een stuk minder. Tuurlijk het blijft spannend ga je het wel of niet halen of komt er nog wat tussen. Je weet tenslotte dat je paard bang is op vreemd terrein.

Mooi, er is niets tussen gekomen. Op naar de grote dag. Je kleding is wedstrijd klaar, je paard gewassen en geknot. De trailer op geen probleem en bij aankomst op het terrein ook geen probleem. Wel even opletten dat je niet te dicht op andere trailers staat en het liefst niet in de buurt van andere paarden. Het uitladen verloopt soepel. Zo, je bevindt je op vreemd terrein en het eerste deel hebben jullie overleefd.

Dan op weg naar de ring om in te rijden. Oeps, de wind trekt aan, de vlaggen maken geluid. Je paard begint te dribbelen en de neusgaten worden groter, maar is te herstellen. Dan merk je dat je niet de enige bent in de ring en je paard maakt omtrekkende bewegingen langs de andere ruiters. Bij het horen van de omroepster schrikt je paard zodanig dat je nog maar net blijft zitten.

Herken je dit? En ga je dan ook met een ……gevoel de ring in? Je plezier in de wedstrijden worden steeds minder en zelfs thuis ga je steeds vaker met lood in de schoenen naar stal om iets met je paard te doen. Heb je wel een het idee dat je paard je iets wilt vertellen maar je hebt geen idee. Je weet alleen dat jij je plezier aan het verliezen ben en zelfs er aan denkt om de handdoek in de ring te gooien.

Wat kun je doen

Kijk eens naar je paard. Is er iets veranderd in zijn vacht of juist in zijn houding. Kijk eens naar zijn buik.

Voel je paard eens bewust met je handen. Zijn er plekken op het lichaam die warmer zijn of juist heel koud. Kun je de huid wel bewegen of lijkt het op een gespannen tentdoek. Mag je hem wel overal aanraken.

Luister eens naar de ademhaling van je paard. Is deze regelmatig of juist heel onregelmatig. Hoor je een piep. Luister eens naar het vallen van de hoeven. Klinkt het regelmatig of zit er verschil in de lichtheid van het plaatsen van de hoeven.

Wordt bewust van wat je ruikt bij je paard. Hoe is de adem, hoe is de lucht van de urine en van de ontlasting. We vergeten wel eens dat onze neus ook kan fungeren als detective bij ons paard. Soms zit er een subtiele verandering in de lucht rondom je paard en kan het verschil maken in het signaleren van lichamelijke klachten bij je vriend of vriendin.

Heb je dit allemaal gedaan en denk je er is niets aan de hand. Mijn paard stelt zich gewoon aan en ik wil gewoon weer op wedstrijd zonder dat rare gedoe van hem. Dat kan en om je hier mee op weg te helpen heb ik 3 tips voor je die je meteen kunt toepassen en als je dit regelmatig doet dan zul je verschil merken.

3 Tips om toe te passen

Tip 1.

Houdt de schouders en benen soepel door deze in kleine cirkels onder het lichaam te draaien. Dit kun je doen door het optillen van een been als je de hoeven gaat uitkrabben. In plaats vanhem direct neer te zetten draai je nu kleine cirkels onder het lichaam op de plek waar het been hoort te staan. Na het draaien van de cirkels zet je hem heel even op de punt van de hoef neer en je paard moet dit zelf corrigeren.

Tip 2.

Als je je paard leert om zijn hoofd lang en laag te dragen zal hij minder de neiging hebben om overal op te reageren. Paarden zijn nu eenmaal vluchtdieren en lopen van nature met hun hoofd hoog als het spannend is. Jij kunt je paard leren om zijn hoofd omlaag te doen op het moment dat jij dat vraagt.

In het begin kun je dit doen door 1 hand op de hals te leggen en met de andere hand over de lijn of teugels naar benede4n te glijden. Hierdoor krijg je een lichte vraag en hoef je geen druk uit te oefenen op de teugels. Heeft je paard hier moeite mee dan kun je met een lichte knijpbeweging zoals een rups beweegt je een weg omhoog op de hals werken. Dit zal ontspanning geven en zal je paard het hoofd laten zakken. Deze oefening kun je ook vanuit het zadel doen.

Tip 3.

Vaak zijn paarden die schrikachtig zijn sterren in het niet door ademen en hun lippen stijf op elkaar te houden. Als dit gebeurt dan kun je het paard  helpen door voorzichtig met je vinger langs de wang de mond in te gaan en een moment de wang naar buiten vragen. Hierdoor wordt de kauwreflex aangezet en heeft je paard even de tijd om uit de vluchtmodus te komen. Wil je nog meer bereiken dan kun je de onderlip voorzichtig openen en met je vingers over de binnenkant van de lip wrijven. Dit stimuleert de aanmaak van speeksel en zorgt voor een feel-good modus.

 

Ik wens je heel veel plezier met het proberen van deze tips en hopelijk kun je hier al mee aan de slag bij de eerst volgende wedstrijd. Verdere informatie en tips kun je ook vinden in deze blog https://www.oogvoorhetpaard.nl/schrik-en-obstakeltraining/. Wil je meer hulp of meer tips, vul dan het vragenformulier in en dan kan ik je nog meer tips geven tijdens een gratis zoomsessie. Je kunt natuurlijk ook altijd een mailtje sturen naar [email protected].

Foto met dank aan de website chio.nl

 

Afgelopen week was ik bij een dame met een paard wat bang was voor een muisje en daarbij de hele stal op stelten zette. Hij heeft er 3 weken over gedaan om weer normaal in stal te lopen. De eerste dagen was het heel moeilijk en daarna lukte het met alleen een hupsje over de drempel, want daar zat tenslotte het muisje.

