,

5 redenen om je paard te observeren

Observeren: de sleutel naar meer inzicht in je paard

Stel je voor: je komt bij je paard, en hij kijkt nét even anders uit zijn ogen. Niet kreupel, niet ziek… maar er zit “iets” in zijn blik. Je voelt dat er iets niet klopt, maar je kunt je vinger er niet op leggen.
Zie jij het? Of merk je het pas als het probleem groot wordt?

Observeren is misschien wel het meest onderschatte stukje paardrijden en -houden dat er is. En nee, het is geen ‘leuke extra voor als je tijd hebt’. Het is dé manier om je paard gezond, gelukkig en in balans te houden.

Waarom observeren geen hobby is, maar pure noodzaak

We doen het allemaal al zonder het door te hebben. Als je door een drukke winkelstraat loopt, check je automatisch: hoe lopen mensen, wat doen ze, waar kijk ik uit? Je gebruikt je ogen, oren en gevoel om in te schatten of de situatie veilig is. Bij paarden werkt het precies zo.

In mijn werk gebruik ik observeren om in te spelen op de toestand van het paard. Door goed te kijken en te luisteren, krijg je inzicht: hoe voelt hij zich, wat speelt er in zijn lijf, en hoe kan ik hem helpen?
En weet je wat? Jij kunt dat ook leren. Hoe eerder je signalen ziet, hoe sneller je kunt handelen — of dat nu betekent dat je de dierenarts belt, even je training aanpast of gewoon een extra rustdag geeft.

De 5 redenen waarom je vandaag nog moet beginnenmentale balans, observeren

En ja, dit gaat verder dan ‘even kijken of hij kreupel is’. Let hier eens op:

  1. Hoe gaat het écht met je paard?
    Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal. Straalt hij van energie of staat hij er wat sloom bij? Zijn ogen en houding vertellen je meer dan je denkt.

  2. Is je paard gezond?
    Kleine signalen zoals een doffere vacht, iets minder eetlust of net wat minder enthousiasme bij begroeting… vaak zijn dit de eerste hints.

  3. Is je paard alert?
    Let op: reageert hij op geluiden, bewegingen en jou zoals altijd? Of is hij juist overdreven schrikkerig of juist ongewoon stil?

  4. Zitten er spanningen in het lichaam?
    Check of je spanning ziet in de hals, rug of kaak. Soms zie je het pas bij poetsen of tijdens het rijden.

  5. Beweegt hij soepel?
    Loop eens mee naast je paard en kijk naar zijn passen. Zijn ze even lang, even krachtig, of zie je subtiel verschil?

Wanneer je moet kijken? Altijd.

Observeren is geen moment op je to-do lijstje, het is voor velen van ons een gewoonte. Net zoals je ongemerkt mensen inschat tijdens een gesprek, kun je ook je paard de hele dag door ‘lezen’. Hoe vaker je oefent, hoe sneller je veranderingen opmerkt.

Mini-oefening:
Wanneer je vanavond bij je paard bent, terwijl je paard eet, kijk je vijf minuten lang alleen naar zijn lichaam. Hoe beweegt hij zijn oren? Hoe verdeelt hij zijn gewicht? Welke kant kauwt hij? Noteer het. Doe dit een week later opnieuw. Je zult verbaasd staan hoeveel je in korte tijd gaat zien.

Het resultaat: een gezonde, gelukkige toekomst

Door te leren observeren, vergroot je de kans dat je problemen in de kiem smoort. Ik heb paarden gezien die maandenlang moesten revalideren, simpelweg omdat een klein signaal over het hoofd werd gezien. Maar ik heb ook eigenaren gezien die, door oplettend te zijn, blessures wisten te voorkomen nog vóórdat hun paard pijn kreeg.

En geloof me: dat verschil gun je élk paard.

Jouw volgende stap

Jouw paard kan je zoveel vertellen — als jij leert kijken en luisteren.
Begin vandaag. Elk signaal dat je mist, kan het verschil maken tussen weken revalideren of gewoon lekker samen genieten.

Wil je weten welke signalen jij misschien nog mist?
Vraag dan hier een gratis gesprek aan en dan kunnen we samen kijken. Ik geef je enkele tips waar je direct mee aan de slag kunt. Je kunt me ook volgen op Instagram voor meer tips. Ben je het eens met het belang van kijken, dan wordt het delen van deze blog zeer op prijs gesteld.

/0 Reacties/door
,

3 Pilaren van balans voor paarden

De 3 pilaren van balans bij je paard – en de valkuil die bijna iedereen mist

Iedereen wil een paard dat gezond, ontspannen en prettig in de omgang is. Maar eerlijk… hoe vaak kijk je écht naar het totaalplaatje? Vaak letten we alleen op wat ons opvalt: hij loopt goed, hij doet braaf wat je vraagt, hij heeft geen rare bulten.
Maar balans bij een paard gaat veel verder dan “hij loopt niet kreupel” of “hij bokt niet”. Er zijn drie onderdelen die samen bepalen hoe jouw paard functioneert – en als er eentje uit balans is, merk je dat vroeg of laat.

In mijn werk met paarden kom ik steeds terug op drie dingen die, als ze in balans zijn, zorgen voor een gezond en gelukkig paard. Ik noem ze mijn 3 pilaren van balans:

  1. Fysiek

  2. Mentaal

  3. Gedrag

En nee, dit zijn niet zomaar drie woorden die lekker professioneel klinken. Er zit een hele wereld achter. En die wereld heeft meer invloed op je paard (en op jouw samenwerking met hem) dan je denkt.

1. Fysiek – de basis van alles

Laten we eerlijk zijn: als je paard fysiek niet in orde is, houdt alles op. Kreupel? Spierpijn? Rug vast? Dan kun je alle mentale training van de wereld doen, maar het schiet niet op. Je kunt een zadel ook niet rechtleggen op een scheef paard – tenzij je graag in cirkels rijdt.

Onder het fysieke valt:

  • Spieropbouw en bespiering

  • Gewrichten en bewegingsvrijheid

  • Houding, balans, coördinatie

  • Eventuele blessures of ongemakken

Voorbeeld uit de praktijk:

Ik werkte met een merrie die “gewoon wat stijf” zou zijn. Nou, na een paar minuten kijken zag ik dat haar linkerschouder muurvast zat. Elke bocht naar links werd een soort vrachtwagenmanoeuvre. Het gevolg? Ze begon mentaal gefrustreerd te raken en haar gedrag veranderde: bokken, stoppen, en soms gewoon wegdraaien.

