Schrik en obstakeltraining

Ik zit In de afrondende fase van mijn opleiding voor instructeur van paard en gedrag. Tijdens de afronding is het van belang dat ik een evenement organiseer. Iets wat ik normaal wel al doe en ook workshops geef en dergelijke. Maar nu was het van belang om het bij een vereniging te doen. Of een ponyclub of iets dergelijks? Juist omdat ik me bezig hou met schrikachtige paarden en leek het me leuk om een schrik en obstakeltraining te organiseren voor een vereniging.

Veiligheid voor alles⛑

Nou, zo gedaan, zo bedacht en de schrik en obstakeltraining staat en de afspraak is gemaakt en de eerste vraag komen binnen. Waarom moeten we een cap op? Nou, waarom zou je geen cap op doen? Het is een kleine moeite. Je bent een half uurtje In de bak. Maar, er zijn toch wel heel veel incidenten waarbij je al heel snel een paar benen op je hoofd krijgt, of op je schouder of iets dergelijks. En daarom is het gewoon beter zodra je een paard de hand neemt en in een bak gaat of in een afgesloten ruimte of eigenlijk altijd wanneer je een paard in je handen hebt een cap op je hoofd hebt.

Het wordt wat warmer, dus zijn goede beschermende schoenen van belang. Geen schoenen met stalen neuzen die drukken in, dus dan vind je alleen nog losse tenen in je schoenen. Wil je ook niet hebben. Teenslippers wil je ook niet hebben, want dan vind je tenen vaak naast je slippers. Dus daar zitten we ook niet op te wachten.

Nadat we besproken hebben dat de cap en een paar stevige schoenen, dus een verplichting zijn, komen de volgende vragen. Mogen we het ook op het paard doen? Je zou bijna denken van tuurlijk mag dat, maar bij mij mag dat dus niet. We hebben het hier over een training horsemanship, dat betekent voor mij dat het gaat om 4 paarden benen op de grond en de twee benen van de begeleider ook op de grond. En Waarom? Omdat het belangrijk is dat je vanaf de grond ook je paard kunt besturen en controleren.

Samen communiceren?

Ik weet dat veel mensen zeggen, van ja, maar als ik op mijn paard zit, heb ik juist de grootste problemen. Of andere mensen zeggen juist van ja, maar op mijn paard heb ik juist de meeste controle. In beide gevallen heb je dus een probleem. Want als jij Alleen controle hebt op je paard, betekent dat dat je daarnaast dus heel weinig te vertellen. Laten we wel zijn. Je bent altijd weinig te vertellen, want je hebt het over nou ja gemiddeld 5 à 600 kg en als die nee zegt, dan zegt hij ook gewoon nee en dan kan je doen en Laten wat je wil maar.

Het is wel de bedoeling dat je met elkaar leert communiceren en samen door een deur kunt gaan. En voor veel Mensen is dat een beetje moeilijker, want zij hebben de skills om het paard van bovenaf te besturen. Maar niet de skills om een paard vanaf de grond te besturen. En vaak is het niet eens het stukje vanaf de grond besturen, maar is het een stukje vertrouwen en band opbouwen. Wat ervoor zorgt dat je veilig met elkaar door één deur kan gaan. Vooral op de grond, maar ook als je erop zit.

Een ander verhaal is dat veel Mensen zeggen, van ja, Maar ik heb mijn paard net en Ik weet dat ik In het zadel meer vertrouwen in hem heb als naast het zadel. Maar hoe mooi? Hoe mooi is het dan Als je, juist door een schrik en obstakeltraining, de band met je paard kan bouwen. Je wilt kleine stapjes nemen, je wilt toch juist dat je met elkaar dingen leert en samen groeit in een proces. Waarom zou je het dan niet in kleine stapjes naast elkaar doen in plaats van er bovenop. Ik heb deze insteek nooit begrepen. Maar dat is denk ik, Omdat mijn visie is, dat je eerst een band opbouwt. En als die band er is, dan kun je samen de meest spannende dingen samen oplossen.

Een harde les?