Het is natuurlijk niet alleen het muisje, maar ook de ganzen in het land en wat dacht je van tijdens de wedstrijd? Je raad het al “de paraplu!” Vaak gaat de eerste proef super slecht en reageert hij overal op. Maar tijdens het voorstellen stopt hij dan weer wel zijn hoofd in het juryhok. De tweede proef is hij vaak relaxter en kan hij de sterren van de hemel lopen en met de eerste plaats en winstpunten het terrein verlaten.

Gedrag heeft een reden?

Zoals bij ons mensen, speelt het fysieke onderdeel van het paardenlichaam een grote invloed op gedrag. Bij veel spanning in het lichaam schrikken wij ook van het eerste de beste geluidje. Een raam of een deur die dichtklapt, het klepperen van de brievenbus of het blaffen van de hond. Maar ook een voorbij sprintend muisje.

Steeds vaker merk ik dat veel paarden een heel stug velletje hebben en dat er weinig bewegingsruimte in zit. De spieren staan strak of hij is iets te rond voor zijn velletje. Hoe dan ook wil je die spanning uit het lichaam hebben om meer rust te creëren. Dit kun je dan op verschillende manieren doen en met verschillende therapeuten of hulpmiddelen. Dit is super. Ik laat zelf ook regelmatig een fysio/chiropractor komen. Zij heeft een zeer volle koffer met hulpmiddelen en vooral heel veel kennis.

Echter, is het vooral fijn om het zelf ook een zet in de goede richting te geven. Met mijn klanten ga ik aan de slag en geef vooral praktische tips en oefeningen die zij zelf dagelijks kunnen toepassen. Hierdoor kun je voorkomen dat de spanning in het lichaam te veel oploopt en dat het velletje weer strak komt te zitten. Dit neemt niet weg, dat het zeker als je sportgericht met je paard bezig bent, het belangrijk is om hem regelmatig na te laten kijken en behandelen door een fysio/chiropractor. Hierdoor kun je ook blessures voorkomen of juist in een vroeg stadium ontdekken.

Wat kun je doen met voelen en aanraken?

Bij dit paard ben ik eerst gaan inventariseren hoe hij staat en loopt. Vervolgens is het voor mij altijd van belang hoe veel of weinig moeite het paard heeft om op 3 benen te staan. Leunt het op jou of kan hij zijn gewicht goed verdelen over de andere 3 benen. Dit vertelt mij of hij ergens een probleem heeft. Heel vaak zie ik dit terug bij paarden zoals deze, die overal van schrikken.

De staart speelt ook een rol bij de reactie van dit paard. Hij draagt hem strak tegen het lichaam een bij het lopen over een balkje merk je dat hij de kont klemt. Hierdoor struikelt hij dan ook met de achterbenen over de balk.

In dit geval zat de spanning vooral aan de voorkant. Dit paard had moeite met het laten zakken van zijn hals. De ruimte tussen de schouders was er eigenlijk niet. Met deze man ben ik aan de slag gegaan om ruimte te maken tussen de schouders.

Ik ben begonnen met het definiëren van de schouders. Dit kun je makkelijk doen door met de zijkant van je hand de rand van het schouderblad te volgen en voelen of je de hand tussen de hals en schouderblad kunt steken. Hierdoor maak je het paard bewust van de ruimte en kun je hem helpen om de hals te laten zakken. Tenslotte een paard wat altijd het hoofd omhoog heeft, loopt in constante vluchtmodus.

Om te oefenen met het rijden kun je gaan werken met een balansteugel. Hierbij moet je bedenken dat je deze gebruikt om, zoals het woord al zegt, je hem gebruikt om in balans te houden. Je kunt hem gebruiken om te sturen en dan komt de balans mooi van tussen de schouders. Op deze manier hoeft je paard niet in de teugels te hangen en zwaar op de hand te zijn. Als je denkt aan 70% gebruik van de balans teugel en 30% de reguliere teugels, dan kun je deze vooral als noodrem gebruiken.

Tot slot heeft dit muisje een staartje?

Ik geef hier maar wat opties. Er zijn er zoveel, je kunt er een aantal terug vinden in mijn ebook mocht je deze nog niet kennen. Anders kun je op de hoogte blijven door regelmatig een kijkje te nemen op mijn Instagram @oogvoorhetpaard of op mijn facebook pagina @oogvoorhetpaard.

Wil jezelf leren hoe je je paard beter kunt helpen maak dan gelijk een afspraak. Heb je vragen vul dan het formulier in dan spreek ik je snel.

Vrolijke groet,

Anita

 

 

Help! Mijn paard zet het op een rennen. Dit was vermeld in de onderwerpsregel van een mail van een nieuwe klant.

Misschien herken je dit? Je loopt met je paard over een onbekend terrein. Hij is wat onrustig maar prima te handelen.

Als je voorbij een gebouw loopt met een open deur is er niets aan de hand maar 2 tellen later komt er iemand uit diezelfde deur en je paard zet het op een rennen. Met moeite kun jij het halstertouw vasthouden en hem tot halt roepen. Alleen jouw hartslag zit op 200, want het terrein is drukbezocht door andere ruitercombinaties en je moet er niet aan denken als hij er dwars doorheen was gaan denderen.

Dit is een situatie die veel van mijn klanten wel eens meemaken en vaak loopt het af met brandwonden op de handen of een paard met een blessure. Dit wil je natuurlijk voorkomen.

Wat gebeurt er in het lichaam:

Op het moment dat je op een onbekend terrein bent is je paard natuurlijk wat onrustig in het begin. Vaak als jij rustig bent en je paard is gewend om van wedstrijd naar wedstrijd te gaan is er weinig aan de hand. Het wordt een heel ander verhaal als het de eerste keer is en jij bent ook gespannen voor de wedstrijd. Deze spanning neemt jouw paard ook over.