Fysiek ongemak is dus niet alleen “een beetje lastig”, het kan een kettingreactie veroorzaken in alles wat je met je paard wilt doen.

2. Mentaal – zelfvertrouwen en ontspanning

Een paard kan fysiek kerngezond zijn, maar mentaal op instorten staan. Stress, onzekerheid, of gewoon een hoofd dat overloopt van prikkels… het is funest voor de samenwerking.

Het mentale stuk gaat over:

  • Zelfvertrouwen

  • Concentratie en focus

  • Hoe je paard omgaat met nieuwe of spannende situaties

  • Stressniveau

Je kunt mentale balans trainen. Hoe? Door voorspelbaarheid, duidelijke communicatie en kleine, haalbare stapjes. Maar ook door hem de tijd te geven om te verwerken wat er gebeurt. (Ja, dat betekent soms dat je niet meteen doorstapt naar de volgende oefening, hoe verleidelijk het ook is.)

En laten we niet vergeten: een mentaal sterk paard maakt betere keuzes. Een mentaal overbelast paard? Die kiest vooral voor “overleven”, en dat gaat meestal niet in jouw voordeel uitpakken.

3. Gedrag – de zichtbare uitkomst

Gedrag is vaak het enige wat wij als mens écht opmerken. Paard bokt? “Stout.” Paard weigert? “Lui.” Paard loopt weg bij het opzadelen? “Geen zin vandaag.”
Maar nieuwsflash: gedrag is bijna altijd een signaal, geen karakterfout.

Gedrag wordt gevormd door:

  • De fysieke toestand (kan het?)

  • De mentale toestand (durft het?)

  • De ervaringen die het paard heeft opgedaan

Zie gedrag als het topje van de ijsberg. Wat je ziet, is het gevolg van wat er daaronder gebeurt. Als je alleen het zichtbare gedrag probeert te veranderen, maar niets doet aan de oorzaak, ben je eigenlijk pleisters aan het plakken op een lekkend dak.

Hoe de pilaren elkaar beïnvloeden3 pilaren van balans, paard in balans

De drie pilaren staan niet los van elkaar. Het is meer een soort driepoot-kruk. Haal er één poot onderuit, en je krijgt geheid een wiebelboel.

  • Fysiek ongemak → stress → defensief of reactief gedrag.

  • Mentale overbelasting → spierspanning → minder soepel bewegen.

  • Negatieve ervaringen → angst → blokkade in leren.

Als je één pilaar versterkt, heeft dat effect op de andere. Maar als er eentje instort, sleurt hij de rest mee.

Observeren – de onderschatte superkracht

Observeren is niet “even kijken of je paard netjes staat te wachten”. Het is gericht kijken.
Waar kijk ik dan naar?

  • Hoe beweegt hij in stap, draf en galop?

  • Hoe staat hij stil (gewicht verdeling, stand van de benen)?

  • Hoe ligt hij in de wei of stal?

  • Hoe reageert hij op aanraking of op jou?

Tip: Neem eens vijf minuten om je paard te bekijken zonder iets van hem te vragen. Wedden dat je dingen ziet die je eerder niet opvielen?

Praktische checklist: balans bij je paard inschatten

Pilaar Waar let je op? Signalen van disbalans
Fysiek Loopt soepel, draagt zichzelf, geen overmatige spanning in spieren Kreupelheid, scheefheid, moeite met bepaalde gangen of bochten
Mentaal Alert maar ontspannen, kan zich focussen, reageert op signalen Overmatige spanning, snel schrikken, geen focus, “afhaken”
Gedrag Bereidwillig meewerken, reageert voorspelbaar Wegdraaien, bokken, weigeren, overmatige vlucht- of vechtreactie

Tot slot

Je kunt met de mooiste trainingsplannen werken, maar als één van de drie pilaren van balans wankelt, zal je altijd tegen dezelfde muren aan blijven lopen. Het gaat niet om harder trainen of meer druk zetten, maar om kijken, luisteren en begrijpen.

Want een paard dat fysiek in orde is, zich mentaal veilig voelt en gewenst gedrag laat zien, werkt niet alleen beter mee… hij wil ook met je samenwerken. En dat is uiteindelijk wat we allemaal willen, toch? Nou ja, behalve misschien als je van chaos houdt – maar dan lees je waarschijnlijk niet tot hier. Wil je meer tips volg me op Insta. Wil je meer weten of anders leren kijken, neem dan een contact op en dan plannen we een gratis gesprek in waarin ik je een aantal tips geef waar je direct mee aan de slag kunt.

/0 Reacties/door

Mijn paard is sensibel

Pas vroeg iemand mij: “waarom gaan paarden zo snel op de vlucht en zijn ze zo sensibel?” En dan ook vaak nog eens lastig te corrigeren. Het antwoord is meerledig. We fokken de paarden steeds hoger in het bloed en ze worden hierdoor steeds sensibeler. Wat eigenlijk gewoon betekent: gevoeliger, sneller, scherper op prikkels. En dat klinkt in theorie prachtig – tot je paard met een ruk aan het halster je bijna het erf af trekt omdat er een blaadje ritselt..  Een paard is en blijft een vluchtdier, wat betekent dat paarden zo gevoelig zijn en dus al een vlieg of een mug op hun lichaam voelen en dat doen ze al sinds mensenheugenis. HIer hebben wij ik zou bijna zeggen “ge;lukkig” geen invloed op.

Sensibel én snel in de benen… maar tegen welke prijs?

Het paard van tegenwoordig moet snel reageren op wat we met het been vragen. We moeten hem kunnen rijden op onze pinken. Maar om daaraan te voldoen, maken we ze dus steeds sensibeler. En dat betekent ook: gevoeliger voor álles. Niet alleen jouw hulpen. Maar ook voor geluiden, windvlagen, onverwachte bewegingen. En ja, dus ook voor dat mens in het publiek met een klappende paraplu.En wij maar denken; Hoe dan?