Ik kan me nog heel goed herinneren dat toen wij net onze eerste pony hadden en wij verhuisd waren naar een nieuwe stal, er een schrik en obstakeltraining gedaan werd op stal. Doordat ik vanwege een andere opleiding op dat moment niet In het land was, had mijn dochter besloten om, in overleg met de instructrice, in het zadel deel te nemen aan de schriktraining. In dit geval kon het ook, want er waren instructeurs bij aanwezig. Dus dan ja, is het verzekeringstechnisch ook verantwoord.

Mijn dochter was toen nog een paar jaar jonger. En ook haar beredenering was, dan weet ik wat Ik heb, en dan voel ik waar ik naartoe ga. Ik moet je zeggen dat het niet zo goed afgelopen is, want mijn dochter belandde op de bakrand omdat onze pony dacht, hé, Ik vind dit eigenlijk toch wel heel spannend.

Hij ging ervandoor en zij verloor haar balans doordat hij plotseling omdraaide en dus viel zij met haar schouder op de bakrand. Dit is voor mij de grootste reden geweest waarvoor ik altijd zeg, Eerst vanaf de grond. Bouw daar je band op. Bouw daar de connectie, leer naar mekaar luisteren, leer naar elkaar kijken. En ga vanuit daar pas verder. Zij heeft het op een harde manier geleerd, en ik probeer het mensen, wijs te maken dat. Dat je dat gewoon niet wil?

Tot slot?

Ik ben heel benieuwd hoe jij hierin staat. Zou je dit met mij willen delen? Dat kan hieronder, maar je kunt ook een mailtje sturen naar [email protected]. Wil je zelf hulp met je paard omdat hij vaak last heeft van bakkabouters. Wil je graag naar buiten en vindt je paard daar alles spannend, klik hier en ik ga samen met jou aan de slag zodat jij deze zomer wel buiten kunt rijden met een ontspannen paard. Heb je vragen vul dan het vragenformulier in en ik neem snel contact met je op.

 

/0 Reacties/door

Mijn paard schiet achteruit

Mijn paard schrikt overal van en na de storm is het helemaal niet normaal meer. Hij schiet weg of schiet achteruit als ik hem achteruit vraag.

Dit is een situatie die ik vaak tegen kom. Sommige paarden gebruiken het achteruit gaan als een manier om iets lastigs, wat wij van hen vragen, te ontwijken. Als ze dan nog eens in een mooie rechte lijn gaan is het misschien nog functioneel te gebruiken. Maar vaak gaat je paard dan kris kras door de bak.

Heeft je paard een zwakke achterhand, dan kan het zo zijn, dat hij sneller zal schrikken. Maar de storm heeft ook veel gevraagd van onze paarden en dat moeten we niet onderschatten.

kaarsjes?

Ik zal het met een voorbeeld uitleggen. Zie het als een pan met water wat boven het vuur hangt. Maar het vuur bestaat in dit geval uit verschillende kaarsjes. Ieder kaarsje staat voor een gebeurtenis. Bijvoorbeeld: het dichtslaan van de deur door de wind. Het heen en weer schommelen van dekens en dan het slepen van de singel over de grond.

Ieder kaarsje op zich is niet zo erg, maar brengt het water ook niet aan de kook. Maar als er niets gebeurt dan komen er steeds meer kaarsjes en wordt de warmte zo hoog dat het water aan de kook gaat.

Het is dus belangrijk om te zorgen dat we het aangaan van de kaarsjes onderbreken door je paard te helpen met het afvloeien van de spanning in het lichaam. Want hoe meer spanning er in het lichaam blijft, des te sneller komt het kookpunt weer in zicht.

Als je kijkt naar het paard van vanmorgen, dan weet ik dus dat het naar achteren rennen voor hem een soort van coping is. Wat kun je doen om je paard te helpen? Vooral leren om langzaam achteruit te gaan en vaak even stil te zetten. Als hij dan stilstaat kun je hem helpen door de hals te strijken van beneden naar boven tot aan de oren. Dit kun je dan doen met een soort krab beweging. Je duim aan de ene kant van de halswervels en de rest van de vingers aan de andere kant. Doordat je de beweging van de schaar naar boven maakt zal je al snel merken dat hij de hals omlaag doet. Let op dat deze dan weer niet te laag gaat want dan probeert hij de ontspanning te ontwijken.

Achteruit snel of juist langzaam?

