Blogs over gedrag, spanning, signalen van spanning, het zenuwstelsel, etc.

Observeren: de sleutel naar meer inzicht in je paard

Stel je voor: je komt bij je paard, en hij kijkt nét even anders uit zijn ogen. Niet kreupel, niet ziek… maar er zit “iets” in zijn blik. Je voelt dat er iets niet klopt, maar je kunt je vinger er niet op leggen.
Zie jij het? Of merk je het pas als het probleem groot wordt?

Observeren is misschien wel het meest onderschatte stukje paardrijden en -houden dat er is. En nee, het is geen ‘leuke extra voor als je tijd hebt’. Het is dé manier om je paard gezond, gelukkig en in balans te houden.

Waarom observeren geen hobby is, maar pure noodzaak

We doen het allemaal al zonder het door te hebben. Als je door een drukke winkelstraat loopt, check je automatisch: hoe lopen mensen, wat doen ze, waar kijk ik uit? Je gebruikt je ogen, oren en gevoel om in te schatten of de situatie veilig is. Bij paarden werkt het precies zo.

In mijn werk gebruik ik observeren om in te spelen op de toestand van het paard. Door goed te kijken en te luisteren, krijg je inzicht: hoe voelt hij zich, wat speelt er in zijn lijf, en hoe kan ik hem helpen?
En weet je wat? Jij kunt dat ook leren. Hoe eerder je signalen ziet, hoe sneller je kunt handelen — of dat nu betekent dat je de dierenarts belt, even je training aanpast of gewoon een extra rustdag geeft.

De 5 redenen waarom je vandaag nog moet beginnenmentale balans, observeren

En ja, dit gaat verder dan ‘even kijken of hij kreupel is’. Let hier eens op:

  1. Hoe gaat het écht met je paard?
    Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal. Straalt hij van energie of staat hij er wat sloom bij? Zijn ogen en houding vertellen je meer dan je denkt.

  2. Is je paard gezond?
    Kleine signalen zoals een doffere vacht, iets minder eetlust of net wat minder enthousiasme bij begroeting… vaak zijn dit de eerste hints.

  3. Is je paard alert?
    Let op: reageert hij op geluiden, bewegingen en jou zoals altijd? Of is hij juist overdreven schrikkerig of juist ongewoon stil?

  4. Zitten er spanningen in het lichaam?
    Check of je spanning ziet in de hals, rug of kaak. Soms zie je het pas bij poetsen of tijdens het rijden.

  5. Beweegt hij soepel?
    Loop eens mee naast je paard en kijk naar zijn passen. Zijn ze even lang, even krachtig, of zie je subtiel verschil?

Wanneer je moet kijken? Altijd.

Observeren is geen moment op je to-do lijstje, het is voor velen van ons een gewoonte. Net zoals je ongemerkt mensen inschat tijdens een gesprek, kun je ook je paard de hele dag door ‘lezen’. Hoe vaker je oefent, hoe sneller je veranderingen opmerkt.

Mini-oefening:
Wanneer je vanavond bij je paard bent, terwijl je paard eet, kijk je vijf minuten lang alleen naar zijn lichaam. Hoe beweegt hij zijn oren? Hoe verdeelt hij zijn gewicht? Welke kant kauwt hij? Noteer het. Doe dit een week later opnieuw. Je zult verbaasd staan hoeveel je in korte tijd gaat zien.

Het resultaat: een gezonde, gelukkige toekomst

Door te leren observeren, vergroot je de kans dat je problemen in de kiem smoort. Ik heb paarden gezien die maandenlang moesten revalideren, simpelweg omdat een klein signaal over het hoofd werd gezien. Maar ik heb ook eigenaren gezien die, door oplettend te zijn, blessures wisten te voorkomen nog vóórdat hun paard pijn kreeg.

En geloof me: dat verschil gun je élk paard.

Jouw volgende stap

Jouw paard kan je zoveel vertellen — als jij leert kijken en luisteren.
Begin vandaag. Elk signaal dat je mist, kan het verschil maken tussen weken revalideren of gewoon lekker samen genieten.

Wil je weten welke signalen jij misschien nog mist?
Vraag dan hier een gratis gesprek aan en dan kunnen we samen kijken. Ik geef je enkele tips waar je direct mee aan de slag kunt. Je kunt me ook volgen op Instagram voor meer tips. Ben je het eens met het belang van kijken, dan wordt het delen van deze blog zeer op prijs gesteld.

De 3 pilaren van balans bij je paard – en de valkuil die bijna iedereen mist

Iedereen wil een paard dat gezond, ontspannen en prettig in de omgang is. Maar eerlijk… hoe vaak kijk je écht naar het totaalplaatje? Vaak letten we alleen op wat ons opvalt: hij loopt goed, hij doet braaf wat je vraagt, hij heeft geen rare bulten.
Maar balans bij een paard gaat veel verder dan “hij loopt niet kreupel” of “hij bokt niet”. Er zijn drie onderdelen die samen bepalen hoe jouw paard functioneert – en als er eentje uit balans is, merk je dat vroeg of laat.

In mijn werk met paarden kom ik steeds terug op drie dingen die, als ze in balans zijn, zorgen voor een gezond en gelukkig paard. Ik noem ze mijn 3 pilaren van balans:

  1. Fysiek

  2. Mentaal

  3. Gedrag

En nee, dit zijn niet zomaar drie woorden die lekker professioneel klinken. Er zit een hele wereld achter. En die wereld heeft meer invloed op je paard (en op jouw samenwerking met hem) dan je denkt.

1. Fysiek – de basis van alles

Laten we eerlijk zijn: als je paard fysiek niet in orde is, houdt alles op. Kreupel? Spierpijn? Rug vast? Dan kun je alle mentale training van de wereld doen, maar het schiet niet op. Je kunt een zadel ook niet rechtleggen op een scheef paard – tenzij je graag in cirkels rijdt.

Onder het fysieke valt:

  • Spieropbouw en bespiering

  • Gewrichten en bewegingsvrijheid

  • Houding, balans, coördinatie

  • Eventuele blessures of ongemakken

Voorbeeld uit de praktijk:

Ik werkte met een merrie die “gewoon wat stijf” zou zijn. Nou, na een paar minuten kijken zag ik dat haar linkerschouder muurvast zat. Elke bocht naar links werd een soort vrachtwagenmanoeuvre. Het gevolg? Ze begon mentaal gefrustreerd te raken en haar gedrag veranderde: bokken, stoppen, en soms gewoon wegdraaien.

Fysiek ongemak is dus niet alleen “een beetje lastig”, het kan een kettingreactie veroorzaken in alles wat je met je paard wilt doen.

2. Mentaal – zelfvertrouwen en ontspanning

Een paard kan fysiek kerngezond zijn, maar mentaal op instorten staan. Stress, onzekerheid, of gewoon een hoofd dat overloopt van prikkels… het is funest voor de samenwerking.

Het mentale stuk gaat over:

  • Zelfvertrouwen

  • Concentratie en focus

  • Hoe je paard omgaat met nieuwe of spannende situaties

  • Stressniveau

Je kunt mentale balans trainen. Hoe? Door voorspelbaarheid, duidelijke communicatie en kleine, haalbare stapjes. Maar ook door hem de tijd te geven om te verwerken wat er gebeurt. (Ja, dat betekent soms dat je niet meteen doorstapt naar de volgende oefening, hoe verleidelijk het ook is.)