En dan fokken we ook nog op uiterlijk…

Maken we een paard gelukkiger met een slankere en rankere bouw, waardoor het mooier kan lopen en steeds verder af komt te staan van de ware taak. Een Fries is allang geen gewone Fries meer (hier bedoel ik niets negatiefs mee, dus voel je vooral niet aangesproken). Nee, je hebt sportfriezen die ranker zijn en super sensibel. Tuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel en dat gaat beide kanten op, want gezondheid speelt een hele grote rol in het reageren op situaties. Hetzelfde is de Haflinger. Zelf had ik een Haflinger voor de sport. Rank, snelle pas en hij liep de sterren van de hemel. Maar, was hij nuchter en eigenwijs. Nee, het was een hittepetit die omkeerde als het spannend werd.

Luisteren wij wel écht naar ze?sensibel, rennend paard

En nu komt ‘ie: we worden zo vaak verrast door dat vluchtgedrag omdat we de kleine signalen niet zien. Of niet serieus nemen.

Want geloof me: een paard schrikt nooit zomaar ineens. Er zit áltijd iets voor. Een gespannen nekwelving. Een oog dat nét iets witter wordt. Een staart die nét anders beweegt. Maar we zijn zo druk met wat wij willen, dat we vaak niet meer echt kijken. Niet meer echt luisteren.

En dan: boem! Daar gaat-ie.

Te jong, te snel, te veel…

En dan is er nog iets. We beginnen vaak veel te vroeg. Paarden van 3 worden al ingereden, liefst zo snel mogelijk op niveau. Terwijl ze lichamelijk en mentaal nog lang niet ‘af’ zijn. En dat terwijl we óók nog van ze verwachten dat ze chill blijven tussen alle drukte.

In een gesprek met een collega kwamen we erop: veel jonge paarden worden geselecteerd op prestaties. Maar ja, je kunt niet alleen toppertjes fokken. Dus er zijn ook genoeg paarden die nét niet voldoen aan het plaatje, maar die wel gevoelig en sensibel zijn. En die belanden vaak bij mensen die echt wel het beste met ze voor hebben – maar niet altijd de kennis of tools hebben om daarmee om te gaan.

En dan krijg je dus… spannende situaties

Want wat gebeurt er als jij de kleine signalen mist? Als je niet opmerkt dat je paard al 10 keer geprobeerd heeft te zeggen: “Ik vind dit spannend”? Dan krijg je die paniekreactie. Dat omkeren. Dat wegspringen. En dat lijkt dan ineens uit het niets te komen.

Sommigen van die paarden zijn nog redelijk te kalmeren. Maar anderen? Die gaan over de rooie. En jij? Jij mag mee in de tornado, of je nou wil of niet.

Willen we dat eigenlijk wel, die hypergevoelige types?

Ik snap het hoor. Het ziet er magisch uit, zo’n dansend paard dat op fluisterhulpjes loopt. Maar ik moet eerlijk zeggen: ik heb liever een paard waarmee ik veilig het bos in kan, zonder dat ik elke vogelspin onder het zadel voel.

Maar hé – dat is mijn mening. Die van jou telt net zo goed.

Wat vind jij?

Heb jij ook weleens het gevoel dat je iets mist? Dat je paard ineens “uit het niets” reageert, maar dat je achteraf denkt: hmm… misschien gaf ‘ie toch al wat hints?

Dan wil ik je uitnodigen: kijk eens opnieuw. Zachter. Langzamer. En vooral: met echte aandacht.

En als je denkt: “ja, dat wil ik, maar hoe dan?” – dan help ik je graag. Vul even het contactformulier in, dan plannen we een Zoommomentje. Dan kijk ik even met je mee en geef je een paar tips die je direct kunt toepassen bij je paard.

Of volg me op Instagram of Facebook via @oogvoorhetpaard, dan deel ik daar vaker tips om beter te leren kijken en luisteren – want dat maakt écht het verschil.

 

/0 Reacties/door

Spanning in je paard herkennen

Help! Hoe weet ik of mijn paard gespannen is?

En, wat je eraan kunt doen om, ondanks de spanning, samen sterker te worden

“Hij doet normaal hoor… maar als we dáár aankomen.”

“Ze lijkt relaxed, maar dan ineens boem – weg is ze.”

“Ik weet gewoon niet wat er mis is. Ze oogt kalm, maar voelt als een tikkende tijdbom.”

Als je dit herkent, dan wil ik je eerst even geruststellen: je bent niet gek. Je bent ook niet alleen. En nee, je doet niks verkeerd. Dit is het moment waarop veel mensen beginnen te twijfelen. Want wat moet je als je paard eruitziet alsof alles oké is, maar zich vanbinnen klaarmaakt om te vluchten?

Het antwoord? Leren zien wat er echt speelt.
Nog vóórdat het escaleert.
Want vertrouwen begint niet op het moment dat alles misgaat – het begint op het moment dat jij kleine signalen serieus neemt.

Spanning is geen ‘gedrag’, maar het is communicatie

We denken bij spanning vaak aan spectaculair gedrag: steigeren, vluchten, stilstaan als een standbeeld. Maar spanning begint meestal veel eerder. In de details. In dingen die je pas ziet als je weet waar je op moet letten.

Eigenlijk zegt je paard al lang: “Help mij. Ik weet het even niet.”
En stel je eens voor dat je dáár al iets mee kon doen…
Hoeveel makkelijker zou jullie samenwerking dan worden?

7 signalen van spanning die vaak worden gemistspanning paard herkennen, orenspel paard

Je hoeft geen paardenfluisteraar te zijn om dit te leren. Je hoeft niet eens een gevorderde ruiter te zijn. Alles wat je nodig hebt is een open blik nodig en de bereidheid om echt te kijken.

1. De ademhaling verandert

Sneller, oppervlakkiger, of juist een adem die stokt. Een diepe zucht = vaak ontspanning. Houdt je paard zijn adem in? Dan staat hij aan.

2. Spieren worden stug

Voelt je paard ineens als een standbeeld, of juist alsof hij elk moment kan ontploffen? Dan zit er al flink wat spanning in zijn lijf. Check de hals, flanken en schouders.

3. Ogen vertellen het verhaal

Een zacht, knipperend oog zegt: “Ik ben oké.”
Is er wit zichtbaar? Heeft hij een glazige blik? Staat hij te staren in de verte? Dan zegt hij eigenlijk: “Ik ben op m’n hoede.”

4. Oren op scherp

Oren die wild draaien, strak naar voren staan of juist plat liggen… dat zijn stress-antennes. Ze scannen, checken, voorspellen. En dat kost bakken energie.

5. Hoofd in de lucht

Staat het hoofd hoger dan normaal? Dan staat je paard letterlijk ‘aan’. Hij zoekt gevaar. En als hij zoekt, is hij niet bij jou.