Zeg je nou; ‘dat achteruit lopen is toch goed voor hem”, dan zit hier wel een kern van waarheid in. Het achteruit lopen is ook goed voor de ontwikkeling van de achterhand. Echter heeft het meer effect als het langzaam gaat. En wat ook belangrijk is, is de vraag wat wil ik hiermee bereiken.

Vaak denken we bij achteruit lopen een paar stappen. Maar wil het achteruit lopen effect hebben op de achterhand dan is het belangrijk om tussen de 25 en 30 stappen te vragen. Doe dit niet in een keer maar bouw het een beetje op. Ook is het zeker niet aan te raden om dit zomaar te doen bij paarden met rugklachten, of die net behandeld zijn. Overleg dit altijd met je dierenarts of behandelend therapeut. Ik ben ten slotte geen medicus, maar dit is mijn ervaring.

Er zijn een aantal oefeningen die je aan de hand kunt doen. Een ervan is de L-Shape. Een andere is dat je een aantal pionnen neerzet op een rij. Je begint dan eerst met wat stappen en dan werk je door tot dat je paard het hele traject achteruit kan bewegen. Let hierbij op dat je het wel stap voor stap doet en niet in ene keer er door heen laat vliegen. Wil je meer weten over grondwerk en de L-Shape dan kun je hier een flimpje zien.

Heb jij ook nog tips of oefeningen die je met je paard kunt doen? Zou je deze dan hieronder willen delen, dat stel ik erg op prijs. Heb je vragen of wil je weten of ik iets voor je kan betekenen vul dan het vragenformulier in of maak een afspraak.

Tot snel!

/0 Reacties/door

Bubbel

Ken je dat moment dat je in je eigen bubbel aan het nadenken bent over dingen. Of heel gefocust bent op hetgeen waar je mee bezig bent. Als je dan lekker bezig bent komt er iemand binnen of iemand legt een hand op je schouders. Dit is het moment dat jij een meter hoog springt.

Dit gevoel is ook wat paarden kunnen hebben. Je bent aan het rijden en je paard is gefocust op jou met de oren op je gericht en ineens is er een ander paard wat je tegenkomt. Je paard draait om en jij denkt. Huh, je hoofd was net daar en nu hier, wat is er gebeurt?

Met dit verhaal spraak ik laats een jonge dame en zij was er klaar mee om bij het minst geringe de andere kant op te staan met haar paard. Haar paard is heel gevoelig voor indrukken en geluiden. Zij heeft nogal eens de neiging om omhoog te komen of te bokken tijdens het werken. De jonge dame heeft de indruk dat haar paard dit niet expres doet. Maar geen andere manier weet om met de situatie om te gaan. Zij zit altijd in een bubbel als ze samen aan het werk zijn.

zeepbel?

Dit zette mij aan het denken. Een bubbel met werken kan heel fijn zijn, maar in sommige gevallen kan het behoorlijk in je nadeel werken. Ben je niet bang uitgevallen zou je waarschijnlijk denken ‘niet zeuren, maar doorvragen’. Bij een paard als dit kan dat behoorlijk in je nadeel werken. En spat de zeepbel uit elkaar.

Wanneer ik door vroeg over het gedrag kwam er nog veel meer aan het licht. Zo was zij niet gesteld op mensen rond haar stal en zeker niet met eten. Maar ook het lopen in de smalle gang van stal ging altijd in een sneltrein vaart.

Voor mij gaan er dan een aantal belletjes rinkelen. Als een paard moeite heeft met smalle gangen, dan is het niet gek dat deze omdraait, op het moment dat er een tegenligger komt. Ook als je paard niet blij is met mensen en paarden rond stal heeft deze vaak moeite met de eigen ruimte. Wij zeggen dan vaak “zij heeft een grote aura” of een heeft een grote persoonlijke ruimte nodig.

Werken aan een oplossing?

Als je deze twee zaken naast elkaar zet dan kun je dus mooi aan de slag en je paard helpen met het bekend maken van een smalle doorgang. Maar ook met het bewust maken van de omvang van het eigen lichaam. Of te wel met een moeilijk woord de PROPRIOCEPTIE. Dit zijn we dus gaan trainen. We gaan aan de slag met een aantal oefeningen en een parcours met smalle ruimtes door balken en staanders met balken. Deze kun je inzetten als een barrière of afscheiding. Stap voor stap merken we nu dat de bubbel minder heftige reacties oproept.