Een paard is een vluchtdier en zal dus vaak ook kiezen om het op een rennen te zetten. Maar, als er spanning in het lichaam zit, bijvoorbeeld door problemen in de rug of de achterhand. Dan zie je dat de schrik- en vluchtreactie ook versterkt wordt.

3 signalen van het lichaam?

  1. Je kunt stijfheid en/of gevoeligheid dan merken aan de verkorte passen van je paard.
  2. Of met borstelen als je paard zijn rug wegduwt, terwijl jij er met een borstel overheen gaat.
  3. Ook zul je vaak merken dat je paard moeite heeft met het optillen van de achterbenen.

Op het rennen zetten of een andere optie?

Wanneer jouw paard geen andere opties heeft dan het op een rennen te zetten, zal hij dit zeker ook doen. Maar, hoe gaaf is het als jouw paard andere keuzes kan maken. Als hij dit leert hoeft hij niet altijd als Piet Paniek over het wedstrijdveld te rennen. Hij kan juist ademhalen en het hoofd koel houden. Door je paard meer opties aan te bieden kan hij leren dat er niet altijd een grote boze wolf komt om hem te pakken.

Heel belangrijk in dit verhaal is om je paard te laten ontspannen en hem dat ook aan te leren. Wel een disclaimer hier! Als je merkt dat je paard niet okay in zijn lichaam zit, neem dan altijd contact op met een dierenarts of een andere deskundige. Blijf niet zelf zitten vogelen tot dat het te laat is.

Kun je zelf niets doen?

Zeker wel. Je kunt altijd je paard helpen met ontspannen. Door bepaalde bewegingen van de huid van het lichaam kun je het paard laten ervaren dat er ruimte zit in de huid. Je kunt dit vergelijken met je eigen schouders. Als we gespannen zijn, zitten onze schouders vaak onder de oren geplakt. Maar, wanneer je hiervan bewust bent en eens diep ademhaalt merk je al dat er meer ontspanning in je lichaam komt.

Help je paard met dit gevoel door eens goed uit te ademen als bij hem de spanning begint op te lopen. Leer hem om zijn hoofd omlaag te houden in plaats van alleen in de verte te staren. Maak gebruik van je omgeving. Zie je iets waar je bijvoorbeeld omheen kunt slalommen. Of vraag hem een paar pasjes achteruit.

Het is fijn om dit soort oefeningen eerst in een rustige omgeving te doen. Op deze manier leert je paard begrijpen wat je bedoelt en slaat hij het op in het lichaam. Hierdoor leert hij een andere optie in plaats van het op een rennen te zetten. Wat jou weer meer vertrouwen geeft om met hem op stap te gaan. Wil je meer oefeningen, neem dan eens een kijkje op mijn Youtubekanaal.

Tot slot:

Herken je deze situatie en wil je meer oefeningen leren om je paard te ontspannen in elke situatie. Vul het contactformulier in zodat we een gratis gesprek kunnen plannen waarin ik je een aantal tips kan delen die je meteen in de praktijk kunt uitvoeren. Mocht je iemand kennen die wat hulp kan gebruiken stuur dan deze blog door. Je hebt zoveel meer plezier met een koele kikker, dan Piet Paniek.

Tot snel!

Een klant had mij gevraagd om haar te helpen met haar paard. Deze merrie durfde niet naar de longeerbak. Dit kwam doordat de longeerbak naast de opslag was van het hooi en kuil. Nu zou dat niet zozeer het probleem zijn maar het bewegen van plastic wat om het kuil zat. Als er maar een klein beetje wind staat gaat het zeil bewegen en is er geen beweging meer in de merrie te krijgen. Lukt het om haar uit de freeze te krijgen dan springt ze de longeerbak in en loopt haar omver.

Omdat je altijd afhankelijk bent van de situatie kun je natuurlijk vragen of het plastic weer goed gesloten wordt of misschien of de balen niet ergens anders heen kunnen. Heel vaak is dit niet mogelijk en zul je dus zelf voor de oplossing moeten zorgen. Dit kan natuurlijk door een andere stal te zoeken, maar is wel wat rigoureus. Aan de slag gaan met je paard en te zorgen dat je beter kunt inspringen op spannende situaties is misschien wel de enige logische stap.

Wat kun je doen en wat weet je?

Je gaat eerst kijken naar je paard en kijken waar en hoe de spanning opbouwt. Vaak merk je dat je paard de spanning op een bepaalde plek gaat opbouwen. Wat je dan gaat doen is een manier zoeken om de spanning hier al omlaag te brengen. Bijvoorbeeld op deze plek stilstaan, belonen voor de rust en dan doorlopen. Vergeet niet dat rust de grootste beloning is voor een paard en dit vaak de voorkeur heeft op eten. Wil je toch iets te eten geven probeer het dan is niet uit de hand te geven maar zoek bijvoorbeeld een deksel of een frisbee. Op deze manier worden je handen en je zakken geen snackbar.

Ga je zelf aan de slag, dan zijn hier 4 tips die je zullen helpen om sneller een beter resultaat te bereiken

Tip 1: Neem de tijd

Een probleem trainen doe je niet een, twee, drie. Hier heb je even de tijd voor nodig. Ga dan ook alleen aan de slag op het moment dat je de tijd hebt en niet 5 minuten voor een afgesproken les. Ook een paard heeft de tijd nodig om dingen te kunnen verwerken. Liever 2 korte sessies dan 1 maal een half uur.

Tip 2: Let op je eigen lichaamstaal

Is de reactie van het paard geen gevolg van je eigen houding. Is het zo dat je paard reageert omdat jij meer spanning op de lijn zet op het moment dat je op de plek des onheils arriveert. Of ga jij sneller lopen en houd je de adem in. Paarden zijn meesters in het lezen van lichaamstaal en kunnen ook nog eens als de beste spiegelen. Dus als vluchtdier zal er altijd een vluchtreactie ontstaan als jij hier aanleiding voor geeft.