En laten we niet vergeten: een mentaal sterk paard maakt betere keuzes. Een mentaal overbelast paard? Die kiest vooral voor “overleven”, en dat gaat meestal niet in jouw voordeel uitpakken.

3. Gedrag – de zichtbare uitkomst

Gedrag is vaak het enige wat wij als mens écht opmerken. Paard bokt? “Stout.” Paard weigert? “Lui.” Paard loopt weg bij het opzadelen? “Geen zin vandaag.”
Maar nieuwsflash: gedrag is bijna altijd een signaal, geen karakterfout.

Gedrag wordt gevormd door:

  • De fysieke toestand (kan het?)

  • De mentale toestand (durft het?)

  • De ervaringen die het paard heeft opgedaan

Zie gedrag als het topje van de ijsberg. Wat je ziet, is het gevolg van wat er daaronder gebeurt. Als je alleen het zichtbare gedrag probeert te veranderen, maar niets doet aan de oorzaak, ben je eigenlijk pleisters aan het plakken op een lekkend dak.

Hoe de pilaren elkaar beïnvloeden3 pilaren van balans, paard in balans

De drie pilaren staan niet los van elkaar. Het is meer een soort driepoot-kruk. Haal er één poot onderuit, en je krijgt geheid een wiebelboel.

  • Fysiek ongemak → stress → defensief of reactief gedrag.

  • Mentale overbelasting → spierspanning → minder soepel bewegen.

  • Negatieve ervaringen → angst → blokkade in leren.

Als je één pilaar versterkt, heeft dat effect op de andere. Maar als er eentje instort, sleurt hij de rest mee.

Observeren – de onderschatte superkracht

Observeren is niet “even kijken of je paard netjes staat te wachten”. Het is gericht kijken.
Waar kijk ik dan naar?

  • Hoe beweegt hij in stap, draf en galop?

  • Hoe staat hij stil (gewicht verdeling, stand van de benen)?

  • Hoe ligt hij in de wei of stal?

  • Hoe reageert hij op aanraking of op jou?

Tip: Neem eens vijf minuten om je paard te bekijken zonder iets van hem te vragen. Wedden dat je dingen ziet die je eerder niet opvielen?

Praktische checklist: balans bij je paard inschatten

Pilaar Waar let je op? Signalen van disbalans
Fysiek Loopt soepel, draagt zichzelf, geen overmatige spanning in spieren Kreupelheid, scheefheid, moeite met bepaalde gangen of bochten
Mentaal Alert maar ontspannen, kan zich focussen, reageert op signalen Overmatige spanning, snel schrikken, geen focus, “afhaken”
Gedrag Bereidwillig meewerken, reageert voorspelbaar Wegdraaien, bokken, weigeren, overmatige vlucht- of vechtreactie

Tot slot

Je kunt met de mooiste trainingsplannen werken, maar als één van de drie pilaren van balans wankelt, zal je altijd tegen dezelfde muren aan blijven lopen. Het gaat niet om harder trainen of meer druk zetten, maar om kijken, luisteren en begrijpen.

Want een paard dat fysiek in orde is, zich mentaal veilig voelt en gewenst gedrag laat zien, werkt niet alleen beter mee… hij wil ook met je samenwerken. En dat is uiteindelijk wat we allemaal willen, toch? Nou ja, behalve misschien als je van chaos houdt – maar dan lees je waarschijnlijk niet tot hier. Wil je meer tips volg me op Insta. Wil je meer weten of anders leren kijken, neem dan een contact op en dan plannen we een gratis gesprek in waarin ik je een aantal tips geef waar je direct mee aan de slag kunt.

Pas vroeg iemand mij: “waarom gaan paarden zo snel op de vlucht en zijn ze zo sensibel?” En dan ook vaak nog eens lastig te corrigeren. Het antwoord is meerledig. We fokken de paarden steeds hoger in het bloed en ze worden hierdoor steeds sensibeler. Wat eigenlijk gewoon betekent: gevoeliger, sneller, scherper op prikkels. En dat klinkt in theorie prachtig – tot je paard met een ruk aan het halster je bijna het erf af trekt omdat er een blaadje ritselt..  Een paard is en blijft een vluchtdier, wat betekent dat paarden zo gevoelig zijn en dus al een vlieg of een mug op hun lichaam voelen en dat doen ze al sinds mensenheugenis. HIer hebben wij ik zou bijna zeggen “ge;lukkig” geen invloed op.

Sensibel én snel in de benen… maar tegen welke prijs?

Het paard van tegenwoordig moet snel reageren op wat we met het been vragen. We moeten hem kunnen rijden op onze pinken. Maar om daaraan te voldoen, maken we ze dus steeds sensibeler. En dat betekent ook: gevoeliger voor álles. Niet alleen jouw hulpen. Maar ook voor geluiden, windvlagen, onverwachte bewegingen. En ja, dus ook voor dat mens in het publiek met een klappende paraplu.En wij maar denken; Hoe dan?

En dan fokken we ook nog op uiterlijk…

Maken we een paard gelukkiger met een slankere en rankere bouw, waardoor het mooier kan lopen en steeds verder af komt te staan van de ware taak. Een Fries is allang geen gewone Fries meer (hier bedoel ik niets negatiefs mee, dus voel je vooral niet aangesproken). Nee, je hebt sportfriezen die ranker zijn en super sensibel. Tuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel en dat gaat beide kanten op, want gezondheid speelt een hele grote rol in het reageren op situaties. Hetzelfde is de Haflinger. Zelf had ik een Haflinger voor de sport. Rank, snelle pas en hij liep de sterren van de hemel. Maar, was hij nuchter en eigenwijs. Nee, het was een hittepetit die omkeerde als het spannend werd.

Luisteren wij wel écht naar ze?sensibel, rennend paard

En nu komt ‘ie: we worden zo vaak verrast door dat vluchtgedrag omdat we de kleine signalen niet zien. Of niet serieus nemen.

Want geloof me: een paard schrikt nooit zomaar ineens. Er zit áltijd iets voor. Een gespannen nekwelving. Een oog dat nét iets witter wordt. Een staart die nét anders beweegt. Maar we zijn zo druk met wat wij willen, dat we vaak niet meer echt kijken. Niet meer echt luisteren.

En dan: boem! Daar gaat-ie.

Te jong, te snel, te veel…

En dan is er nog iets. We beginnen vaak veel te vroeg. Paarden van 3 worden al ingereden, liefst zo snel mogelijk op niveau. Terwijl ze lichamelijk en mentaal nog lang niet ‘af’ zijn. En dat terwijl we óók nog van ze verwachten dat ze chill blijven tussen alle drukte.

In een gesprek met een collega kwamen we erop: veel jonge paarden worden geselecteerd op prestaties. Maar ja, je kunt niet alleen toppertjes fokken. Dus er zijn ook genoeg paarden die nét niet voldoen aan het plaatje, maar die wel gevoelig en sensibel zijn. En die belanden vaak bij mensen die echt wel het beste met ze voor hebben – maar niet altijd de kennis of tools hebben om daarmee om te gaan.

