Pas vroeg iemand mij: “waarom gaan paarden zo snel op de vlucht en zijn ze zo sensibel?” En dan ook vaak nog eens lastig te corrigeren. Het antwoord is meerledig. We fokken de paarden steeds hoger in het bloed en ze worden hierdoor steeds sensibeler. Wat eigenlijk gewoon betekent: gevoeliger, sneller, scherper op prikkels. En dat klinkt in theorie prachtig – tot je paard met een ruk aan het halster je bijna het erf af trekt omdat er een blaadje ritselt.. Wat we vaak vergeten is dat paarden een vlieg of een mug voelen op hun lichaam en dat doen ze al sinds mensenheugenis.
Sensibel én snel in de benen… maar tegen welke prijs?
Het paard van tegenwoordig moet snel reageren op wat we met het been vragen. We moeten hem kunnen rijden op onze pinken. Maar om daaraan te voldoen, maken we ze dus steeds sensibeler. En dat betekent ook: gevoeliger voor álles. Niet alleen jouw hulpen. Maar ook voor geluiden, windvlagen, onverwachte bewegingen. En ja, dus ook voor dat mens in het publiek met een klappende paraplu.En wij maar denken; Hoe dan?
En dan fokken we ook nog op uiterlijk…
Maken we een paard gelukkiger met een slankere en rankere bouw, waardoor het mooier kan lopen en steeds verder af komt te staan van de ware taak. Een Fries is allang geen gewone Fries meer (hier bedoel ik niets negatiefs mee, dus voel je vooral niet aangesproken). Nee, je hebt sportfriezen die ranker zijn en super sensibel. Tuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel en dat gaat beide kanten op, want gezondheid speelt een hele grote rol in het reageren op situaties. Hetzelfde is de Haflinger. Zelf had ik een Haflinger voor de sport. Rank, snelle pas en hij liep de sterren van de hemel. Maar, was hij nuchter en eigenwijs. Nee, het was een hittepetit die omkeerde als het spannend werd.
Luisteren wij wel écht naar ze?
En nu komt ‘ie: we worden zo vaak verrast door dat vluchtgedrag omdat we de kleine signalen niet zien. Of niet serieus nemen.
Want geloof me: een paard schrikt nooit zomaar ineens. Er zit áltijd iets voor. Een gespannen nekwelving. Een oog dat nét iets witter wordt. Een staart die nét anders beweegt. Maar we zijn zo druk met wat wij willen, dat we vaak niet meer echt kijken. Niet meer echt luisteren.
En dan: boem! Daar gaat-ie.
Te jong, te snel, te veel…
En dan is er nog iets. We beginnen vaak veel te vroeg. Paarden van 3 worden al ingereden, liefst zo snel mogelijk op niveau. Terwijl ze lichamelijk en mentaal nog lang niet ‘af’ zijn. En dat terwijl we óók nog van ze verwachten dat ze chill blijven tussen alle drukte.
In een gesprek met een collega kwamen we erop: veel jonge paarden worden geselecteerd op prestaties. Maar ja, je kunt niet alleen toppertjes fokken. Dus er zijn ook genoeg paarden die nét niet voldoen aan het plaatje, maar die wel gevoelig en sensibel zijn. En die belanden vaak bij mensen die echt wel het beste met ze voor hebben – maar niet altijd de kennis of tools hebben om daarmee om te gaan.
En dan krijg je dus… spannende situaties
Want wat gebeurt er als jij de kleine signalen mist? Als je niet opmerkt dat je paard al 10 keer geprobeerd heeft te zeggen: “Ik vind dit spannend”? Dan krijg je die paniekreactie. Dat omkeren. Dat wegspringen. En dat lijkt dan ineens uit het niets te komen.
Sommigen van die paarden zijn nog redelijk te kalmeren. Maar anderen? Die gaan over de rooie. En jij? Jij mag mee in de tornado, of je nou wil of niet.
Willen we dat eigenlijk wel, die hypergevoelige types?
Ik snap het hoor. Het ziet er magisch uit, zo’n dansend paard dat op fluisterhulpjes loopt. Maar ik moet eerlijk zeggen: ik heb liever een paard waarmee ik veilig het bos in kan, zonder dat ik elke vogelspin onder het zadel voel.
Maar hé – dat is mijn mening. Die van jou telt net zo goed.
Wat vind jij?
Heb jij ook weleens het gevoel dat je iets mist? Dat je paard ineens “uit het niets” reageert, maar dat je achteraf denkt: hmm… misschien gaf ‘ie toch al wat hints?
Dan wil ik je uitnodigen: kijk eens opnieuw. Zachter. Langzamer. En vooral: met echte aandacht.
En als je denkt: “ja, dat wil ik, maar hoe dan?” – dan help ik je graag. Vul even het contactformulier in, dan plannen we een Zoommomentje. Dan kijk ik even met je mee en geef je een paar tips die je direct kunt toepassen bij je paard.
Of volg me op Instagram of Facebook via @oogvoorhetpaard, dan deel ik daar vaker tips om beter te leren kijken en luisteren – want dat maakt écht het verschil.