6. Geen trek in iets lekkers

Paarden die gespannen zijn, hebben vaak minder eetlust. En zelfs als ze wel eten, doen ze dat soms schrokkend – ook dat kan stress zijn. Geen trek = een teken.

7. Een stijve of wiebelende staart

Een strak tegen de billen geklemde staart, of juist een geagiteerde metronoomstaart – allebei zeggen ze hetzelfde: “Ik ben niet oké.” Lees ook de blog Wist je dat de staart van je paard een soort spiegel is van z’n rug?

Wat kun je doen als je spanning herkent?

Stap 1: Adem. Letterlijk.

Jij bent de veilige haven van je paard. En jouw ademhaling is zijn anker. Dus: uitademen. Rustig. Langzaam. Hardop zuchten mag. Let maar eens op wat er gebeurt.

Stap 2: Stop met pushen

Jullie zijn geen machines. Dus voel je spanning? Zet even een stapje terug. Vraag iets kleins. Wacht. Vertrouwen groeit in de pauzes, niet in de druk.

Stap 3: Verleg de focus

Is je paard gefixeerd op iets spannends? Laat hem iets anders doen. Iets wat hij kent en kan. Een bochtje. Een pion. Een target aanraken. Alles wat hem even losmaakt van die tunnelvisie.

Stap 4: Beloon met rust

Rust is zó ondergewaardeerd als beloning. Een diepe zucht. Een lik. Een hoofd dat lager komt. Daar zit de echte winst. Geef eventueel iets lekkers in een bakje of op een frisbee, maar houd jouw handen ‘veilig’ – die zijn er om op te vertrouwen, niet om op te kauwen.

Wat als spanning niet van buiten komt?

Soms ligt de oorzaak van spanning niet in de omgeving, maar in het lijf. Denk aan:

  • Problemen in SI-gewricht, bekken of rug

  • Vastzittende spieren in hals of kaak

  • Onbalans of moeite met lichaamsbesef (proprioceptie)

  • Oud letsel dat opnieuw opspeelt

Als je steeds op dezelfde plek spanning tegenkomt, kan het slim zijn om hulp in te schakelen van een paardentherapeut, osteopaat of dierenarts. Want hoe goed je ook traint – een gespannen lijf kan niet ontspannen lopen.

Vertrouwen is geen trucje. Het is een gewoonte.

Elke keer dat jij spanning serieus neemt, groeit het vertrouwen. Niet in één dag. Niet met één oefening. Maar door consequent te laten zien:
“Ik zie je. Ik luister. En ik help je.”

En weet je? Paarden onthouden dat.

Tot slot – een vraag voor jou

Wat herken jij uit deze blog?
Is er één signaal waar jij nu ineens anders naar kijkt?
Of heb je misschien het gevoel dat je paard al langer om hulp vraagt, maar je het gewoon niet zag?

Laat het me weten. Stuur me een berichtje – ik kijk graag met je mee. En als je iemand kent met een paard dat ‘zomaar uit het niets’ schrikt of omdat deze ‘opeens weg is’… stuur dit artikel dan vooral door. Want hoe meer mensen dit leren zien, hoe fijner het wordt voor onze paarden.

Maar, je hoeft het niet alleen te doen. Echt niet.

Wil je hulp bij het lezen van je paard of wil je zeker weten dat je goed zit? Dan is mijn 1-op-1 begeleiding misschien iets voor jou. Samen kijken we naar het gedrag, het lijf én jullie samenwerking – en maken we een plan dat bij jullie past. Vertrouwen groeit van binnenuit. Ik help je graag op weg.

Wil je meer tips en meepraten neem dan een kijkje op mijn Instagram.

/0 Reacties/door

Wist je dat de staart van je paard een soort spiegel is van z’n rug?

Ezeltje prik… maar dan met de staart van je paard?

Ken je dat kinderspelletje ‘Ezeltje Prik’? Je krijgt een blinddoek om en moet op goed geluk de staart op de ezel prikken. Nou, ik beloof je: dit verhaal heeft niets met een ezel of een blinddoek te maken, maar alles met die staart.

Want wist je dat de staart van een paard een soort spiegel is van de rug? Serieus. Als je ‘m denkbeeldig zou amputeren (ja, ik weet het – beetje luguber), dan kun je hem zo op de rug leggen, met de staartwortel bij de schoft. En wat je dan voelt aan spanning of bobbels in de staart? Die voel je vaak ook terug in de rug.

Waarom dat zo werkt? Wetenschappelijk? Geen idee.
Mijn ervaring? Het werkt als een spiegel. Altijd.

Stress? Kijk eens naar de staart

Als jij een paard hebt dat bij het minste of geringste op tilt slaat, dan kun je lichamelijk al best wat signalen oppikken. Denk aan:

  • Koude benen of hoeven

  • Lopen alsof-ie op eieren stapt

  • Hoofd omhoog, ogen wijd

  • Grote neusgaten – óf juist lang en smal

  • Een staart die… tja, van alles kan doen:

    • losjes bungelen

    • strak gespannen staan

    • muurvast geklemd zit tussen de billen

Vaak ligt onze focus op de benen en de achterhand. Maar hé, wat zegt die staart eigenlijk? Mag je eraan zitten? Hoe beweeglijk is de staartwortel? Hoe soepel kun je die wervels bewegen?

Ezeltje prik revisited staart spiegel, ezeltje prik

Als we ‘ezeltje prik’ letterlijk nemen – een losse staart ergens op plakken – dan komen we eigenlijk verrassend dicht bij wat ik bij veel paarden zie. Sommige paarden hebben wel een staart, maar het lijkt niet verbonden met de rest van hun lijf.

Vooral bij paarden die aan de buitenkant “cool” lijken – denk: ze lopen rustig langs een vrachtwagen – maar die totaal ontploffen als er achter hen een borstel valt. Dan kijk ik naar die staart, en wat zie ik?

  • Stijve wervels, nauwelijks beweging

  • Is deze geklemd alsof-ie met klittenband aan de billen zit

  • Of juist bungelt deze juist zó los dat er nul controle lijkt

Kortom: de staart vertelt je méér dan je denkt.

Wat kun je doen met een ‘gestreste’ staart?