Tip 3: Geef je paard iets anders om op te focussen dan het plastic

Wil je een andere opdracht geven denk dan bijvoorbeeld aan een paar stapjes achteruit vragen. Maar niet uit de situatie gaan. Als je weet waar en hoe de spanning opbouwt kun je ook vooraf al maatregelen nemen. Zet bijvoorbeeld eens wat pionnen neer op de weg naar de longeerbak. Op deze manier is je paard hiermee bezig en niet met de omgeving.

Probeer vooral niet zo snel mogelijk van A naar B te gaan, want op deze manier stimuleer je reactie. Het is van belang dat het hoofd van je paard op schoft hoogte is. Op deze manier is ze niet in de Flight modus en kan ze beter haar hoofd bij jou houden. Gaat het hoofd veel lager dan gaan ze vaak in de ontwijking en kunnen ze ook niet leren van het moment.

Tip 4: Laat je paard kennis maken met verschillende ondergronden

Leer je paard bijvoorbeeld lopen over een stuk plastic zeil of over een houten plank. Let daarbij dan op dat de plank groot genoeg is en geen spijkers of schroeven bevat. Verder kun je kiezen voor een oud stuk tapijt of de matten van kunstgras.

Alles wat een paard leert kennen met zijn hoeven geeft meer vertrouwen. Het maakt niet uit of er nu wel of geen ijzers onder zitten. Loop zelf eerst maar eens zonder schoenen over deze attributen en daarna met schoenen aan. Je zult merken dat je het verschil in ondergrond wel voelt.

Bij deze klant was er eigenlijk niet 1 probleem, maar bleken er meerdere problemen. Eén ervan was het plastic en een andere was het lopen door een smalle doorgang. Dit zie ik vaak omdat deze paarden weinig connectie met het hele lichaam hebben en ook geen idee van hun eigen omvang en plaats. Dit noemen we met een mooi woord PROPRIOCEPTIE. Zeg dat maar eens een paar keer achter elkaar met een borrel op?.

Paarden die veel en vaak schrikken hebben veelal spanning in de achterhand zitten en dat is zeker te verhelpen als het niet om een blessure gaat. Dit is altijd handig om eerst uit te sluiten voor je aan de gang gaat met oefenen. Hierbij kun je denken aan problemen in het bekkengebied, maar ook zeker de benen. Wil je hier meer over weten dan kun je in dit filmpje op youtube een aantal signalen vinden van spanning in de rug. Ook in deze blog kun je meer informatie vinden.

Wil je graag hulp met je paard of iemand die met je mee kijkt? Dat kan natuurlijk ook neem dan contact op via het contactformulier.

Heb jezelf tips of vragen wil je die dan hieronder met mij delen? Ken je iemand die geholpen zou zijn met dit artikel? Wil je dan dit artikel delen, het betekent veel voor mij om zoveel mogelijk mensen weer te laten genieten van hun paard en niet langer meer met tegenzin naar stal gaan bij ieder zuchtje wind?

Stel, je gaat eindelijk op vakantie na de hele Covid periode. Je weet dat je paard in goede handen is bij je beste stal vriendin. Naast het voer- en bewegingsschema voor je lieveling, laat je voor je vriendin ook een uitgebreide gebruiksaanwijzing achter voor hoe ze moet omgaan met jouw (b)engel. Die gedraagt zich namelijk niet altijd zoals je zou willen. Eigenlijk schaam je je zelfs een beetje voor het feit dat hij zich altijd losrukt op weg naar de wei, je continu in je mouw hapt als je hem leidt of onmogelijk te longeren is bij meer wind.

Herkenbaar? Sommige mensen denken dat hier niets aan te doen is. Dat het nou eenmaal de aard van het beestje is. En uiteraard zal een deel van het probleem inderdaad te wijten zijn aan het karakter van je paard. Maar uit ervaring weet ik dat ook eigengereide paarden prima te trainen zijn en zich een stuk beter kunnen leren gedragen door daar gericht mee aan de slag te gaan. Want vaak hebben ze simpelweg nooit (goed) geleerd hoe ze zich wel zouden moeten gedragen en dus doen ze maar wat.

Hoe zou je het graag willen zien?

 Belangrijk als je aan de slag gaat om het gedrag van je paard te veranderen is om te weten waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Sta dus eens stil bij wat je precies irriteert of apart vindt aan het gedrag van je vierbenige rebel. Maak een lijstje van wat voor ongein hij kan uithalen of heeft uitgehaald en wees daarbij vooral eerlijk. Hieronder vind je wat voorbeelden van regels die in jouw gebruiksaanwijzing zouden kunnen staan:

  • ‘Het is belangrijk dat hij een brokje krijgt voordat hij uit stal komt, anders komt hij niet mee. Kies vooral voor een snoepbrok dan voor een handje bix anders komt hij echt niet.”
  • “Als mijn paard naar het land mag, zet haar vaak stil, maar het is nog beter om achteruit te lopen. Op deze manier rukt zij zich niet los.”
  • “Wanneer ik geen zweep bij me heb om hem tegen te houden, loopt hij dwars door mij heen. Neem dus altijd een zweep mee.” (Hier heb ik ook een blog over geschreven)
  • “Ik ga nooit meer zonder lange mouwen naar mijn paard, want hij heeft al eens een flinke hap uit mijn arm genomen. Het dragen van een T-shirt is op eigen risico.”

Je zult misschien denken ‘een beetje extreem’. Nee, dat ook weer niet ik heb ze allemaal wel eens gehoord. Het kan zo zijn dat het gedrag van jouw paard nu toch wel mee valt. Maar het kan natuurlijk altijd nog erger. Het is zeker geen rede om het zo te laten natuurlijk!