Een probleem als dit, is niet zo even opgelost en we zullen nog een aantal sessies doen. De afgelopen dagen kreeg ik wel feedback dat het steigeren nog niet was gebeurd, waar het normaal regelmatig voorkwam.

Wil jij ook met meer plezier rijden en minder rodeo? Hoe los jij dit dan op? Zou je dat hieronder met mij willen delen? Dit stel ik erg op prijs.

Zeg je van doe mij dit ook! Dit kan. Druk op de knop en we maken snel een afspraak om samen aan de slag te gaan. Zodat jij veilig met je paard aan het werk kan en samen met plezier te trainen.

Spreek ik je snel? Of zie ik je via een van mijn socials. Facebook Oog voor het paard of insta @hayanitajanssen.

/0 Reacties/door

Gedrag is communicatie

Velen van ons lopen al langer mee in de paardenwereld. Je hoort altijd wel ergens een keer dat een paard zijn ruiter ‘uittest’. Alsof een paard dat besef heeft. Er is nog nooit een paard geweest dat in de ochtend besluit zo vandaag ga ik mijn ruiter uittesten! Behalve als hij Fergus the Horse heet. Maar dan spreken we van antromorphisme en dat is hier niet wat ik bedoel. het gedrag waar ik het over heb noemen we communiceren.

Dit gedrag zul je zien bij manegepaarden, onervaren paarden en paarden die de lastige taak hebben om verschillende ruiters op hun rug te dragen. Een ervaren ruiter stapt op en heeft geen problemen. Wanneer een nieuwe en vaak minder handige ruiter op hetzelfde paard stapt is het  ineens een “stout of weerbarstig” paard. In mijn ervaring is dit niet per se een kwestie van een gedragsprobleem van het paard. Maar eerder van een duidelijkheid of een onderliggend fysiek probleem.

Elke ruiter hoe goed deze ook is geeft net iets andere signalen aan het paard. Je kunt het vergelijken met dat je gewend bent om in een automaat te rijden en je krijgt van de garage een auto met versnelling mee. Dan ben je toch even aan het zoeken waar alles zit, wanneer je moet schakelen en hoe gevoelig het schakelen gaat. Kun je nagaan dat een auto geen eens een zenuwstelsel en hersenen heeft.

Gedrag = communicatie?

Een paard met fysieke disbalans of scheefheid, milde chronische pijn kan zijn fysiek ongemak vaak beter verhullen bij een geoefende ruiter die onbewust door zijn balans een zwak punt van het paard compenseert. Een minder ervaren ruiter is vaak zelf opzoek naar balans en is meer een passagier dan een bestuurder. Dit zal dan vaak leiden tot het testen van de ruiter terwijl hij in werkelijkheid vraagt om de juiste ondersteuning.

Dit gebeurde laatst bij een klant van mij. Zij had een zelf gefokte ruin en deze was goed getraind. Als 4-jarige kon deze knapperd prima mee op bosritten en kon zelfs zonder een probleem een kind van 4 op zijn rug dragen. Hij was altijd rustig en goed in balans totdat hij ineens zijn ruiters ging ‘testen’. Hij draaide om en schrok van iedere beweging en zelfs zijn eigen schaduw. Omdat dit vaak gebeurde onder het zadel met een vreemde ruiter ontstonden er vraagtekens.

Tijdens het werken met haar paard gingen we het een en ander testen. Het paard liep niet kreupel of onzuiver, maar er was gewoon iets wat niet klopte. De dierenarts is ook op onderzoek uitgegaan en na een echo bleek er een scheurtje te zitten in een ligament in het achterbeen. Wat een kanjer toch! Hij is super braaf gebleven en geen moment gevaarlijk geweest. Gelukkig heb ik zoveel mogen leren van de paarden die ik tegen kom en word ik er steeds aan herinnerd om verder te zoeken. Er is altijd een reden voor gedrag en dat is hun manier van communicatie.