En dan krijg je dus… spannende situaties

Want wat gebeurt er als jij de kleine signalen mist? Als je niet opmerkt dat je paard al 10 keer geprobeerd heeft te zeggen: “Ik vind dit spannend”? Dan krijg je die paniekreactie. Dat omkeren. Dat wegspringen. En dat lijkt dan ineens uit het niets te komen.

Sommigen van die paarden zijn nog redelijk te kalmeren. Maar anderen? Die gaan over de rooie. En jij? Jij mag mee in de tornado, of je nou wil of niet.

Willen we dat eigenlijk wel, die hypergevoelige types?

Ik snap het hoor. Het ziet er magisch uit, zo’n dansend paard dat op fluisterhulpjes loopt. Maar ik moet eerlijk zeggen: ik heb liever een paard waarmee ik veilig het bos in kan, zonder dat ik elke vogelspin onder het zadel voel.

Maar hé – dat is mijn mening. Die van jou telt net zo goed.

Wat vind jij?

Heb jij ook weleens het gevoel dat je iets mist? Dat je paard ineens “uit het niets” reageert, maar dat je achteraf denkt: hmm… misschien gaf ‘ie toch al wat hints?

Dan wil ik je uitnodigen: kijk eens opnieuw. Zachter. Langzamer. En vooral: met echte aandacht.

En als je denkt: “ja, dat wil ik, maar hoe dan?” – dan help ik je graag. Vul even het contactformulier in, dan plannen we een Zoommomentje. Dan kijk ik even met je mee en geef je een paar tips die je direct kunt toepassen bij je paard.

Of volg me op Instagram of Facebook via @oogvoorhetpaard, dan deel ik daar vaker tips om beter te leren kijken en luisteren – want dat maakt écht het verschil.

 

Help! Hoe weet ik of mijn paard gespannen is?

En, wat je eraan kunt doen om, ondanks de spanning, samen sterker te worden

“Hij doet normaal hoor… maar als we dáár aankomen.”

“Ze lijkt relaxed, maar dan ineens boem – weg is ze.”

“Ik weet gewoon niet wat er mis is. Ze oogt kalm, maar voelt als een tikkende tijdbom.”

Als je dit herkent, dan wil ik je eerst even geruststellen: je bent niet gek. Je bent ook niet alleen. En nee, je doet niks verkeerd. Dit is het moment waarop veel mensen beginnen te twijfelen. Want wat moet je als je paard eruitziet alsof alles oké is, maar zich vanbinnen klaarmaakt om te vluchten?

Het antwoord? Leren zien wat er echt speelt.
Nog vóórdat het escaleert.
Want vertrouwen begint niet op het moment dat alles misgaat – het begint op het moment dat jij kleine signalen serieus neemt.

Spanning is geen ‘gedrag’, maar het is communicatie

We denken bij spanning vaak aan spectaculair gedrag: steigeren, vluchten, stilstaan als een standbeeld. Maar spanning begint meestal veel eerder. In de details. In dingen die je pas ziet als je weet waar je op moet letten.

Eigenlijk zegt je paard al lang: “Help mij. Ik weet het even niet.”
En stel je eens voor dat je dáár al iets mee kon doen…
Hoeveel makkelijker zou jullie samenwerking dan worden?

7 signalen van spanning die vaak worden gemistspanning paard herkennen, orenspel paard

Je hoeft geen paardenfluisteraar te zijn om dit te leren. Je hoeft niet eens een gevorderde ruiter te zijn. Alles wat je nodig hebt is een open blik nodig en de bereidheid om echt te kijken.

1. De ademhaling verandert

Sneller, oppervlakkiger, of juist een adem die stokt. Een diepe zucht = vaak ontspanning. Houdt je paard zijn adem in? Dan staat hij aan.

2. Spieren worden stug

Voelt je paard ineens als een standbeeld, of juist alsof hij elk moment kan ontploffen? Dan zit er al flink wat spanning in zijn lijf. Check de hals, flanken en schouders.

3. Ogen vertellen het verhaal

Een zacht, knipperend oog zegt: “Ik ben oké.”
Is er wit zichtbaar? Heeft hij een glazige blik? Staat hij te staren in de verte? Dan zegt hij eigenlijk: “Ik ben op m’n hoede.”

4. Oren op scherp

Oren die wild draaien, strak naar voren staan of juist plat liggen… dat zijn stress-antennes. Ze scannen, checken, voorspellen. En dat kost bakken energie.

5. Hoofd in de lucht

Staat het hoofd hoger dan normaal? Dan staat je paard letterlijk ‘aan’. Hij zoekt gevaar. En als hij zoekt, is hij niet bij jou.

6. Geen trek in iets lekkers

Paarden die gespannen zijn, hebben vaak minder eetlust. En zelfs als ze wel eten, doen ze dat soms schrokkend – ook dat kan stress zijn. Geen trek = een teken.

7. Een stijve of wiebelende staart

Een strak tegen de billen geklemde staart, of juist een geagiteerde metronoomstaart – allebei zeggen ze hetzelfde: “Ik ben niet oké.” Lees ook de blog Wist je dat de staart van je paard een soort spiegel is van z’n rug?

Wat kun je doen als je spanning herkent?

Stap 1: Adem. Letterlijk.

Jij bent de veilige haven van je paard. En jouw ademhaling is zijn anker. Dus: uitademen. Rustig. Langzaam. Hardop zuchten mag. Let maar eens op wat er gebeurt.

Stap 2: Stop met pushen

Jullie zijn geen machines. Dus voel je spanning? Zet even een stapje terug. Vraag iets kleins. Wacht. Vertrouwen groeit in de pauzes, niet in de druk.

Stap 3: Verleg de focus

Is je paard gefixeerd op iets spannends? Laat hem iets anders doen. Iets wat hij kent en kan. Een bochtje. Een pion. Een target aanraken. Alles wat hem even losmaakt van die tunnelvisie.

Stap 4: Beloon met rust

Rust is zó ondergewaardeerd als beloning. Een diepe zucht. Een lik. Een hoofd dat lager komt. Daar zit de echte winst. Geef eventueel iets lekkers in een bakje of op een frisbee, maar houd jouw handen ‘veilig’ – die zijn er om op te vertrouwen, niet om op te kauwen.

Wat als spanning niet van buiten komt?

Soms ligt de oorzaak van spanning niet in de omgeving, maar in het lijf. Denk aan:

  • Problemen in SI-gewricht, bekken of rug

  • Vastzittende spieren in hals of kaak

  • Onbalans of moeite met lichaamsbesef (proprioceptie)

  • Oud letsel dat opnieuw opspeelt

Als je steeds op dezelfde plek spanning tegenkomt, kan het slim zijn om hulp in te schakelen van een paardentherapeut, osteopaat of dierenarts. Want hoe goed je ook traint – een gespannen lijf kan niet ontspannen lopen.

Vertrouwen is geen trucje. Het is een gewoonte.

Elke keer dat jij spanning serieus neemt, groeit het vertrouwen. Niet in één dag. Niet met één oefening. Maar door consequent te laten zien:
“Ik zie je. Ik luister. En ik help je.”

En weet je? Paarden onthouden dat.

Tot slot – een vraag voor jou

Wat herken jij uit deze blog?
Is er één signaal waar jij nu ineens anders naar kijkt?
Of heb je misschien het gevoel dat je paard al langer om hulp vraagt, maar je het gewoon niet zag?