Huiswerkopdracht:

Ga er eens goed voor zitten en schrijf alle minpunten van je paard eens onder elkaar op. Vervolgens schrijf je achter ieder punt hoe jij wilt dat je paard zich gedraagt. Denk niet dat het niet kan, maar denk aan de meest ideale omstandigheid. Een beetje ambitie kan nooit kwaad. De kleine stappen van de reis zijn dan zoveel meer waard.

Wat kan je, wat weet je, wat heb je nodig?

Neem nu de lijst eens door en kijk hoe je van punt A naar B kunt komen en wat je daar voor nodig zou kunnen hebben. Heb je zelf de kennis en kunde in huis, ken je iemand of heb je een professional nodig. Alles is okay. Het is tenslotte niet dat je minder waard bent omdat je altijd op een manegepaard of doodbraaf eigen paard hebt gereden. Je hebt dan waarschijnlijk gewoon minder ervaring met uitdagend gedrag.

Guess what? Je bent niet de eerste en zeker niet de laatste die tegen dit gedrag aanloopt. En door de komst van het internet is het mogelijk om bijna alle informatie gratis en voor niets te vinden is. Dit kan zijn op verschillende forums of op sites van paardentrainers.

Weg met de gebruiksaanwijzing!

Zie je het niet zitten om zelf aan de slag te gaan of heb je gewoonweg geen tijd, dan kun je altijd een gedragstrainer of therapeut inschakelen. Deze zal je gerichte tips geven naar aanleiding van het gedrag van je paard. Als je het niet ziet zitten kunnen zij je ook begeleiden tijdens het hertrainen van het gedrag, zodat je geen hele gebruiksaanwijzing meer hoeft achter te laten en jij lekker kunt genieten van je vakantie.

Wil je mijn hulp. Dat kan! Vul het vragenformulier in of maak direct een afspraak en we gaan zo snel mogelijk aan de slag.

Laat die vakantie maar komen??

 

Ik zit In de afrondende fase van mijn opleiding voor instructeur van paard en gedrag. Tijdens de afronding is het van belang dat ik een evenement organiseer. Iets wat ik normaal wel al doe en ook workshops geef en dergelijke. Maar nu was het van belang om het bij een vereniging te doen. Of een ponyclub of iets dergelijks? Juist omdat ik me bezig hou met schrikachtige paarden en leek het me leuk om een schrik en obstakeltraining te organiseren voor een vereniging.

Veiligheid voor alles⛑

Nou, zo gedaan, zo bedacht en de schrik en obstakeltraining staat en de afspraak is gemaakt en de eerste vraag komen binnen. Waarom moeten we een cap op? Nou, waarom zou je geen cap op doen? Het is een kleine moeite. Je bent een half uurtje In de bak. Maar, er zijn toch wel heel veel incidenten waarbij je al heel snel een paar benen op je hoofd krijgt, of op je schouder of iets dergelijks. En daarom is het gewoon beter zodra je een paard de hand neemt en in een bak gaat of in een afgesloten ruimte of eigenlijk altijd wanneer je een paard in je handen hebt een cap op je hoofd hebt.

Het wordt wat warmer, dus zijn goede beschermende schoenen van belang. Geen schoenen met stalen neuzen die drukken in, dus dan vind je alleen nog losse tenen in je schoenen. Wil je ook niet hebben. Teenslippers wil je ook niet hebben, want dan vind je tenen vaak naast je slippers. Dus daar zitten we ook niet op te wachten.

Nadat we besproken hebben dat de cap en een paar stevige schoenen, dus een verplichting zijn, komen de volgende vragen. Mogen we het ook op het paard doen? Je zou bijna denken van tuurlijk mag dat, maar bij mij mag dat dus niet. We hebben het hier over een training horsemanship, dat betekent voor mij dat het gaat om 4 paarden benen op de grond en de twee benen van de begeleider ook op de grond. En Waarom? Omdat het belangrijk is dat je vanaf de grond ook je paard kunt besturen en controleren.

Samen communiceren?

Ik weet dat veel mensen zeggen, van ja, maar als ik op mijn paard zit, heb ik juist de grootste problemen. Of andere mensen zeggen juist van ja, maar op mijn paard heb ik juist de meeste controle. In beide gevallen heb je dus een probleem. Want als jij Alleen controle hebt op je paard, betekent dat dat je daarnaast dus heel weinig te vertellen. Laten we wel zijn. Je bent altijd weinig te vertellen, want je hebt het over nou ja gemiddeld 5 à 600 kg en als die nee zegt, dan zegt hij ook gewoon nee en dan kan je doen en Laten wat je wil maar.

Het is wel de bedoeling dat je met elkaar leert communiceren en samen door een deur kunt gaan. En voor veel Mensen is dat een beetje moeilijker, want zij hebben de skills om het paard van bovenaf te besturen. Maar niet de skills om een paard vanaf de grond te besturen. En vaak is het niet eens het stukje vanaf de grond besturen, maar is het een stukje vertrouwen en band opbouwen. Wat ervoor zorgt dat je veilig met elkaar door één deur kan gaan. Vooral op de grond, maar ook als je erop zit.

Een ander verhaal is dat veel Mensen zeggen, van ja, Maar ik heb mijn paard net en Ik weet dat ik In het zadel meer vertrouwen in hem heb als naast het zadel. Maar hoe mooi? Hoe mooi is het dan Als je, juist door een schrik en obstakeltraining, de band met je paard kan bouwen. Je wilt kleine stapjes nemen, je wilt toch juist dat je met elkaar dingen leert en samen groeit in een proces. Waarom zou je het dan niet in kleine stapjes naast elkaar doen in plaats van er bovenop. Ik heb deze insteek nooit begrepen. Maar dat is denk ik, Omdat mijn visie is, dat je eerst een band opbouwt. En als die band er is, dan kun je samen de meest spannende dingen samen oplossen.