Goed nieuws: je hebt géén zaag nodig. Alleen je handen (en een beetje geduld). Hier wat dingen die je kunt proberen als je merkt dat jouw paard zijn staart strak houdt of niet bewust lijkt van dat lichaamsdeel:

1. Begin bij de billen

Leg je handen op de billen van je paard. Grote kans dat hij óf nog harder gaat klemmen, óf een beetje loslaat. Beiden zijn oké – je maakt contact.

2. Wrijf aan de binnenkant van de achterbenen

Dit maakt je paard bewuster van zijn staart. Het is een vriendelijke, niet-dreigende aanraking.

3. Wieg de achterhand

Voorzichtig heen en weer wiegen helpt om beweging terug te brengen in een strak lijf. Je zult merken: zodra het bekken ontspant, komt de staartwortel vanzelf losser.

4. Hand onder de staartwortel

Heb je ruimte, leg dan een vlakke hand onder de staartwortel en beweeg ‘m zachtjes van het lichaam af. Niet forceren, gewoon uitnodigen.

5. Gebruik een pluk staarthaar

Pak een pluk haar dicht bij de staartwortel en beweeg dit dan subtiel heen en weer. Kijk goed: hoe groter het huidoppervlak is dat mee beweegt, hoe beter!

Je zult merken: je paard wordt soepeler in zijn achterhand en lijf. En hoe soepeler het lijf, hoe minder schrikachtig het gedrag.

Tot slot: kijk jij eigenlijk naar de staart?

Ben jij iemand die de staart alleen poetst en invlecht? Of kijk je ook met nieuwsgierigheid naar wat die staart je probeert te vertellen?

De staart is zó’n krachtig communicatiekanaal. Niet alleen voor jou als trainer, maar ook voor het paard zelf. Hoe meer bewustzijn daar zit, hoe beter hij zijn lijf én zijn zenuwstelsel reguleert.

Wil je verder kijken dan alleen de billen?

♥Volg me op Facebook of op Instagram via @oogvoorhetpaard
♥Of neem direct contact met me op als je merkt dat jouw paard meer spanning vasthoudt dan goed voor ‘m is.

Ik help je graag verder.

/0 Reacties/door
,

Trailerladen met een angstig paard

Het laden van een paard in een trailer is voor veel eigenaren een terugkerend probleem. Je paard lijkt nergens last van te hebben, totdat je in de buurt van de trailer komt. Dan is het ineens alsof je hem vraagt een spookhuis binnen te stappen. Frustrerend, toch? Maar wat als het probleem niet in de trailer zelf zit, maar in wat jouw paard ruikt?

De reukzin van een paard: beter dan je denkt

Paarden hebben een zeer goed ontwikkelde reukzin, veel beter dan die van mensen. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat paarden hun reukvermogen inzetten om emoties te herkennen, om voedsel te selecteren, én om te bepalen of een omgeving veilig is. Reuk speelt dus een cruciale rol in hoe een paard zijn wereld ervaart.

Wanneer wij denken dat alles er ‘veilig’ uitziet, kan je paard via geur hele andere signalen oppikken. En dat heeft directe invloed op het trailer laden van je paard.

Geur bij het trailer laden van je paard geeft informatie

Een trailer is voor een paard niet alleen een krappe ruimte op wielen, het is ook een plek die allerlei geuren bij zich draagt. Denk maar eens aan:

  • Het rubber van de vloer (zeker bij nieuwe trailers)
  • Resten van schoonmaakmiddelen
  • Zweet van eerdere ladingen
  • Misschien zelfs geursporen van stress, bloed of mest

Voor ons zijn dat misschien nauwelijks waarneembare geuren, maar voor een paard zijn het duidelijke signalen: *”Hier is iets gebeurd. Is het wel verstandig om naar binnen te gaan?”

Geur en herinnering: associaties met eerdere stress

Geuren zijn voor paarden ook verbonden aan herinneringen. Heeft je paard ooit een nare ervaring gehad in of bij een trailer? Grote kans dat de geur van die situatie is blijven hangen in zijn geheugen. En elke keer als hij diezelfde geur ruikt, koppelt hij dat automatisch aan stress of angst.

Je kunt het vergelijken met hoe mensen reageren op de geur van het ziekenhuis: die associatie is er vaak direct, zonder dat je het wilt.

Laat je paard snuffelen: een vorm van geruststelling

Merk je dat je paard aan de trailer ruikt of de oploopplank uitgebreid inspecteert? Laat hem. Door te snuffelen verzamelt hij informatie. Dit helpt hem de omgeving te begrijpen en in te schatten of het veilig is. Duw hem dus niet door terwijl hij nog bezig is met zijn ‘veiligheidsscan’. Wil je meer tips over het gedrag bij de trailer lees dan mijn andere blog over trailerladen.

Praktische tips voor ontspannen trailer laden met je paardtrailer laden paard, trailerladen angst. trailerladen tips

1. Laat de trailer vertrouwd ruiken

Heb je een nieuwe trailer, of is deze grondig schoongemaakt? Overweeg dan om wat mest of stro uit je paard zijn stal in de trailer te leggen. Het klinkt misschien vies, maar het helpt je paard om de trailer als ‘vertrouwd’ te ruiken.

2. Gebruik geurloze schoonmaakmiddelen

Vermijd sterk geparfumeerde producten. Kies liever voor geurloze of natuurlijke reinigers zoals soda of azijn. Zo houd je de trailer schoon zonder de geurbeleving van je paard te verstoren.

3. Laat je paard regelmatig snuffelen

Oefen het benaderen van de trailer zonder druk. Laat hem rustig ruiken, kijken en verkennen. Maak daar een aparte sessie van zonder dat hij meteen de trailer in moet.

4. Beloon nieuwsgierig gedrag

Zet hij een stapje dichterbij? Snuffelt hij aan de plank? Geef een stembeloning of iets lekkers. Zo koppel je nieuwsgierigheid aan iets positiefs.

5. Ventileer de trailer goed

Laat de trailer regelmatig luchten, zeker na een stressvolle rit of als er veel in gezweet is. Een frisse, neutrale geur voorkomt dat stressgeuren blijven hangen.

Veel gestelde vragen over trailer laden bij paarden

Waarom wil mijn paard de trailer niet in? Er kunnen meerdere oorzaken zijn: angst, pijn, negatieve ervaringen, of geur. Paarden gebruiken hun neus om te beoordelen of iets veilig is. Vreemde of stress gerelateerde geuren kunnen een duidelijke reden zijn om te weigeren.