Laat het me weten. Stuur me een berichtje – ik kijk graag met je mee. En als je iemand kent met een paard dat ‘zomaar uit het niets’ schrikt of omdat deze ‘opeens weg is’… stuur dit artikel dan vooral door. Want hoe meer mensen dit leren zien, hoe fijner het wordt voor onze paarden.

Maar, je hoeft het niet alleen te doen. Echt niet.

Wil je hulp bij het lezen van je paard of wil je zeker weten dat je goed zit? Dan is mijn 1-op-1 begeleiding misschien iets voor jou. Samen kijken we naar het gedrag, het lijf én jullie samenwerking – en maken we een plan dat bij jullie past. Vertrouwen groeit van binnenuit. Ik help je graag op weg.

Wil je meer tips en meepraten neem dan een kijkje op mijn Instagram.

Waarom je paard links wél en rechts niet durft – en wat dat met zijn hersenen te maken heeft

Herken je dit? Je paard loopt links zonder problemen langs dat enge voorwerp, maar zodra je het vanaf de andere kant probeert… paniek. Frustrerend, hè? Maar wist je dat dit gedrag alles te maken heeft met hoe het brein van je paard werkt?

In deze blog neem ik je mee in de wereld van de paardenhersenen en ontdek je waarom werken aan beide kanten zó belangrijk is. En geloof me: het ligt niet aan jou – of je paard – maar aan hoe z’n hoofd in elkaar zit.

Hoe werken de hersenhelften van een paard?

Paarden hebben, net als wij, twee hersenhelften: een linker- en een rechterhelft. Maar – en dit is belangrijk – die twee communiceren minder effectief met elkaar dan bij mensen.

De rechterhersenhelft verwerkt vooral nieuwe, onverwachte of bedreigende prikkels. Dit is de ‘vluchtkant’, de oerkant die inspringt bij gevaar. De linkerhersenhelft daarentegen is verantwoordelijk voor routine, leren en logisch redeneren.

Dus: een paard dat iets spannends ziet, verwerkt dat vooral met de rechterkant van z’n brein – en die roept heel hard: “Wegwezen!”

Waarom schrikt je paard aan de ene kant wél, en de andere kant niet?

Omdat informatie bij paarden vaak niet automatisch wordt overgedragen tussen de hersenhelften. Wat je paard links geleerd heeft, weet hij rechts dus niet zomaar ook.

Voorbeeld: als je je paard leert dat het blauwe zeil aan de linkerkant veilig is, moet je het hem rechts opnieuw leren. Hij ziet het misschien wel, maar begrijpt het nog niet met de andere hersenhelft.

Logisch dus dat hij schrikt. Het is geen onwil of koppigheid – het is simpelweg hoe zijn brein werkt.

Wat zegt de wetenschap over beide hersenhelften?

Uit diverse wetenschappelijke studies blijkt dat paarden een duidelijke voorkeur hebben voor het gebruik van een bepaald oog bij het waarnemen van nieuwe of stressvolle prikkels. Zo gebruiken ze hun linkeroog (verbonden met de rechterhersenhelft) bij spannende situaties.

Dit bevestigt de dominante rol van de rechterhersenhelft bij het verwerken van stress, gevaar en nieuwe prikkels. En dat verklaart meteen waarom sommige paarden vanaf de ene kant prima ergens langs kunnen, maar vanaf de andere kant totaal blokkeren.

Een paar interessante bronnen:

Wat kun je hier vandaag al mee doen?

Ben je nu op het punt dat je niet goed meer weet hoe je je paard kunt helpen? Dan wil ik je dit meegeven: ga terug naar de basis. Kijk niet alleen naar wat je paard ‘moet kunnen’, maar ook naar hoe hij leert – en waarom hij ergens op reageert zoals hij doet.

Een paar tips die je vandaag nog kunt toepassen:

  • Observeer aan welke kant je paard gespannener is. Is hij links meer op zijn gemak dan rechts? Begin daar, en bouw rustig op.
  • Train bewust symmetrisch. Herhaal alle oefeningen aan beide kanten – ook als het aan één kant al goed gaat.
  • Geef je paard de tijd. Verwacht niet dat hij informatie aan beide kanten even snel oppikt. Herhaling is jouw beste vriend.
  • Maak situaties voorspelbaar. Als je weet dat je een spannend stuk tegenkomt, probeer er aan beide kanten langs te gaan, met voldoende afstand en ontspanning.
  • Werk niet alleen onder het zadel. Grondwerk is ideaal om je paard aan beide kanten ervaringen op te laten doen zonder dat jij al op zijn rug zit.

Veel gestelde vragenlinker en rechterhersenhelft, schrikreactie paard

Waarom schrikt mijn paard steeds aan dezelfde kant? Omdat hij aan die kant informatie nog niet op dezelfde manier verwerkt of vertrouwen heeft opgebouwd. Elk oog stuurt info naar een andere hersenhelft – en die moet apart leren.

Hoe kan ik mijn paard minder angstig maken? Door veilige herhaling, voorspelbaarheid en oefeningen die beide hersenhelften activeren. Denk aan grondwerk, objecttraining aan beide zijden, en kalm verkennen van de omgeving.

Is dit gedrag te trainen? Absoluut. Met geduld, structuur en inzicht in hoe je paard leert, kun je zijn reacties sturen en het vertrouwen laten groeien. Het vraagt consistentie én begrip van hoe zijn brein werkt.

Ik help je graag verder

Weet je niet goed hoe je dit moet aanpakken, of blijft je paard aan één kant paniekerig reageren, ondanks al je inzet? Dan is het misschien tijd om het anders aan te pakken – met hulp.

Als gedragstrainer help ik je begrijpen wat jouw paard écht nodig heeft, en hoe je zijn vertrouwen kunt opbouwen, links én rechts.

Vraag nu hier jouw gratis kennismakingsgesprek aan en ontdek hoe jij vandaag al verschil kunt maken.

Tot slot

Het trainen van een angstig paard vraagt geduld, inzicht en vertrouwen – in je paard, maar ook in jezelf. Door te begrijpen hoe zijn hersenen werken, kun je met meer compassie én effectiviteit trainen. Wat vandaag nog een schrikreactie oproept, kan morgen al een herkenbare situatie zijn – als je het stap voor stap opbouwt, aan beide kanten.

En geloof me: de rust en het vertrouwen die daaruit ontstaan, zijn het méér dan waard.

Wat is proprioceptie (en waarom is het zó belangrijk voor je angstige paard)?

“Ze schrikt van alles, het lijkt alsof ze niet weet waar haar lijf ophoudt.”

“Ik wil naar links, zij struikelt bijna naar rechts.”

“Ze past nét niet door die doorgang, en dan schrikt ze weer…”

Als je paard vaker struikelt, zich lastig laat begeleiden door smalle doorgangen of overdreven heftig reageert op kleine prikkels, dan is de kans groot dat er meer speelt dan alleen ‘angst’. Misschien heeft je paard moeite met… proprioceptie.

Proprie-wát? Ja, het is een ingewikkeld woord, maar het effect ervan zie je dagelijks. In deze blog leg ik je uit wat proprioceptie is, hoe het invloed heeft op het gedrag (en het lijf!) van je paard, hoe je kunt herkennen dat er iets niet klopt – én wat je eraan kunt doen. Want goed nieuws: proprioceptie kun je trainen.

