Over mij

“JOUW PAARD, MIJN PASSIE”

Als je me kent, dan weet je dat ik een heel groot hart heb voor dieren, Dit tot vervelens toe voor mijn ouders. Ik sleepte van alles wat maar bewoog mee naar huis. En heb met een oude buurvrouw toen der tijd een plan bedacht om bij haar een pony in de tuin te zetten, zodat ik kon paardrijden en hem daar verzorgen. De kosten zou ik zelf betalen van mijn zakgeld (schattig, maar zó naïef). Je kunt begrijpen dat mijn ouders dit nou niet echt een goed idee vonden.

Fast forward naar nu: ik ben volwassen (meestal dan) en had eindelijk mijn eigen pony — Tommy, een prachtige paint waar ik tot over mijn oren verliefd op was. Maar het was geen sprookje. Van de ene op de andere dag werd hij ziek. Hij schrok van elk geluid, bewoog amper en dagelijkse dingen als borstelen of een rondje wandelen werden een uitdaging. Elke dag vroeg ik me af: hoe is hij vandaag? Kunnen we veilig samen iets doen?

Die continue spanning vrat aan ons allebei. Ik voelde me machteloos en begon een zoektocht naar manieren om hem te helpen, om hem rust te geven, om weer écht contact te maken. En dat lukte. We vonden een vorm van ondersteuning, werkten aan ontspanning en stukje bij beetje groeide het vertrouwen.

Maar soms wint het lijf het van de wil. Ondanks alles wat we hebben geprobeerd, heb ik uiteindelijk het moeilijke besluit moeten nemen om afscheid van hem te nemen. Dat was, en is nog steeds, hartverscheurend. Tommy heeft me zóveel geleerd — over angst, over vertrouwen, en over wat het betekent om er écht voor je paard te zijn.

Hoe het allemaal begon…

Eigenlijk is het altijd al zo geweest. Dieren en ik, dat is gewoon een klik. Als kind nam ik gewonde vogels, egeltjes en zelfs een verdwaalde kikker mee naar huis. Mijn missie? Verzorgen, liefde geven, weer loslaten.

En ook later, toen mijn hond Spotty last kreeg van gezondheidsproblemen en mijn konijn Vijfje wat gedragsmatige uitdagingen had (om het zacht uit te drukken), ging ik op zoek naar manieren om hen écht te helpen. In 2009 ontdekte ik de Tellington TTouch® methode en toen viel er ineens een heleboel op z’n plek. Het gaat om respectvol contact, vertrouwen, en het écht zien van je dier. Dankzij deze methode heb ik met beide dieren een sterke band kunnen opbouwen tot aan het laatste moment.

Mijn weg met paarden (met vallen en weer opstaan)

Toen ik eenmaal serieus met paarden ging werken, had ik het romantische idee dat ik zelf een paard zou opleiden. Voor demonstraties, voor m’n werk — je weet wel, zoals je dat in je hoofd hebt. En toen kwam Alvin, een jonge Haflinger die direct ons hart stal. Mijn dochter en ik waren op slag verliefd.

We begonnen met een blanco blad(tenminste dat dachten deze 2 naïvelingen). Maar eerlijk? Ik voelde vanaf het begin afstand. Hij was geweldig met mijn dochter, maar ik merkte dat ik mezelf onbewust op de achtergrond hield. En dat voelde niet goed. Toen we hem verhuisden naar een nieuwe stal, werd alles anders. Minder weidegang, meer prikkels, minder rust. Alvin raakte uit balans. En ik? Ik stond erbij en keek ernaar. Ondanks alles wat ik al wist, merkte ik dat ik vastliep. Ik riep hulp in. Van een vriendin en trainer. Maar toen moest ik zelf geopereerd worden — en kon wekenlang niets. Ook niet naar Alvin. Onze band kreeg een flinke deuk.

Weer opnieuw beginnen. Weer zoeken. Maar ik gaf niet op. Met grondwerk, aandachtsoefeningen, TTouch® en heel veel geduld kreeg ik langzaam weer toegang tot zijn vertrouwen. We ontdekten dat hij geen plezier had in dressuur en besloten over te stappen naar western rijden. Dat werkte! Onder het zadel bloeide hij op. Maar aan de hand? Geen pretje. Daar bleef die spanning. Dat was voor mij het startpunt van nóg meer verdieping. Ik begon de opleiding tot instructeur paard & gedrag bij e-quine.com.

En toch… ik kwam tot een pijnlijke conclusie. Ik kon Alvin niet geven wat hij nodig had: ruimte, rust, vrijheid. Ik heb met tranen in m’n ogen een ander huis voor hem gezocht. En ja, het voelt nog weleens als falen. Maar ik weet: dit was het beste voor hem. En dat is waar het om draait.

Waarom ik jou wil helpen

Door alles wat ik met Tommy, Alvin, en alle andere dieren in mijn leven heb meegemaakt, weet ik één ding zeker: je hoeft het niet alleen te doen. Er zijn zoveel paardenmensen die struggelen met spanning, angst, onrust of gedragsproblemen. En vaak voelen ze zich onbegrepen. Door hun omgeving. Of door hun paard.

Ik geloof dat er nog te vaak in hokjes wordt gekeken: vanuit de discipline, het medische vakgebied, de training. Maar een paard is een geheel. En gedrag is altijd communicatie. Schrikreacties, weigeringen, spanning – het is nooit zomaar. Paarden praten. Niet met woorden, maar met signalen. En het is mijn missie om jou te helpen die signalen te leren lezen, begrijpen én er iets mee te doen.

Wie ik ben

Ik ben Anita Janssen-Rootering, oprichter van Oog voor het Paard. Ik woon samen met mijn man Ron en onze geweldige dochter Kayleigh. Na het verlies van Tommy heb ik nu een prachtige PRE. Ook met hem is het een reis, maar eentje vol vertrouwen, groei en plezier.

Ik ben gecertificeerd Practitioner in de Tellington TTouch® methode en lid van de beroepsvereniging TTBN. Mijn opleidingen volgde ik in Nederland, Engeland en de VS. Ik heb mogen werken met honden, katten, paarden én zelfs exotische dieren — maar mijn hart ligt bij de mens en zijn paard. Want juist daar zit vaak de kern: in de relatie.

Met “Oog voor het Paard” wil ik jou laten zien dat het écht anders kan. Met meer rust. Meer begrip. Meer verbinding.

Want als je goed kijkt, als je écht kijkt, dan zie je het.
Je paard probeert je iets te vertellen.
Heb jij oog voor wat hij zegt?