Een harde les?

Ik kan me nog heel goed herinneren dat toen wij net onze eerste pony hadden en wij verhuisd waren naar een nieuwe stal, er een schrik en obstakeltraining gedaan werd op stal. Doordat ik vanwege een andere opleiding op dat moment niet In het land was, had mijn dochter besloten om, in overleg met de instructrice, in het zadel deel te nemen aan de schriktraining. In dit geval kon het ook, want er waren instructeurs bij aanwezig. Dus dan ja, is het verzekeringstechnisch ook verantwoord.

Mijn dochter was toen nog een paar jaar jonger. En ook haar beredenering was, dan weet ik wat Ik heb, en dan voel ik waar ik naartoe ga. Ik moet je zeggen dat het niet zo goed afgelopen is, want mijn dochter belandde op de bakrand omdat onze pony dacht, hé, Ik vind dit eigenlijk toch wel heel spannend.

Hij ging ervandoor en zij verloor haar balans doordat hij plotseling omdraaide en dus viel zij met haar schouder op de bakrand. Dit is voor mij de grootste reden geweest waarvoor ik altijd zeg, Eerst vanaf de grond. Bouw daar je band op. Bouw daar de connectie, leer naar mekaar luisteren, leer naar elkaar kijken. En ga vanuit daar pas verder. Zij heeft het op een harde manier geleerd, en ik probeer het mensen, wijs te maken dat. Dat je dat gewoon niet wil?

Tot slot?

Ik ben heel benieuwd hoe jij hierin staat. Zou je dit met mij willen delen? Dat kan hieronder, maar je kunt ook een mailtje sturen naar [email protected]. Wil je zelf hulp met je paard omdat hij vaak last heeft van bakkabouters. Wil je graag naar buiten en vindt je paard daar alles spannend, klik hier en ik ga samen met jou aan de slag zodat jij deze zomer wel buiten kunt rijden met een ontspannen paard. Heb je vragen vul dan het vragenformulier in en ik neem snel contact met je op.

 

Mijn paard schrikt overal van en na de storm is het helemaal niet normaal meer. Hij schiet weg of schiet achteruit als ik hem achteruit vraag.

Dit is een situatie die ik vaak tegen kom. Sommige paarden gebruiken het achteruit gaan als een manier om iets lastigs, wat wij van hen vragen, te ontwijken. Als ze dan nog eens in een mooie rechte lijn gaan is het misschien nog functioneel te gebruiken. Maar vaak gaat je paard dan kris kras door de bak.

Heeft je paard een zwakke achterhand, dan kan het zo zijn, dat hij sneller zal schrikken. Maar de storm heeft ook veel gevraagd van onze paarden en dat moeten we niet onderschatten.

kaarsjes?

Ik zal het met een voorbeeld uitleggen. Zie het als een pan met water wat boven het vuur hangt. Maar het vuur bestaat in dit geval uit verschillende kaarsjes. Ieder kaarsje staat voor een gebeurtenis. Bijvoorbeeld: het dichtslaan van de deur door de wind. Het heen en weer schommelen van dekens en dan het slepen van de singel over de grond.

Ieder kaarsje op zich is niet zo erg, maar brengt het water ook niet aan de kook. Maar als er niets gebeurt dan komen er steeds meer kaarsjes en wordt de warmte zo hoog dat het water aan de kook gaat.

Het is dus belangrijk om te zorgen dat we het aangaan van de kaarsjes onderbreken door je paard te helpen met het afvloeien van de spanning in het lichaam. Want hoe meer spanning er in het lichaam blijft, des te sneller komt het kookpunt weer in zicht.

Als je kijkt naar het paard van vanmorgen, dan weet ik dus dat het naar achteren rennen voor hem een soort van coping is. Wat kun je doen om je paard te helpen? Vooral leren om langzaam achteruit te gaan en vaak even stil te zetten. Als hij dan stilstaat kun je hem helpen door de hals te strijken van beneden naar boven tot aan de oren. Dit kun je dan doen met een soort krab beweging. Je duim aan de ene kant van de halswervels en de rest van de vingers aan de andere kant. Doordat je de beweging van de schaar naar boven maakt zal je al snel merken dat hij de hals omlaag doet. Let op dat deze dan weer niet te laag gaat want dan probeert hij de ontspanning te ontwijken.

Achteruit snel of juist langzaam?

Zeg je nou; ‘dat achteruit lopen is toch goed voor hem”, dan zit hier wel een kern van waarheid in. Het achteruit lopen is ook goed voor de ontwikkeling van de achterhand. Echter heeft het meer effect als het langzaam gaat. En wat ook belangrijk is, is de vraag wat wil ik hiermee bereiken.

Vaak denken we bij achteruit lopen een paar stappen. Maar wil het achteruit lopen effect hebben op de achterhand dan is het belangrijk om tussen de 25 en 30 stappen te vragen. Doe dit niet in een keer maar bouw het een beetje op. Ook is het zeker niet aan te raden om dit zomaar te doen bij paarden met rugklachten, of die net behandeld zijn. Overleg dit altijd met je dierenarts of behandelend therapeut. Ik ben ten slotte geen medicus, maar dit is mijn ervaring.

Er zijn een aantal oefeningen die je aan de hand kunt doen. Een ervan is de L-Shape. Een andere is dat je een aantal pionnen neerzet op een rij. Je begint dan eerst met wat stappen en dan werk je door tot dat je paard het hele traject achteruit kan bewegen. Let hierbij op dat je het wel stap voor stap doet en niet in ene keer er door heen laat vliegen. Wil je meer weten over grondwerk en de L-Shape dan kun je hier een flimpje zien.