Hoe is de communicatie tussen jou en je paard☎

Als jij aan je paard denkt. Denk je dan met plezier aan hem of denk je vooral aan de rotstreek die hij of zij je gisteren leverde door om te draaien terwijl je aan het rijden was? Was hij aan het staken of het bokken omdat er iets veranderd was in de bak door de wind van de afgelopen dagen. Ga eens op een langzamer tempo met je handen over het lichaam van je paard en kijk eens of je verschil in temperatuur in het lichaam kunt vinden. Wees je bewust van wat bijvoorbeeld kou met ons doet. Wat als jij koude voeten hebt, sta je dan ook sterk in je schoenen of kunnen ze je zo omduwen? Als je je paard hebt afgevoeld, zou je dan je ervaringen willen delen onder dit artikel? Ik ben reuze benieuwd.

Wil je meer tips en weten wat je kunt doen, dan kun je me volgen op instagram @hayanitajanssen of like mijn facebookpagina Oog voor het paard 

Of schrijf je in voor de tips en ontvang deze elke week in je mailbox https://oogvoorhetpaard.nl/5-gouden-tips.

Tot de volgende keer?

/0 Reacties/door

Eigen schuld dikke bult

Momenteel zijn mijn dochter en ik op zoek naar een ander paard na het overlijden van Tommy. Hierbij is het natuurlijk van belang dat je een klik hebt met het paard. Maar ook in het zadel moet er een klik zijn. En als je dan op zoek bent naar de klik vindt je hem vaak niet maar komt hij uit een onverwachte hoek.

Het gevaar zit hem in de kleine details

Laatst waren we bij een jonge merrie gaan kijken. Zij was nog niet zo lang onder het zadel, maar wel al een aantal keer in een groep mee, op bosrit geweest en was daar “super braaf”, werd gezegd. Je snapt hem vast wel. Geen probleem. We gaan rijden in een binnenbak, wat zij dus pas 2 keer gedaan had. Er was geen ruiter om voor te rijden en de man zelf reed niet vanwege zijn leeftijd. Ook geen probleem. We rijden allebei al een tijdje en mijn dochter wel is waar veel vaker dan ik, maar het mag geen probleem zijn als je een paard mee naar huis wilt nemen.

Okay, snap je hem al. Dit verhaal heeft natuurlijk al heel wat alarmbellen maar het hoeft niet zo te zijn. Bij het stappen kon je al merken dat ze nog heel erg aan het zoeken was naar haar balans. Op het moment dat je haar in draf vroeg ging ze staken, achteruit en bokken. Vroeg je door dan ging ze wel door en leek ze vooral verward omdat de signalen nog niet duidelijk genoeg bevestigd waren. Het bokken was prima uit te zitten, tot dat ik bedacht dat ik er genoeg van had en zij besloot om opzij te springen. Je snapt het, ik ging een andere kant op dan zij, en belande in het zand. Geen probleem en ik was nog heel.

Eigen schuld dikke bult

Dat ik er af vloog was mijn eigen fout. Ik dacht dat ik het op kon lossen op een andere manier dan alleen doorvragen. Dat heb ik dus moeten bezuren met een vliegles. Wat had ik dan anders kunnen doen? Heel eerlijk had ik ervan af moeten gaan op het moment dat ik zag dat zij moeite had met de reactie van de handelaar toen de zweep in de buurt kwam. Haar rug werd als een plank en de oren stonden plat naar achteren. NIet gedaan dus eigen schuld dikke bult.

Vaak hebben we de kleine signalen niet helemaal door en vragen we dus meer van ons paard dan dat deze op dat moment aan kan. Dit is ook het risico bij het doorvragen van een paard wat angst heeft voor een bepaald element of voorwerp. Of dit nu in de binnenbak is, buiten of tijdens een wedstrijd. Het gebeurt overal en vaak als je het zelf niet ziet.

Er zijn ook van die momenten waarop je het juist wel verwacht en dat het dan niet gebeurt, maar o wee als je een onverwachte beweging maakt of de prullenbak staat ineens aan de andere kant.

Waar let Jij op?

Herken jij dit van je eigen paard en wat doe jij dan. Vraag je door en vind je dat je paard het allemaal moet kunnen? Of hou je er rekening mee dat je paard het oprecht spannend vindt. Wat doe jij dan? Geef jij je paard altijd de schuld of durf je ook naar jezelf te kijken? Wil je dat hieronder met mij delen?

