Over mij

“JOUW PAARD, MIJN PASSIE”

Als je me kent, dan weet je dat ik een heel groot hart heb voor dieren, Dit tot vervelens toe voor mijn ouders. Ik sleepte van alles wat maar bewoog mee naar huis. En heb met een oude buurvrouw toen der tijd een plan bedacht om bij haar een pony in de tuin te zetten, zodat ik kon paardrijden en hem daar verzorgen. De kosten zou ik zelf betalen van mijn zakgeld (schattig, maar zó naïef). Je kunt begrijpen dat mijn ouders dit nou niet echt een goed idee vonden.

Nu ik volwassen en wijzer ben, heb ik eindelijk mijn eigen pony en geen paard. Want ik ben niet zo groot en dan is het toch wel lastig om te poetsen en te zadelen.

Ik ben helemaal tot over mijn oren verliefd op Tommy, maar zijn verhaal heeft een zwarte rand met vooral veel irritatie. Hij werd van de ene op de andere dag ziek en kon nog amper bewegen. Hij schrok van ieder geluid en alles wat bewoog. Als dit gebeurde stond ik zonder lijn en de blaren op mijn hand. Iedere dag was een uitdaging. Hoe is hij? Kan ik hem poetsen zonder dat hij schrikt en gaat liggen door het geluid van een vallende borstel of hoevenkrabber. Kunnen we eens lekker naar het bos gaan. Of zijn we net in het bos en bij het eerste geluid wat hij hoort, staan we weer op stal.

Omdat ik deze frustratie en op den duur ook de angst niet meer iedere dag wilde voelen, ben ik een speurtocht begonnen naar manieren en mogelijkheden op hem stabiel te krijgen. Om samen toch aan het werk te gaan en vooral samen genieten.

Met Tommy heeft het even geduurd voordat we uitvonden wat er met hem was. Om dit uit te vinden moest hij vaak op de trailer naar de kliniek en daar dan weer een aantal dagen blijven. Het vanaf huis vertrekken was geen probleem, maar op onbekend terrein werd het steeds lastiger. Ik ergerde me altijd aan het feit dat vaak zo gespannen was en weer licht gesedeerd moest worden.

Nu kan ik hem vooraf zo ontspannen dat hij zonder moeite op de trailer stapt. Nu is hij stabiel en hebben we de juiste ondersteuning met medicatie. Ook heb ik de juiste manier van ontspannen voor hem gevonden zodat hij dagelijks goed in zijn vel zit en niet te veel last heeft van de zware dagen. Dit zijn dan de dagen waar hij vooral van ieder geluid of vallend blaadje schrikt. Ik heb nu eindelijk geen blaren meer omdat de lijn uit mijn handen vliegt. Maar, ik hoef ook niet meer bang te zijn dat we in rengalop naar stal gaan.

Mijn mening

Ik ben van mening dat er zelfs anno nu, nog te weinig wordt gekeken naar een paard als een geheel. Veel mensen kijken vanuit hun discipline of vakgebied. Een paard heeft altijd een reden voor zijn gedrag. Paarden die schrikken van een paraplu of omdraaien in het bos, worden of zijn dit niet zomaar. Omdat een paard kan niet praten, laat hij dit zien met kleine of grote signalen zien.

• Mijn hoofd sneller gaat dan mijn mond en ik krijg al klachten dat deze te snel gaat.
• Ik ben een echte Rotterdamse meid en ik ben van het niet lullen, maar poetsen. Wat niet betekend dat ik weinig te vertellen heb en zeker niet altijd poeslief en aardig overkom.
• Men zegt dat ik een doorzetter ben en blijf zoeken naar een oplossing. Er is niet voor ieder probleem eenzelfde oplossing. Heb ik die gevonden dan kan het wel eens zo zijn dat ik te enthousiast wordt en door wil pakken. Schrikt mijn paard snel en heeft hij last van de wind, dan neem ik een oornetje en gebruik deze voor een lichte druk op het hoofd en het sluit ook de wind nog eens buiten. Hij hoeft dan niet meer met zijn hoofd te schudden of ermee schuin naar de grond te lopen.
• Alleen mijn man mij wakker mag maken voor een Non-Dairy Ben&Jerry’s Peanut Butter & Cookies. Je bent overdags zeer welkom hiermee. Ik zal wel een hekel aan je hebben na 10 minuten. Want dan is hij op en mag ik weer 3 uur gaan spinnen in de sportschool.
• Ik niets liever wil dan nog een keer reizen door Australië en op bezoek bij mijn lieve familie daar.