Heb jij ook nog tips of oefeningen die je met je paard kunt doen? Zou je deze dan hieronder willen delen, dat stel ik erg op prijs. Heb je vragen of wil je weten of ik iets voor je kan betekenen vul dan het vragenformulier in of maak een afspraak.

Tot snel!

Ken je dat moment dat je in je eigen bubbel aan het nadenken bent over dingen. Of heel gefocust bent op hetgeen waar je mee bezig bent. Als je dan lekker bezig bent komt er iemand binnen of iemand legt een hand op je schouders. Dit is het moment dat jij een meter hoog springt.

Dit gevoel is ook wat paarden kunnen hebben. Je bent aan het rijden en je paard is gefocust op jou met de oren op je gericht en ineens is er een ander paard wat je tegenkomt. Je paard draait om en jij denkt. Huh, je hoofd was net daar en nu hier, wat is er gebeurt?

Met dit verhaal spraak ik laats een jonge dame en zij was er klaar mee om bij het minst geringe de andere kant op te staan met haar paard. Haar paard is heel gevoelig voor indrukken en geluiden. Zij heeft nogal eens de neiging om omhoog te komen of te bokken tijdens het werken. De jonge dame heeft de indruk dat haar paard dit niet expres doet. Maar geen andere manier weet om met de situatie om te gaan. Zij zit altijd in een bubbel als ze samen aan het werk zijn.

zeepbel?

Dit zette mij aan het denken. Een bubbel met werken kan heel fijn zijn, maar in sommige gevallen kan het behoorlijk in je nadeel werken. Ben je niet bang uitgevallen zou je waarschijnlijk denken ‘niet zeuren, maar doorvragen’. Bij een paard als dit kan dat behoorlijk in je nadeel werken. En spat de zeepbel uit elkaar.

Wanneer ik door vroeg over het gedrag kwam er nog veel meer aan het licht. Zo was zij niet gesteld op mensen rond haar stal en zeker niet met eten. Maar ook het lopen in de smalle gang van stal ging altijd in een sneltrein vaart.

Voor mij gaan er dan een aantal belletjes rinkelen. Als een paard moeite heeft met smalle gangen, dan is het niet gek dat deze omdraait, op het moment dat er een tegenligger komt. Ook als je paard niet blij is met mensen en paarden rond stal heeft deze vaak moeite met de eigen ruimte. Wij zeggen dan vaak “zij heeft een grote aura” of een heeft een grote persoonlijke ruimte nodig.

Werken aan een oplossing?

Als je deze twee zaken naast elkaar zet dan kun je dus mooi aan de slag en je paard helpen met het bekend maken van een smalle doorgang. Maar ook met het bewust maken van de omvang van het eigen lichaam. Of te wel met een moeilijk woord de PROPRIOCEPTIE. Dit zijn we dus gaan trainen. We gaan aan de slag met een aantal oefeningen en een parcours met smalle ruimtes door balken en staanders met balken. Deze kun je inzetten als een barrière of afscheiding. Stap voor stap merken we nu dat de bubbel minder heftige reacties oproept.

Een probleem als dit, is niet zo even opgelost en we zullen nog een aantal sessies doen. De afgelopen dagen kreeg ik wel feedback dat het steigeren nog niet was gebeurd, waar het normaal regelmatig voorkwam.

Wil jij ook met meer plezier rijden en minder rodeo? Hoe los jij dit dan op? Zou je dat hieronder met mij willen delen? Dit stel ik erg op prijs.

Zeg je van doe mij dit ook! Dit kan. Druk op de knop en we maken snel een afspraak om samen aan de slag te gaan. Zodat jij veilig met je paard aan het werk kan en samen met plezier te trainen.

Spreek ik je snel? Of zie ik je via een van mijn socials. Facebook Oog voor het paard of insta @hayanitajanssen.

Velen van ons lopen al langer mee in de paardenwereld. Je hoort altijd wel ergens een keer dat een paard zijn ruiter ‘uittest’. Alsof een paard dat besef heeft. Er is nog nooit een paard geweest dat in de ochtend besluit zo vandaag ga ik mijn ruiter uittesten! Behalve als hij Fergus the Horse heet. Maar dan spreken we van antromorphisme en dat is hier niet wat ik bedoel. het gedrag waar ik het over heb noemen we communiceren.

Dit gedrag zul je zien bij manegepaarden, onervaren paarden en paarden die de lastige taak hebben om verschillende ruiters op hun rug te dragen. Een ervaren ruiter stapt op en heeft geen problemen. Wanneer een nieuwe en vaak minder handige ruiter op hetzelfde paard stapt is het  ineens een “stout of weerbarstig” paard. In mijn ervaring is dit niet per se een kwestie van een gedragsprobleem van het paard. Maar eerder van een duidelijkheid of een onderliggend fysiek probleem.

Elke ruiter hoe goed deze ook is geeft net iets andere signalen aan het paard. Je kunt het vergelijken met dat je gewend bent om in een automaat te rijden en je krijgt van de garage een auto met versnelling mee. Dan ben je toch even aan het zoeken waar alles zit, wanneer je moet schakelen en hoe gevoelig het schakelen gaat. Kun je nagaan dat een auto geen eens een zenuwstelsel en hersenen heeft.

Gedrag = communicatie?

Een paard met fysieke disbalans of scheefheid, milde chronische pijn kan zijn fysiek ongemak vaak beter verhullen bij een geoefende ruiter die onbewust door zijn balans een zwak punt van het paard compenseert. Een minder ervaren ruiter is vaak zelf opzoek naar balans en is meer een passagier dan een bestuurder. Dit zal dan vaak leiden tot het testen van de ruiter terwijl hij in werkelijkheid vraagt om de juiste ondersteuning.