Wil je hier verandering in brengen en oefeningen hebben die je paard kunnen helpen en jou weer plezier in het rijden geven. Dan kan ik je hiermee helpen. Vraag dan hier een reflectie gesprek aan. We maken dan een zoomafspraak en dan kan ik je een aantal tips geven die werken en die je meteen kunt toepassen.  Zeg je dat heb ik niet nodig en mijn paard heeft hulp nodig klik dan hier en we maken een afspraak.

 

/0 Reacties/door

De boog kan niet altijd gespannen staan

We hebben allemaal wel eens van die dagen dat je alleen maar achter de feiten aanloopt. Dit is vast voor jou ook herkenbaar. De boog staat altijd gespannen. Je bent druk op je werk en thuis loopt het ook even niet op rolletjes. Toch moet je ook nog naar je paard toe in de avond of even tussen de middag.

Voor mezelf weet ik heel goed dat het nooit even is en denken dat het tussendoor kan ook niet handig is. Wat vaak gebeurt is dat we dan niet met ons hoofd bij het paard zijn maar bezig met allerlei randzaken. Wist je dat dit invloed heeft op het gedrag van je paard? Zeker als je paard gevoelig is en al reageert op lichte druk.

Vaak is het dat we dan niet meer bezig zijn met onze houding en de signalen die we zelf geven aan het paard. Mocht er dan een geluid zijn dan is de kans groot dat je paard in NO-time aan de andere kant van de bak staat en als je geluk hebt met jou er nog op. Vandaar de gespannen boog?.

Vergeet niet te genieten van je paard

Heb je een niet zo prettige dag of heb je weinig tijd. Kies voor iets naast je paard maar ga er niet op. Dit is niet handig voor je paard, maar ook niet voor jouw zenuwen. Jouw stress reflecteert in het gedrag van je paard. Wil jij linksom gaat hij vaak rechtsom. Wil jij een galop dan kiest hij liever om harder te draven.

Angst en communicatie gaan heel erg samen. Hoe meer stress jij ervaart, hoe meer spanning je paard opbouwt en dus sneller zal schrikken of wegschieten. Het is geen onwil, maar een natuurlijke reactie op de toestand van het lichaam. In mijn werk kom ik veel paarden tegen met spanning in het lichaam en vooral in de achterhand. Vaak zijn ook de benen en vooral de hoeven koud. Let jij hier wel eens op?

Heb je wel eens bewust gekozen om juist niet op je paard te gaan als je een …. dag hebt. Geloof me je paard is je dankbaar als je hiermee aan de slag gaat. Mijn advies: vergeet niet te genieten van je paard en kies voor een poetsbeurt of een wandeling. Het is nu eenmaal quality over quantity.

Hebben paarden koude benen dan kun je iets doen om het bloed weer beter te laten circuleren. Zo werk ik bijvoorbeeld altijd met het losmaken van de heupen en schouders van de paarden. Dit zorgt voor meer ruimte in de passen en meer soepelheid van het lichaam. Door de cirkels kun je ook het bloed stimuleren in de benen en zul je merken dat de benen en hoeven minder koud zijn. Zeker als je dit toevoegt in je dagelijkse routine. Zijn er dingen die jij doet om je paard los te maken en op te warmen? Zou je dat hieronder met mij willen delen? Daar ben ik je super dankbaar voor. Wil je bekijken hoe ik deze oefening doe kijk dan hier op mijn youtube kanaal.

Tot slot

Vond je deze tip waardevol en wil je nog meer tips dan raad ik je aan om mijn E-book “5 tips om je paard in no-time rustig te krijgen waar je ook bent” te downloaden. Hierin deel ik nog meer tips die je naast en op je paard kunt toepassen. Ken je iemand die ook een paard heeft die overal van schrikt dan zou ik het fijn vinden als je dit bericht met hen wilt delen. Wil je nog meer tips of op de hoogte blijven dan kun je me volgen op Instagram of like Oog voor het paard op facebook

En denk er aan “de boog kan niet altijd gespannen staan”.

/0 Reacties/door

Spannend als een emmer water

Laatst kreeg ik een vraag van een klant. Deze deed mij denken aan het gezegde ”de druppel die de emmer doet overlopen”.

Mijn merrie vind alles spannend?