Wat is proprioceptie?

Proprioceptie is het vermogen van je paard om te voelen waar zijn lichaam zich bevindt in de ruimte. Het is de samenwerking tussen spieren, pezen, gewrichten en het zenuwstelsel die ervoor zorgt dat een paard weet waar zijn benen zijn. Zonder te kijken, te struikelen of  te botsen.

Voor mensen is het net zo. Denk aan achteruit inparkeren zonder in je spiegels te kijken. Of op één been staan zonder om te vallen. Dat is proprioceptie. Omdat, wanneer dat systeem niet goed werkt, voelt het alsof je lijf niet helemaal “van jou” is.

Bij paarden werkt het precies zo. Een paard met een goed gevoel voor proprioceptie:

  • Beweegt soepel en in balans

  • Weet hoe groot hij is (En, dan hebben we het niet over Shetlanders met een reuzen complex.) Maar hoe past hij zich aan in een smalle doorgang

  • Herstelt sneller na een schrikreactie

  • Voelt zekerder in z’n lijf

Een paard met een verstoorde proprioceptie:

  • Is vaak lomp of struikelt veel

  • Reageert snel heftig op prikkels

  • Heeft moeite met bochten, achterwaarts gaan of opzij stappen

  • Heeft geen idee waar zijn achterbenen zijn

  • Raakt makkelijker gespannen of angstig

Wat heeft proprioceptie te maken met angst?

Heel veel. Omdat een paard dat zich fysiek onzeker voelt, zich sneller psychisch onveilig zal voelen. Als je niet zeker weet waar je voeten zijn, of hoe je door een smalle doorgang komt, of hoe je balans werkt – dan voelt de wereld om je heen ook véél spannender.

Vergelijk het maar met jezelf op een gladde ijzelweg. Alles voelt risicovoller. Elk geluid klinkt harder. Je vertrouwt je lijf niet, dus je hoofd maakt overuren. Zo werkt het bij paarden ook. En bij angstige paarden is die link nóg sterker.

Daarom zie je bij veel angstige paarden:

  • Spanning in de achterhand of nek en hals

  • Problemen met coördinatie

  • Vluchtgedrag bij smalle doorgangen of onzekere ondergronden

  • Geen controle over eigen lijf = paniek

Hoe herken je proprioceptieproblemen bij je paard?

Let eens op deze signalen:

  • Moeite met het inschatten van afstanden (tegen de staldeur aan lopen)

  • Struikelen over eigen voeten

  • Geen idee waar de achterbenen zijn tijdens grondwerk

  • Bewegen alsof het lijf uit losse onderdelen bestaat

  • Spanning op smalle plekken of vreemde ondergronden

  • Geen balans bij simpele oefeningen zoals achterwaarts, zijwaarts of kleine bochtjes

  • Parkeren als een ballerina op de vierkante cm

Zie je dit soort signalen terug? Dan loont het om je te verdiepen in proprioceptietraining.

Hoe kun je proprioceptie trainen?

Goede proprioceptie is te trainen met kleine, simpele oefeningen. Hier zijn een paar voorbeelden die je makkelijk kunt integreren in je dagelijkse omgang:

1. Ondergrond afwisselen

Laat je paard stappen over rubbermatten, zeiltjes, een houten plank, tapijt, een grasrandje… alles wat anders voelt onder de voeten. Zo leert hij bewuster te lopen.

2. Cavaletti’s en balkjes

beenstand, bandage, balkjes, proprioceptie

Stappen over balkjes dwingt je paard om z’n benen bewust op te tillen en na te denken over beweging. Begin met één of twee, werk langzaam op. Voor meer tips kun je op mijn YouTube kanaal kijken.

3. Gebruik eens een bandage (bodywrap)

Leg eens een bodywrap in een 8-tje om het lichaam van je paard. Je zult merken dat er veel gaat veranderen in de manier van bewegen van je paard.

4. Achterwaarts en zijwaarts

Laat je paard regelmatig een paar passen achteruit lopen – langzaam, bewust. Geen gehaast, maar met aandacht. Ook zijwaartse stapjes helpen enorm.

5. Pionnen en bochtjes

Zet een klein parcours uit waarbij je je paard rustig door smalle bochtjes en om pionnen heen leidt. Het helpt hem z’n lijf beter te coördineren.

6. Wissel van tempo

Binnen één gang (bijvoorbeeld stap) vraag je afwisselend een beetje versnellen en weer vertragen. Geen harde overgangen – maar zachte verschuivingen in tempo.

Belangrijk: eerst het lijf checken

Soms is er meer aan de hand dan alleen een gebrek aan lichaamsbesef. Spanning in de achterhand, nek of hals, scheefstanden, artrose of pijn in rug of bekken kunnen proprioceptie flink verstoren. Laat je paard daarom altijd nakijken door een osteopaat, fysiotherapeut of dierenarts als je twijfelt.

Je kunt pas gaan trainen als je zeker weet dat er geen pijn in het spel is.

Waarom deze training het verschil maakt

Door bewust aan proprioceptie te werken, help je je paard zich zekerder te voelen in zijn lijf. En dat zie je terug in zijn gedrag:

  • Minder schrikkerig

  • Meer focus

  • Beter herstel na spannende momenten

  • Sterkere band met jou als begeleider

Dit betekend dat je de wereld letterlijk voorspelbaarder maakt voor je paard. En voor een angstig dier is dat goud waard.

Anders gezegd: blijf oefenen, blijf voelen

Proprioceptie is geen trucje – het is een vaardigheid. Voor jou én je paard. Vandaar dat je dus moet blijven voelen, observeren en variëren. Je zult merken dat kleine oefeningen grote veranderingen teweeg kunnen brengen.

Wil je extra ondersteuning of weet je niet goed waar je moet beginnen? Laat het me weten. Je hoeft dit niet alleen te doen.

Heb jij een paard dat angstig is of vaak struikelt, en wil je dat ik even meekijk?
Stuur me een berichtje via het contactformulier of plan een sessie in. En ken je iemand die hiermee worstelt? Stuur deze blog gerust door – het helpt echt.

Schrikgedrag begint vaak in het lichaam – een eenvoudige oefening om je paard meer ontspanning en overzicht te geven

Misschien herken je het: je ligt ‘s nachts wakker en je hoofd speelt die ene gebeurtenis weer af als een soort film. Het moment dat je paard schrok, zich bliksemsnel omdraaide en jij de grond raakte. Of het hek. En daarna ging hij er vandoor. In paniek. Waardoor hij zelf ook nog ten val kwam en zich bezeerde.

Dat soort momenten blijven hangen. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Je wilt graag begrijpen waar het misging, en belangrijker: hoe je kunt voorkomen dat het schrikgedrag zich weer herhaalt.

Een van de dingen die ik vaak zie bij paarden die schrikachtig zijn, is dat er sprake is van opgebouwde spanning in het lichaam. En hoewel we geneigd zijn te denken aan ‘een mentaal probleem’, ligt de oorzaak regelmatig op een veel lichamelijker vlak – met name in de nek en hals.