Wat kan ik doen als mijn paard schrikt van de geur in de trailer? Laat hem wennen aan de trailer met bekende geuren (zoals zijn eigen mest of stro), en zorg dat hij de ruimte krijgt om te snuffelen. Vermijd druk.

Hoe kan geurstress voorkomen worden? Maak de trailer schoon met geurloze middelen, ventileer goed, en maak positieve associaties door te belonen tijdens het snuffelen en oefenen.

Tot slot:

Wil je je paard beter leren begrijpen bij het laden? Kijk dan ook eens naar mijn programma ‘Meer grip op de angst van je paard’, waarin we dit soort signalen uitgebreid behandelen – inclusief persoonlijke begeleiding en praktische sessies. Vul het contactformulier in voor een gratis gesprek.

Voor meer informatie over de wetenschappelijke onderzoeken klik hier.

/0 Reacties/door

Wist jij dat paarden ook last hebben van scheefheid?

Scheefheid bij het paard: wat het is en waarom het ertoe doet

Veel mensen zijn verrast als ik zeg dat elk paard van nature scheef is. Maar het is echt zo. Net als wij mensen hebben paarden een voorkeurshouding, een favoriete kant, een dominant been. Dit is volkomen normaal, en vaak is het al vanaf de geboorte aanwezig. Maar zodra wij iets met dat paard gaan doen — rijden, trainen, inspanning vragen — wordt die natuurlijke scheefheid ineens een aandachtspunt.

Want waar het paard in zijn natuurlijke omgeving prima met een voorkeur kan leven, gaat diezelfde scheefheid onder belasting al snel tot problemen leiden. Zeker wanneer wij als ruiter, menner of trainer zelf ook niet helemaal recht zijn — wat bij vrijwel iedereen het geval is.

Scheefheid herkennen: het begint al jong

Scheefheid ontstaat niet altijd door verkeerd trainen of een blessure. Vaak is het aangeboren of ontwikkelt het zich al in de eerste weken van het leven. Denk aan een veulen dat steeds aan dezelfde kant drinkt bij de moeder. Of dat altijd met hetzelfde voorbeen naar voren graast. Het lichaam past zich hierop aan, en ontwikkelt zo een voorkeurskant.

Je ziet het ook bij mensen: probeer maar eens je armen over elkaar te slaan. Voelt prima, toch? Doe het nu eens met de andere arm boven. Onwennig? Precies. Zo voelt het ook voor je paard als jij van hem vraagt om zich aan de ‘lastige’ kant te buigen of te dragen.

Wat gebeurt er als we niets doen?

Zolang het paard zijn lichaam niet intensief hoeft te gebruiken, blijft scheefheid vaak onopgemerkt. Maar zodra we hem onder het zadel vragen om te buigen, verzamelen, draaien of dragen, kan die asymmetrie problemen veroorzaken.

Denk aan:

  • Problemen met het aanspringen in galop aan één kant

  • Onbalans in bochten of op de volte

  • Asymmetrische spierontwikkeling

  • Overbelasting van één been of gewricht

  • Moeilijkheden bij het rechtrichten

  • Terugkerende blessures

Je kunt het vergelijken met een auto waarvan de uitlijning niet goed is. Die rijdt misschien nog wel, maar het gaat zwaarder, kost meer energie en slijt sneller scheef af.

De invloed van de ruiter

We mogen ook naar onszelf kijken. Want wij zijn óók scheef. Misschien zit je zwaarder op één zitbeen, ben je sterker aan één kant, of houd je je teugels niet gelijk. En zo brengen wij onbedoeld onze eigen asymmetrie over op het paard.

Zeker als we scheefheid bij het paard niet herkennen of aanpakken, wordt de disbalans versterkt. Het paard leert compenseren, gaat spanning opbouwen en op den duur ontstaan er fysieke klachten of ongewenst gedrag.

Wat kun je doen om je paard te helpen?

Het goede nieuws is: je kunt hier iets mee. Scheefheid is normaal, maar we kunnen het lichaam van het paard wél helpen om sterker, bewuster en meer in balans te bewegen.

En dat begint niet per se onder het zadel. Sterker nog, veel van dit werk doe je idealiter vanaf de grond. Waarom? Omdat je dan het lichaam van je paard kunt observeren zonder dat jouw gewicht of scheefheid meespeelt. Het helpt om de basis opnieuw op te bouwen. (Hier vind je een video over het observeren van je paard)

Stap 1: Observatie en bewustwording

Begin met kijken. Hoe staat je paard stil?

  • Altijd met hetzelfde voorbeen naar voren?

  • Meer gewicht op één schouder?

  • Eén achterbeen altijd weggedraaid of onder de massa getrokken?

Door goed te observeren leer je waar de asymmetrie zit. Kleine verschillen kunnen grote gevolgen hebben voor het verdere bewegingspatroon.

Stap 2: Werken aan houding en evenwicht vanaf de grond

Oefeningen aan de hand kunnen veel informatie geven over hoe je paard beweegt, waar hij spanning vasthoudt, en aan welke kant hij makkelijker buigt of draagt.
Denk hierbij aan:

  • Wijken voor druk aan beide kanten

  • Buigingsoefeningen op de volte

  • Schouder binnenwaarts en travers in stap

  • Overgangen tussen halt, stap en draf

Belangrijk is hierbij dat het paard leert zijn gewicht gelijkmatig te verdelen en zijn lichaam bewust te gebruiken. Dit draagt bij aan een sterker bovenlijn, meer rompstabiliteit en

 betere zelfhouding. Lees ook mijn blog over de houding van je paard.

Stap 3: Bewustwording van je eigen lichaam

scheefheid, voorkeurskant

Veel problemen die ontstaan tijdens het rijden zijn terug te herleiden naar een scheefheid bij de ruiter. Neem dus ook jezelf onder de loep:

  • Zit je recht in het zadel?

  • Gebruik je je linker- en rechterhand even sterk?

  • Duw je misschien (onbewust) met één been?

Het kan enorm waardevol zijn om eens een video van jezelf te bekijken, of een sessie te doen met een houding- en zitinstructeur.

Scheefheid is normaal — maar mag geen probleem worden

We hoeven ons paard niet ‘perfect recht’ te maken, want dat bestaat niet. Maar we kunnen wél streven naar meer balans en symmetrie, zodat het paard zich met minder compensatie en minder spanning kan bewegen.

Dit is geen eenmalige correctie, maar een doorlopend proces van kleine verbeteringen. Hoe eerder je ermee begint, hoe minder groot de gevolgen worden op lange termijn.