Sinds vorig jaar juni heb ik een nieuw paard, en zij heeft erg ‘eigen’ dingetjes in haar gedrag die ik niet zo goed snap.

De eerste week bij ons ging eigenlijk heel goed, geen gekke dingen. Sinds die week erna begon het probleem met achter in de binnenbak. Ineens was het daar spannend. Erheen lopen lukt opzich wel, maar als ik met haar aan het werk ben blijft ze heel erg loeren naar de achterzijde. Sindsdien heeft ze deze opgewonde reactie telkens zowel bij het rijden als met wandelen of longeren. En doet dit in elke bak waar ik kom. Waarbij zij deze reactie alleen achter in de bak laat zien. Voorin is niets aan de hand en is ze super geconcentreerd op mij. We oefenen op de ontspanning en dat gaat voorin dus goed, maar zodra je van voor voorin naar de achterzijde rijdt, krijgt ze veel spanning in haar lijf en is de focus weg.

Op de voltes valt ze op de binnen schouder omdat de achterzijde spannend is. Van mijn instructrice heb ik een oefening gekregen om haar aandacht weer bij mij te krijgen en dat helpt best goed gelukkig. Alleen de spanning achterin blijft maar hangen! Maakt niet uit hoe vaak ik in de bak rijd of alleen voorin bezig ben. Of ik me er veel mee bezig hou of juist negeer. Zij blijft loeren en schrikken van elk geluidje.

Wat je kunt doen

Als antwoord hierop zou je kunnen reageren met ‘maak alles voor in de bak spannend en creëer achterin juist een rustmoment’. Toch is het belangrijk om door te vragen naar de omstandigheden en de momenten waarop dit gebeurt. In dit geval loopt er buiten een pad waar de paarden naar de longeerbak gaan. Tevens ligt ook de hooi en stro opslag hier en komen er dus geregeld vrachtwagens langs. Dit heeft invloed op de reactie van je paard.

De druppel die de emmer doet overlopen?

Maar het kan ook zijn dat er weinig gebeurt achter in de bak en dan als er eens iets gebeurt, je paard hiervan schrikt en zal deze dat onthouden. Het ligt aan de mate van de spanning in je paard op dat moment hoe hij het ervaart. Een emotie (flight, fight, freeze of fidget) duurt maar 2 minuten, alles wat langer duurt is wat een paard opgeslagen heeft in zijn systeem.

Je kunt de spanning in het lichaam zien als een emmertje. Bij iedere gebeurtenis groot of klein komt er een druppel water in de emmer. Als we bijvoorbeeld kijken naar onze hersenen dan kunnen we 7 dingen opslaan. Daarna ervaren we wel, maar slaan we niets bewust op. Dit geldt ook voor de paarden. Telkens als er iets gebeurt wordt de reactie groter tot dat de emmer overloopt.

Dus; heeft jouw paard een relaxte poetsbeurt gehad en daarna kun je zonder problemen opzadelen, is de kans kleiner dat hij zal reageren. Maar, ga je poetsen en de vuilnisbakken worden geleegd. Er staat een paard te trappen omdat deze ook aandacht wil. Of jij laat tijdens het opzadelen alles uit je handen laat vallen, dan kun je er wel zeker van zijn dat je paard een reactie zal vertonen als er een paard uit zijn bol gaat in de longeercirkel of de hooiboer langskomt.

Oorzaak en gevolg?

Het is belangrijk om oorzaak en gevolg van elkaar te scheiden en op zoek te gaan naar de kleinste details. Hierdoor krijg je meer inzicht in de reactie van je paard en kun je dus beter inspringen. Wat is een van de belangrijkste inzichten in jouw paard? Wat vindt jou paard spannend? Zou je dat hieronder met mij willen delen, dat zou ik fantastisch vinden en dan kunnen we samen nog meer mensen helpen.

Wil je meer tips dan kun je hier mijn nieuwste E-book downloaden als je dit nog niet hebt gedaan. Weet je misschien iemand anders die iets aan deze tips zou hebben. Dan zou ik het super vinden als je deze blog wilt delen.

Wist je al dat je me kunt volgen op Instagram of via mijn facebook pagina op de hoogte kunt blijven van de tips die ik regelmatis deel.