Spanning vernauwt het zicht

Een gespannen nek beperkt letterlijk het zicht van een paard. Als je zelf wel eens last hebt van een stijve nek, weet je hoe beperkend dat voelt. Je draait minder makkelijk, je hele houding verandert, en je wereld wordt simpelweg kleiner. Voor een paard werkt dat precies zo.

En als je minder ziet en voelt dat je minder overzicht hebt, reageer je automatisch sneller en heftiger op prikkels uit de omgeving. Of dat nou een onverwacht geluid is, een lichtvlek op de grond of zijn eigen schaduw.

Als we het schrikgedrag van een paard willen verminderen, moeten we dus niet alleen kijken naar gedrag, maar vooral ook naar fysieke signalen van spanning. En gelukkig kun je daar, op een zachte en rustige manier, zelf iets mee doen.

Een eenvoudige oefening om nek en hals losser te maken

Deze oefening helpt je paard om meer ruimte te ervaren in zijn nek en zichtveld. Dat zorgt voor een rustiger gevoel in zijn lichaam én hoofd. Je hebt er niets bijzonders voor nodig, behalve je eigen aandacht en een beetje tijd.

1. Observeer de manenpositie manen, schrikgedrag

Voordat je begint, kijk eens goed naar de manen van je paard. Liggen ze allemaal aan dezelfde kant? Of zie je ergens een plukje dat spontaan de andere kant op ligt?

Als jij die pluk niet bewust zo hebt gelegd, dan is het heel goed mogelijk dat dat stukje de plek is waar je paard spanning vasthoudt. Een klein maar waardevol signaal.

2. Ontspan de hals

  • Ga aan de linkerkant van je paard staan.

  • Houd met je rechterhand de teugel of lijn losjes vast. Niet trekken, enkel contact.

  • Leg je linkerhand op de hals, met je duim boven de groef en de muis van je hand er net onder.

  • Schuif met lichte druk de muis van je hand langzaam omhoog, in de richting van de oren.

  • Neem hier de tijd voor. Laat je paard voelen wat er gebeurt, en geef hem de kans om daarop te reageren.

Herhaal deze beweging een paar keer, en voeg dan een lichte knijpende beweging toe. Alsof je zachtjes een spons uitknijpt. Begin weer bij het begin van de hals en werk rustig omhoog. Doe dit in totaal vier tot vijf keer, met korte pauzes ertussen.

Je zult waarschijnlijk merken dat je paard langzaam zijn hals gaat strekken. Daarmee creëert hij letterlijk ruimte in zijn nek, wat zorgt voor meer ontspanning en overzicht.

3. Leer hem om soepeler te kijken

Als de nek wat losser is, kun je een stapje verder gaan. Dit helpt je paard om zonder dat hij zijn hele lichaam als een boot moet draaien toch om zich heen te kunnen kijken.

  • Ga voor je paard staan, met je gezicht naar hem toe.

  • Leg je hand losjes op de neusriem of halsterband. Geen druk, alleen steun.

  • Stel je voor dat jij het hoogste punt van een boog bent. Zijn hoofd beweegt naar de zijkant, maar zijn benen blijven op dezelfde plek.

  • Vraag het hoofd voorzichtig een klein stukje naar links door zelf een stap opzij te zetten, en breng het dan weer terugkomen naar het midden.

  • Geef hem even pauze. Dan hetzelfde naar rechts.

Verwacht geen grote bewegingen. Het gaat hier niet om buigen als oefening, maar om het trainen van het zachte meebewegen met de waarneming. Je helpt hem zijn zichtveld op een rustige manier te verbreden. En dat is cruciaal voor een paard dat vaak schrikt.

Wat deze oefening je paard oplevert

Door deze eenvoudige aanrakingen en bewegingen help je je paard om letterlijk ruimer te kijken. Meer overzicht betekent minder paniek. Meer ontspanning betekent dat hij sneller kan terugschakelen naar rust, zelfs als er iets onverwachts gebeurt.

Vergelijk het met jezelf als je een strakke capuchon op hebt of een krappe coltrui draagt. Je kunt je hoofd niet goed draaien, je voelt je beperkt, en bij het minste of geringste schrik je op. Die beklemming zorgt voor stress. Dat gevoel wil je je paard zo veel mogelijk besparen.

Kleine stap, groot verschil

Deze oefening is geen wondermiddel. Maar het is wél een laagdrempelige manier om je paard te helpen met iets waar hij zelf geen woorden aan kan geven. Je brengt zijn aandacht naar zijn lijf. Naar de spanning die hij misschien al lang bij zich draagt. En je helpt hem daar stap voor stap ruimte in te maken.

En wie weet… misschien geef je jezelf daarmee ook weer wat meer vertrouwen. Zodat jij straks niet meer wakker ligt van die val, maar vooruit kunt kijken naar de volgende keer samen. Veiliger, rustiger – en met meer begrip voor wat er écht speelt.

Tot slot

Kom je er niet helemaal uit met de oefeningen of wil je dat ik eens met je mee kijk naar het schrikgedrag van jouw paard. Vul dan hier het contactformulier in en vraag een gratis gesprek aan. Wil je meer over mij weten, neem dan een kijkje op mijn socials.

Weet je wat het is? Alles wordt duurder. De brokken, het hooi, de hoefsmid, de leskaart, de dierenarts – het tikt allemaal aan. Dus ik snap het helemaal als je denkt: “Misschien moet ik toch wat gaan schrappen in m’n paardenbudget.”

En het eerste wat vaak sneuvelt? Hulp inschakelen. Zeker als je paard iets spannend vindt of lastig gedrag laat zien. Dan komt dat stemmetje in je hoofd: “Misschien kan ik dit zelf wel oplossen.” Want hé, je kent je paard toch het beste? En online staan ook genoeg tips.

Soms werkt dat ook. Echt waar. Soms kom je er prima uit met wat geduld, rust en logisch nadenken. Maar heel eerlijk? Soms lukt het ook gewoon niet. Niet omdat jij niet goed genoeg bent, maar omdat je er middenin zit. Met al je emoties, verwachtingen, twijfels en frustraties. En je paard voelt dat. En, geloof mij. Ook ik heb hier last van bij mijn eigen paard en vandaar dat ik dit nu ook zeg.

De vijf elementen van spanning bij paardenspanning bij paarden

Daarom wil ik iets met je delen waar ik veel mee werk: de vijf elementen van spanning. Ze helpen je om te zien waar je paard zit in z’n hoofd en lijf. En ze geven je handvatten om de boel weer terug naar ontspanning te brengen, vóór het escaleert. Want spanning bouwt zich altijd op in fases:

1. Alertheid – De let-op stand

Je paard merkt iets op. Oren naar voren, hoofd omhoog. Misschien stopt hij even met kauwen. Dit is geen paniek, dit is gewoon oplettendheid. Alsof jij ineens een vreemde auto op je oprit ziet staan. Je schrikt niet, maar je denkt wel: “Uh, wat is dat?”

2. Spanning – Lichte stress

De ademhaling versnelt, spieren worden wat stijver, het hoofd komt hoger, de staart beweegt wat sneller. Dit is het punt waarop je paard nog leerbaar is, maar niet meer lang. Als je nu niks doet, bouwt het verder op. Dit is ook het punt waarop je de tips uit mijn E-book: 5 tips om je paard in no-time rustig te krijgen waar je ook bent zou moeten toepassen.