Tot slot: wat kun je vandaag al doen?

  • Observeer hoe je paard staat en beweegt, links vs. rechts.

  • Oefen kleine, rustige buigingsoefeningen vanaf de grond

  • Film jezelf tijdens het rijden en analyseer je zit

  • Verdiep je in rechtrichtend werken, bijvoorbeeld via les of clinics

  • Geef je paard voldoende hersteltijd en afwisseling in training.

Wil je hulp of gewoon dat ik eens met je mee kijk, vul dan hier het contactformulier in.

/0 Reacties/door

Schrikreactie paard: hoe zijn hersenen links en rechts werken

Waarom je paard links wél en rechts niet durft – en wat dat met zijn hersenen te maken heeft

Herken je dit? Je paard loopt links zonder problemen langs dat enge voorwerp, maar zodra je het vanaf de andere kant probeert… paniek. Frustrerend, hè? Maar wist je dat dit gedrag alles te maken heeft met hoe het brein van je paard werkt?

In deze blog neem ik je mee in de wereld van de paardenhersenen en ontdek je waarom werken aan beide kanten zó belangrijk is. En geloof me: het ligt niet aan jou – of je paard – maar aan hoe z’n hoofd in elkaar zit.

Hoe werken de hersenhelften van een paard?

Paarden hebben, net als wij, twee hersenhelften: een linker- en een rechterhelft. Maar – en dit is belangrijk – die twee communiceren minder effectief met elkaar dan bij mensen.

De rechterhersenhelft verwerkt vooral nieuwe, onverwachte of bedreigende prikkels. Dit is de ‘vluchtkant’, de oerkant die inspringt bij gevaar. De linkerhersenhelft daarentegen is verantwoordelijk voor routine, leren en logisch redeneren.

Dus: een paard dat iets spannends ziet, verwerkt dat vooral met de rechterkant van z’n brein – en die roept heel hard: “Wegwezen!”

Waarom schrikt je paard aan de ene kant wél, en de andere kant niet?

Omdat informatie bij paarden vaak niet automatisch wordt overgedragen tussen de hersenhelften. Wat je paard links geleerd heeft, weet hij rechts dus niet zomaar ook.

Voorbeeld: als je je paard leert dat het blauwe zeil aan de linkerkant veilig is, moet je het hem rechts opnieuw leren. Hij ziet het misschien wel, maar begrijpt het nog niet met de andere hersenhelft.

Logisch dus dat hij schrikt. Het is geen onwil of koppigheid – het is simpelweg hoe zijn brein werkt.

Wat zegt de wetenschap over beide hersenhelften?

Uit diverse wetenschappelijke studies blijkt dat paarden een duidelijke voorkeur hebben voor het gebruik van een bepaald oog bij het waarnemen van nieuwe of stressvolle prikkels. Zo gebruiken ze hun linkeroog (verbonden met de rechterhersenhelft) bij spannende situaties.

Dit bevestigt de dominante rol van de rechterhersenhelft bij het verwerken van stress, gevaar en nieuwe prikkels. En dat verklaart meteen waarom sommige paarden vanaf de ene kant prima ergens langs kunnen, maar vanaf de andere kant totaal blokkeren.

Een paar interessante bronnen:

Wat kun je hier vandaag al mee doen?

Ben je nu op het punt dat je niet goed meer weet hoe je je paard kunt helpen? Dan wil ik je dit meegeven: ga terug naar de basis. Kijk niet alleen naar wat je paard ‘moet kunnen’, maar ook naar hoe hij leert – en waarom hij ergens op reageert zoals hij doet.

Een paar tips die je vandaag nog kunt toepassen:

  • Observeer aan welke kant je paard gespannener is. Is hij links meer op zijn gemak dan rechts? Begin daar, en bouw rustig op.
  • Train bewust symmetrisch. Herhaal alle oefeningen aan beide kanten – ook als het aan één kant al goed gaat.
  • Geef je paard de tijd. Verwacht niet dat hij informatie aan beide kanten even snel oppikt. Herhaling is jouw beste vriend.
  • Maak situaties voorspelbaar. Als je weet dat je een spannend stuk tegenkomt, probeer er aan beide kanten langs te gaan, met voldoende afstand en ontspanning.
  • Werk niet alleen onder het zadel. Grondwerk is ideaal om je paard aan beide kanten ervaringen op te laten doen zonder dat jij al op zijn rug zit.

Veel gestelde vragenlinker en rechterhersenhelft, schrikreactie paard

Waarom schrikt mijn paard steeds aan dezelfde kant? Omdat hij aan die kant informatie nog niet op dezelfde manier verwerkt of vertrouwen heeft opgebouwd. Elk oog stuurt info naar een andere hersenhelft – en die moet apart leren.

Hoe kan ik mijn paard minder angstig maken? Door veilige herhaling, voorspelbaarheid en oefeningen die beide hersenhelften activeren. Denk aan grondwerk, objecttraining aan beide zijden, en kalm verkennen van de omgeving.

Is dit gedrag te trainen? Absoluut. Met geduld, structuur en inzicht in hoe je paard leert, kun je zijn reacties sturen en het vertrouwen laten groeien. Het vraagt consistentie én begrip van hoe zijn brein werkt.

Ik help je graag verder

Weet je niet goed hoe je dit moet aanpakken, of blijft je paard aan één kant paniekerig reageren, ondanks al je inzet? Dan is het misschien tijd om het anders aan te pakken – met hulp.

Als gedragstrainer help ik je begrijpen wat jouw paard écht nodig heeft, en hoe je zijn vertrouwen kunt opbouwen, links én rechts.

Vraag nu hier jouw gratis kennismakingsgesprek aan en ontdek hoe jij vandaag al verschil kunt maken.

Tot slot

Het trainen van een angstig paard vraagt geduld, inzicht en vertrouwen – in je paard, maar ook in jezelf. Door te begrijpen hoe zijn hersenen werken, kun je met meer compassie én effectiviteit trainen. Wat vandaag nog een schrikreactie oproept, kan morgen al een herkenbare situatie zijn – als je het stap voor stap opbouwt, aan beide kanten.

En geloof me: de rust en het vertrouwen die daaruit ontstaan, zijn het méér dan waard.

/0 Reacties/door

Proprioceptie-Weet jouw paard waar z’n lijf is?