 

/0 Reacties/door

Empathisch vermogen

Lees meer
/0 Reacties/door

In de krul lopen

Lees meer
/0 Reacties/door

Prikspijt

‘Prikspijt’ is de “spijt die iemand heeft van het feit dat hij zich heeft laten vaccineren tegen een bepaalde besmettelijke ziekte” Volgens van Dale. Volgens Hugo de Jonge is het andersom. Als je juist ziek bent en je niet hebt laten vaccineren.

Voor mij kwam het woord ‘prikspijt’ van pas toen ik Tommy aan het tegenhouden was bij de eerste verdoving. Als je afscheid moet nemen van een dier en de eerste prik gaat er in, dan komt altijd de twijfel. Heb ik de juiste keuze gemaakt? Is er echt niets meer wat we kunnen doen? Wat nou als hij toch weer op zou knappen? Dit alles komt tegen beter weten in. Je hebt je best gedaan. Je uit de naad gewerkt om een oplossing te vinden. De tijd is gekomen om de strijdbijl te laten vallen. Tommy en ik zijn strijdend ten onder gegaan. We hebben alles gegeven wat er was en toch was het niet genoeg. Voor je gevoel is het nooit genoeg en kun je het niet goed genoeg doen.

Vandaag, terwijl ik dit met een zwaar hart en tranen in mijn ogen schrijf, voelt het niet als falen.? Het voelt als een bevrijding. Voor Tommy geen pijn meer en voor mij en mijn naasten even geen emotionele rollercoaster. De vraag en deze herken je misschien zelf ook. “Wat tref ik aan vandaag en hoe gaat het met het rijden?” Dit is de vraag waar ik  ruim anderhalf jaar lang iedere dag weer mee naar stal ben gegaan. Maar, ik had het niet anders willen doen.

Je kiest een maatje en hoopt samen te groeien. Samen naar de toppen van je kunnen en of dit nu een B proefje is of naar de Grand Prix. Je wordt blij van het proces, terwijl je weet dat het ook veel frustratie en boosheid gaat opleveren. Als dan blijkt dat het proces omgegooid wordt om welke reden dan ook is het wel slikken.

‘Prikspijt’ of berouw?

In het begin gaat alles goed en dan komen de eerste scheuren in het proces. Het rijden wordt vliegen en regelmatig met je neus in het zand. Het wandelen wordt een modderrace omdat er een zakje voorbij komt. Je begint je te irriteren aan het gedrag van je paard. In mijn geval was het vanwege een ziekte. Maar in sommige gevallen hoeft hier helemaal geen sprake van te zijn. Vaak zeggen we dan; ‘hij heeft een kronkel in zijn kop, gewoon doorgaan en het komt wel goed’. Toch is dit niet waar.

Elke gedragsverandering heeft een oorzaak en vaak is het lichamelijk. Het hoeft natuurlijk niet zo dramatisch te zijn zoals bij Tom. Een zadel wat anders is gaan liggen door verandering van bespiering kan zelfs al de oorzaak zijn. Een dekje met een harde rand, wat schuurt is ook geen onbekende in dit verhaal. Maar spierpijn of stijfheid werken ook door in het hele lichaam. Dit zorgt voor minder verbinding in het lichaam en dus zal je paard sneller schrikken. Denk maar eens aan de momenten dat jij een steentje in je schoen hebt en je bent aan het lopen. Je let alleen maar op de pijn van het steentje en niet meer waar je loopt, komt er dan iemand de hoek om zetten dan vlieg jij ook met 2 benen de lucht in.

Herken jij iets in dit verhaal en dan ik hoop niet het verhaal van Tommy, want dan moet ik jou condoleren en heel veel sterkte wensen. Maar zijn er voor jou ook wel eens van die “prikspijt” momenten en zou jij eens willen dat ik met je mee kijk naar het gedrag van jouw paard. Vul dan dit formulier in voor een gesprek. Ik zal dan enkele tips met je delen, waardoor jij weer verder kunt met je paard.

Wil je iets kwijt of iets delen? Doe dit dan onder ? dit bericht en dan kunnen we samen het rijden weer leuk maken. Wil je meer weten over mij en hoe ik nu verder ga. Dan kun je me volgen op Instagram@hayanitajanssen of like en volg Oog voor het paard op Facebook

/0 Reacties/door