3. Reactie – Overlevingsstand

Hier gebeurt het: vluchten, verstijven, bokken, steigeren, blokkeren. In het ergste gevallen gaat je paard erbij liggen. Soms met jou er nog op. Je paard is er dan niet meer bij met z’n hoofd. Hij reageert instinctief. Jij kunt praten als brugman, maar het leervermogen is gewoon even weg.

4. Ontlading – Spanning af voeren

Als het gevaar geweken is, zie je vaak schudden, gapen, zuchten, plassen. Het lijf gooit letterlijk spanning eruit. Dit is goed. Laat het gebeuren.

5. Herstel – Verwerken en weer landen

Zachte ogen, diepe ademhaling, ontspannen houding. Je paard is terug in de leerstand. Hier groeit het vertrouwen. Hier gebeurt de magie.

Wat gebeurt er als je te laat bent?

Als je deze fases kent, kun je veel eerder zien wanneer je paard hulp nodig heeft. En misschien nog belangrijker: wanneer je beter even niks moet doen. Want door blijven duwen in de reactie-fase (3) werkt averechts. Dan kom je al snel in een patroon van forceren, frustratie en strijd – terwijl je eigenlijk gewoon te laat was met bijsturen.

Maar weet je wat het lastige is? Juist als jij er middenin zit, zie je het vaak niet meer. Dan ben je zo bezig met “Hij moet dit nu toch gewoon kunnen?” of “Waarom doet hij nou zo moeilijk?” dat je vergeet te kijken naar wat hij je probeert te vertellen. En dan wordt het lastig. Op dit punt heb je ook vaak lieve stalgenoten die je bijvoorbeeld wel even willen helpen met een zweep of een bezem. Goed bedoeld, maar totaal niet jouw stijl. Ik kan je ook vertellen dat dit vaak een tijdelijke oplossing is, die ook nog eens schadelijk kan zijn voor het vertrouwen in jou. Tevens kan het ook juist zorgen voor meer spanning bij jouw paard.

Waarom hulp geen luxe is

En dát is waarom hulp inschakelen soms niet duur is, maar juist een investering. Want wat kost het je als je paard steeds minder vertrouwen krijgt? Als jij met buikpijn naar stal gaat? Als jullie vastlopen in een patroon waar niemand blij van wordt?

Natuurlijk hoef je niet voor elk scheef oortje iemand te bellen. Maar even samen meekijken kan je zóveel helderheid geven. Niet omdat je het zelf niet kunt, maar omdat je het niet in je eentje hóeft te doen.

Gratis hulp of samen kijken?

Wil je dat ik met je meekijk? Dat kan. Vraag hier je gratis gesprek aan. Geen verkooppraatje, geen druk. Gewoon even samen kijken waar je nu tegenaan loopt, en of ik iets voor jullie kan betekenen.

Want soms is dat precies wat je nodig hebt: iemand die rustig naast je staat en zegt: “Kijk, hier zit je paard. En hier kun je iets doen.” En dan ineens valt het kwartje. En geloof me – dat maakt een wereld van verschil.

Wil je meer over mij weten, neem dan een kijkje op mijn Instagram. En dan spreken we elkaar snel.

 

Verharen, stress en angst

Ken je dat moment dat je in het voorjaar een paard borstelt en er meer haren op jezelf achterblijven dan op de grond? Dat is het teken dat de winterjas eindelijk loskomt. Maar wat als dat bij jouw paard niet gebeurt? Terwijl andere paarden hun vacht soepel laten vallen en veranderen in glanzende sportmodellen, blijft die van jou rondlopen alsof hij een nieuwe carrière als mammoet overweegt.

Als je een angstig of gevoelig paard hebt, kan stress een grote rol spelen bij het verharen. Niet alleen mentaal – als in: ik vind verandering eng – maar ook fysiek. Stress beïnvloedt de hormonen, doorbloeding en energieverdeling in het lichaam, en dat kan er zomaar voor zorgen dat die wintervacht blijft zitten als een hardnekkige wollen trui.

Laten we eens kijken waarom dat gebeurt en, nog belangrijker, hoe je je paard kunt helpen.

Hoe werkt verharen normaal gesproken?

Verharen is een natuurlijk proces dat wordt aangestuurd door de hoeveelheid daglicht, niet door temperatuur (al denken veel mensen van wel). Wanneer de dagen langer worden, produceert het lichaam minder melatonine, wat het signaal geeft om de wintervacht los te laten. Het hormonale systeem zet vervolgens alles in gang, zodat je paard geleidelijk aan zijn dikke jas kwijtraakt.

Bij een gezond, ontspannen paard verloopt dit proces meestal soepel. Maar als stress in het spel is, kan dat voor problemen zorgen.

Wat doet stress met de verharing?

Stress beïnvloedt het lichaam op verschillende manieren, en dat heeft direct gevolgen voor de huid en vacht. Dit is wat er kan gebeuren:

  • Verstoorde hormoonbalans
    Stress zorgt voor een verhoging van cortisol (het stresshormoon), wat de balans van andere hormonen kan verstoren – en daarmee ook de natuurlijke vachtwisseling. Het signaal “tijd om te verharen!” komt dan niet goed door.
  • Slechte doorbloeding
    Angstige paarden spannen zich vaker aan, waardoor de bloedcirculatie in de huid vermindert. En een slechte doorbloeding betekent dat de haarwortels minder goed hun werk kunnen doen, wat verharing vertraagt. Je kunt dit zien alsof de haarzakjes dicht geknepen worden en niet meer open kunnen. Wanneer de spanning er af is kan dit wel.
  • Energie gaat naar overleving, niet naar verharen
    Stress kost veel energie. Een angstig paard is vaak constant alert en gebruikt zijn reserves voor ‘overleven’ in plaats van ‘overbodige’ processen zoals verharen. Gevolg? De vacht blijft langer zitten dan nodig.
  • Slechtere opname van voedingsstoffen
    Langdurige stress kan ook de spijsvertering beïnvloeden, waardoor essentiële voedingsstoffen minder goed worden opgenomen. Dit kan leiden tot een doffe, droge vacht en een vertraagde verharing.

Hoe herken je dat stress de verharing beïnvloedt?

Sommige signalen dat stress meespeelt bij de vachtverzorging van je paard:

✅ De vacht blijft langer dik of ruw aanvoelen dan bij andere paarden.
✅ Verharing gaat onregelmatig: sommige plekken laten los, andere niet.
✅ De vacht lijkt dof of droog, zonder duidelijke medische oorzaak.
✅ Je paard reageert gevoelig op aanraking, alsof borstelen onprettig is.
✅ Hij schudt of schuurt meer dan normaal, zonder dat er sprake is van jeuk of parasieten.

Herken je dit? Dan is het tijd om je paard een handje te helpen.

Wat kun je doen om je paard te helpen met het verharen?

Gelukkig zijn er veel manieren om je paard te helpen ontspannen én zijn vachtwissel soepeler te laten verlopen.

1. Verminder stress in het dagelijkse leven

  • Zorg voor een duidelijke, voorspelbare routine – angstige paarden doen het goed bij structuur en stabiliteit.
  • Bied voldoende sociaal contact en vrije beweging, zodat spanning niet opbouwt.
  • Gebruik rustige trainingsmethoden en geef je paard de tijd om zich veilig te voelen.