Dit gebeurde laatst bij een klant van mij. Zij had een zelf gefokte ruin en deze was goed getraind. Als 4-jarige kon deze knapperd prima mee op bosritten en kon zelfs zonder een probleem een kind van 4 op zijn rug dragen. Hij was altijd rustig en goed in balans totdat hij ineens zijn ruiters ging ‘testen’. Hij draaide om en schrok van iedere beweging en zelfs zijn eigen schaduw. Omdat dit vaak gebeurde onder het zadel met een vreemde ruiter ontstonden er vraagtekens.

Tijdens het werken met haar paard gingen we het een en ander testen. Het paard liep niet kreupel of onzuiver, maar er was gewoon iets wat niet klopte. De dierenarts is ook op onderzoek uitgegaan en na een echo bleek er een scheurtje te zitten in een ligament in het achterbeen. Wat een kanjer toch! Hij is super braaf gebleven en geen moment gevaarlijk geweest. Gelukkig heb ik zoveel mogen leren van de paarden die ik tegen kom en word ik er steeds aan herinnerd om verder te zoeken. Er is altijd een reden voor gedrag en dat is hun manier van communicatie.

Hoe is de communicatie tussen jou en je paard☎

Als jij aan je paard denkt. Denk je dan met plezier aan hem of denk je vooral aan de rotstreek die hij of zij je gisteren leverde door om te draaien terwijl je aan het rijden was? Was hij aan het staken of het bokken omdat er iets veranderd was in de bak door de wind van de afgelopen dagen. Ga eens op een langzamer tempo met je handen over het lichaam van je paard en kijk eens of je verschil in temperatuur in het lichaam kunt vinden. Wees je bewust van wat bijvoorbeeld kou met ons doet. Wat als jij koude voeten hebt, sta je dan ook sterk in je schoenen of kunnen ze je zo omduwen? Als je je paard hebt afgevoeld, zou je dan je ervaringen willen delen onder dit artikel? Ik ben reuze benieuwd.

Wil je meer tips en weten wat je kunt doen, dan kun je me volgen op instagram @hayanitajanssen of like mijn facebookpagina Oog voor het paard 

Of schrijf je in voor de tips en ontvang deze elke week in je mailbox https://oogvoorhetpaard.nl/5-gouden-tips.

Tot de volgende keer?

Momenteel zijn mijn dochter en ik op zoek naar een ander paard na het overlijden van Tommy. Hierbij is het natuurlijk van belang dat je een klik hebt met het paard. Maar ook in het zadel moet er een klik zijn. En als je dan op zoek bent naar de klik vindt je hem vaak niet maar komt hij uit een onverwachte hoek.

Het gevaar zit hem in de kleine details

Laatst waren we bij een jonge merrie gaan kijken. Zij was nog niet zo lang onder het zadel, maar wel al een aantal keer in een groep mee, op bosrit geweest en was daar “super braaf”, werd gezegd. Je snapt hem vast wel. Geen probleem. We gaan rijden in een binnenbak, wat zij dus pas 2 keer gedaan had. Er was geen ruiter om voor te rijden en de man zelf reed niet vanwege zijn leeftijd. Ook geen probleem. We rijden allebei al een tijdje en mijn dochter wel is waar veel vaker dan ik, maar het mag geen probleem zijn als je een paard mee naar huis wilt nemen.

Okay, snap je hem al. Dit verhaal heeft natuurlijk al heel wat alarmbellen maar het hoeft niet zo te zijn. Bij het stappen kon je al merken dat ze nog heel erg aan het zoeken was naar haar balans. Op het moment dat je haar in draf vroeg ging ze staken, achteruit en bokken. Vroeg je door dan ging ze wel door en leek ze vooral verward omdat de signalen nog niet duidelijk genoeg bevestigd waren. Het bokken was prima uit te zitten, tot dat ik bedacht dat ik er genoeg van had en zij besloot om opzij te springen. Je snapt het, ik ging een andere kant op dan zij, en belande in het zand. Geen probleem en ik was nog heel.

Eigen schuld dikke bult

Dat ik er af vloog was mijn eigen fout. Ik dacht dat ik het op kon lossen op een andere manier dan alleen doorvragen. Dat heb ik dus moeten bezuren met een vliegles. Wat had ik dan anders kunnen doen? Heel eerlijk had ik ervan af moeten gaan op het moment dat ik zag dat zij moeite had met de reactie van de handelaar toen de zweep in de buurt kwam. Haar rug werd als een plank en de oren stonden plat naar achteren. NIet gedaan dus eigen schuld dikke bult.

Vaak hebben we de kleine signalen niet helemaal door en vragen we dus meer van ons paard dan dat deze op dat moment aan kan. Dit is ook het risico bij het doorvragen van een paard wat angst heeft voor een bepaald element of voorwerp. Of dit nu in de binnenbak is, buiten of tijdens een wedstrijd. Het gebeurt overal en vaak als je het zelf niet ziet.

Er zijn ook van die momenten waarop je het juist wel verwacht en dat het dan niet gebeurt, maar o wee als je een onverwachte beweging maakt of de prullenbak staat ineens aan de andere kant.

Waar let Jij op?

Herken jij dit van je eigen paard en wat doe jij dan. Vraag je door en vind je dat je paard het allemaal moet kunnen? Of hou je er rekening mee dat je paard het oprecht spannend vindt. Wat doe jij dan? Geef jij je paard altijd de schuld of durf je ook naar jezelf te kijken? Wil je dat hieronder met mij delen?

Wil je hier verandering in brengen en oefeningen hebben die je paard kunnen helpen en jou weer plezier in het rijden geven. Dan kan ik je hiermee helpen. Vraag dan hier een reflectie gesprek aan. We maken dan een zoomafspraak en dan kan ik je een aantal tips geven die werken en die je meteen kunt toepassen.  Zeg je dat heb ik niet nodig en mijn paard heeft hulp nodig klik dan hier en we maken een afspraak.