2. Stimuleer de doorbloeding van de huidrosborstel verharen stress angst

  • Zachte aanraking en massage helpen de bloedsomloop in de huid verbeteren, waardoor oude haren makkelijker loslaten.
  • Gebruik een zachte borstel of massageborstel, vooral als je paard gevoelig is voor poetsen.
  • Regelmatige beweging (grondwerk, wandelen, lichte training) helpt het lichaam zichzelf te resetten en stimuleert het verharen.

3. Ondersteun de vacht met voeding en supplementen

Sommige voedingsstoffen helpen de vacht en huid optimaal te functioneren:

  • Zink & koper – Essentieel voor een gezonde haargroei en vachtwissel.
  • Omega-3 vetzuren – Ondersteunen een gezonde huid en verminderen ontstekingen.
  • Magnesium – Kan helpen om stressreacties in het lichaam te verminderen.
  • Voldoende ruwvoer – Een gezonde darmflora draagt bij aan een glanzende, sterke vacht en wie wil nu niet die appeltjes zien.

Weet je niet waar je moet beginnen. Neem dan eens contact op met een voedingsspecialist of dierenarts over de beste voeding voor jouw Piet Paniek.

Let op: medische oorzaken uitsluiten

Blijft de vacht echt héél lang zitten? Dan is het slim om even verder te kijken dan alleen stress. Een veelvoorkomende oorzaak van vertraagde verharing is PPID (voorheen bekend als de ziekte van Cushing), een hormonale aandoening die vooral bij oudere paarden voorkomt.

Andere dingen die de vacht en verharing kunnen beïnvloeden zijn:
⚠️ Voedingstekorten (zoals een zink- of kopertekort).
⚠️ Darmproblemen of een slechte opname van voedingsstoffen.
⚠️ Huidproblemen, zoals schimmels of parasieten.

Twijfel je? Een bloedonderzoek bij de dierenarts kan veel duidelijk maken. Laat je ook niet uit het veld slaan als de dierenarts aangeeft dat het niet nodig is. Als het bij jou niet goed voelt, volhouden!

Conclusie: ontspanning helpt bij loslaten – ook bij de vacht!

Verharen is niet alleen een kwestie van daglicht en temperatuur; het is een proces dat sterk beïnvloed wordt door de algehele gezondheid en het welzijn van je paard. Als stress de verharing vertraagt, betekent dat vaak dat het lichaam in een constante staat van alertheid staat – en dat is niet bevorderlijk voor welk natuurlijk proces dan ook.

Door stress te verminderen, de doorbloeding te stimuleren en te zorgen voor goede voeding, help je je paard niet alleen beter te verharen, maar ook fijner in zijn vel te zitten. En dat is uiteindelijk waar het om draait, toch?

Dus, mocht je paard in mei nog steeds rondlopen als een teddybeer: kijk niet alleen naar je rosborstel, maar ook naar hoe je hem fysiek én mentaal kunt ondersteunen.

 

Wat het brein en zenuwstelsel van je paard je vertellen – en hoe jij daar handig gebruik van maakt!

Je paard loopt aan de ene kant rustig langs een plastic zak, maar aan de andere kant springt hij opeens opzij alsof hij een monster ziet. Herkenbaar? Dit is geen koppigheid, maar puur biologie! Als je dit snapt, kun je je paard veel beter begeleiden.

Bij Oog voor het Paard help ik eigenaren van angstige en schrikachtige paarden om hun Piet Paniek meer ontspannen en zelfverzekerd te krijgen. Vandaag vertel ik je precies hoe het brein van je paard werkt (links vs. rechts) en hoe zijn zenuwstelsel bepaalt hoe hij reageert (de Polyvagaaltheorie). Klinkt ingewikkeld? Ik leg het je uit in gewone paardentaal!

Waarom links niet altijd weet wat rechts doet

Paarden hebben een linker- en rechterhersenhelft. Maar in tegenstelling tot mensen, kunnen ze informatie niet automatisch van de ene kant naar de andere kant overdragen. Wat hij met zijn linkeroog ziet, is voor zijn rechteroog nieuw. Daarom is die plastic zak aan de ene kant prima, maar aan de andere kant ineens supereng!

  • Linkerhersenhelft – De ‘denkende’ kant. Hier wordt informatie geanalyseerd, verwerkt en onthouden. Een ontspannen en nieuwsgierig paard gebruikt deze kant.
  • Rechterhersenhelft – De ‘overlevingskant’. Hier zitten de instinctieve vecht-, vlucht- of bevriesreacties. Schrikken en direct reageren zonder na te denken? Dan zit je paard in deze hersenhelft.

Wil je dat je paard iets leert zonder paniek? Dan moet je zorgen dat hij zijn linkerhersenhelft gebruikt.

Het zenuwstelsel: hoe je paard de wereld ervaart

Naast zijn brein heeft je paard een autonoom zenuwstelsel dat bepaalt hoe hij zich voelt en reageert. De Polyvagaaltheorie helpt ons dit beter te begrijpen. Er zijn drie ‘standen’:

  1. Veilig & ontspannen (ventraal vagale staat) – Je paard is kalm, alert en leert makkelijk.
  2. Vecht- of vluchtmodus (sympathische staat) – Je paard is gespannen en klaar om te reageren of te rennen.
  3. Bevries- of shutdownmodus (dorsaal vagale staat) – Je paard lijkt braaf, maar is eigenlijk afgesloten en leert nauwelijks.

Een schrikachtig paard zit vaak vast in de vecht/vluchtmodus. Wil je hem helpen ontspannen? Dan moet je hem terugbrengen naar de veilige, kalme modus.

Hoe pas je dit toe in de training?

Als je paard gespannen of schrikachtig is, wil je eerst zijn zenuwstelsel kalmeren voordat je begint met trainen. Dit doe je door:

  • Rustige aanrakingen en bewuste ademhaling – Laat je paard voelen dat hij veilig is.
  • Voorspelbare bewegingen en oefeningen – Zachte buigingen en gecontroleerd grondwerk helpen het brein schakelen.
  • Herhalen aan beide kanten – Zorg dat informatie in beide hersenhelften wordt verwerkt.
  • Bewegen in ontspanning – Kleine cirkels, langzame passen en een rustige ademhaling kalmeren het zenuwstelsel.

Wat kun jij nu meteen doen?schriktraining, brein, zenuwstelsel

Wil je je paard helpen om minder schrikachtig en meer ontspannen te zijn? Probeer dit eens:

  1. Let op zijn signalen. Spanning in ogen, ademhaling of spieren? Wanneer deze snel en strak staan is de conclusie dat hij in vecht/vluchtmodus staat.
  2. Gebruik zachte aanrakingen en ademhalingsoefeningen om ontspanning te stimuleren.
  3. Oefen aan beide kanten omdat zijn hersenen de informatie dan goed kunnen verwerken.
  4. Houd jezelf kalm! Hoe rustiger jij bent, hoe sneller je paard ontspant.

Wil je hier meer over leren? In mijn programma Meer grip op de angst van je paard werken we stap voor stap aan ontspanning en vertrouwen. Wil je meer weten? Klik hier om een gratis kennismakingsgesprek te plannen! Hoe train je je Piet Paniek en waar breng jij de rust. Deel het met me hieronder in de comments en laten we het gesprek aan gaan.