Wat is proprioceptie (en waarom is het zó belangrijk voor je angstige paard)?

“Ze schrikt van alles, het lijkt alsof ze niet weet waar haar lijf ophoudt.”

“Ik wil naar links, zij struikelt bijna naar rechts.”

“Ze past nét niet door die doorgang, en dan schrikt ze weer…”

Als je paard vaker struikelt, zich lastig laat begeleiden door smalle doorgangen of overdreven heftig reageert op kleine prikkels, dan is de kans groot dat er meer speelt dan alleen ‘angst’. Misschien heeft je paard moeite met… proprioceptie.

Proprie-wát? Ja, het is een ingewikkeld woord, maar het effect ervan zie je dagelijks. In deze blog leg ik je uit wat proprioceptie is, hoe het invloed heeft op het gedrag (en het lijf!) van je paard, hoe je kunt herkennen dat er iets niet klopt – én wat je eraan kunt doen. Want goed nieuws: proprioceptie kun je trainen.

Wat is proprioceptie?

Proprioceptie is het vermogen van je paard om te voelen waar zijn lichaam zich bevindt in de ruimte. Het is de samenwerking tussen spieren, pezen, gewrichten en het zenuwstelsel die ervoor zorgt dat een paard weet waar zijn benen zijn. Zonder te kijken, te struikelen of  te botsen.

Voor mensen is het net zo. Denk aan achteruit inparkeren zonder in je spiegels te kijken. Of op één been staan zonder om te vallen. Dat is proprioceptie. Omdat, wanneer dat systeem niet goed werkt, voelt het alsof je lijf niet helemaal “van jou” is.

Bij paarden werkt het precies zo. Een paard met een goed gevoel voor proprioceptie:

  • Beweegt soepel en in balans

  • Weet hoe groot hij is (En, dan hebben we het niet over Shetlanders met een reuzen complex.) Maar hoe past hij zich aan in een smalle doorgang

  • Herstelt sneller na een schrikreactie

  • Voelt zekerder in z’n lijf

Een paard met een verstoorde proprioceptie:

  • Is vaak lomp of struikelt veel

  • Reageert snel heftig op prikkels

  • Heeft moeite met bochten, achterwaarts gaan of opzij stappen

  • Heeft geen idee waar zijn achterbenen zijn

  • Raakt makkelijker gespannen of angstig

Wat heeft proprioceptie te maken met angst?

Heel veel. Omdat een paard dat zich fysiek onzeker voelt, zich sneller psychisch onveilig zal voelen. Als je niet zeker weet waar je voeten zijn, of hoe je door een smalle doorgang komt, of hoe je balans werkt – dan voelt de wereld om je heen ook véél spannender.

Vergelijk het maar met jezelf op een gladde ijzelweg. Alles voelt risicovoller. Elk geluid klinkt harder. Je vertrouwt je lijf niet, dus je hoofd maakt overuren. Zo werkt het bij paarden ook. En bij angstige paarden is die link nóg sterker.

Daarom zie je bij veel angstige paarden:

  • Spanning in de achterhand of nek en hals

  • Problemen met coördinatie

  • Vluchtgedrag bij smalle doorgangen of onzekere ondergronden

  • Geen controle over eigen lijf = paniek

Hoe herken je proprioceptieproblemen bij je paard?

Let eens op deze signalen:

  • Moeite met het inschatten van afstanden (tegen de staldeur aan lopen)

  • Struikelen over eigen voeten

  • Geen idee waar de achterbenen zijn tijdens grondwerk

  • Bewegen alsof het lijf uit losse onderdelen bestaat

  • Spanning op smalle plekken of vreemde ondergronden

  • Geen balans bij simpele oefeningen zoals achterwaarts, zijwaarts of kleine bochtjes

  • Parkeren als een ballerina op de vierkante cm

Zie je dit soort signalen terug? Dan loont het om je te verdiepen in proprioceptietraining.

Hoe kun je proprioceptie trainen?

Goede proprioceptie is te trainen met kleine, simpele oefeningen. Hier zijn een paar voorbeelden die je makkelijk kunt integreren in je dagelijkse omgang:

1. Ondergrond afwisselen

Laat je paard stappen over rubbermatten, zeiltjes, een houten plank, tapijt, een grasrandje… alles wat anders voelt onder de voeten. Zo leert hij bewuster te lopen.

2. Cavaletti’s en balkjes

beenstand, bandage, balkjes, proprioceptie

Stappen over balkjes dwingt je paard om z’n benen bewust op te tillen en na te denken over beweging. Begin met één of twee, werk langzaam op. Voor meer tips kun je op mijn YouTube kanaal kijken.

3. Gebruik eens een bandage (bodywrap)

Leg eens een bodywrap in een 8-tje om het lichaam van je paard. Je zult merken dat er veel gaat veranderen in de manier van bewegen van je paard.

4. Achterwaarts en zijwaarts

Laat je paard regelmatig een paar passen achteruit lopen – langzaam, bewust. Geen gehaast, maar met aandacht. Ook zijwaartse stapjes helpen enorm.

5. Pionnen en bochtjes

Zet een klein parcours uit waarbij je je paard rustig door smalle bochtjes en om pionnen heen leidt. Het helpt hem z’n lijf beter te coördineren.

6. Wissel van tempo

Binnen één gang (bijvoorbeeld stap) vraag je afwisselend een beetje versnellen en weer vertragen. Geen harde overgangen – maar zachte verschuivingen in tempo.

Belangrijk: eerst het lijf checken

Soms is er meer aan de hand dan alleen een gebrek aan lichaamsbesef. Spanning in de achterhand, nek of hals, scheefstanden, artrose of pijn in rug of bekken kunnen proprioceptie flink verstoren. Laat je paard daarom altijd nakijken door een osteopaat, fysiotherapeut of dierenarts als je twijfelt.

Je kunt pas gaan trainen als je zeker weet dat er geen pijn in het spel is.

Waarom deze training het verschil maakt

Door bewust aan proprioceptie te werken, help je je paard zich zekerder te voelen in zijn lijf. En dat zie je terug in zijn gedrag:

  • Minder schrikkerig

  • Meer focus

  • Beter herstel na spannende momenten

  • Sterkere band met jou als begeleider

Dit betekend dat je de wereld letterlijk voorspelbaarder maakt voor je paard. En voor een angstig dier is dat goud waard.

Anders gezegd: blijf oefenen, blijf voelen

Proprioceptie is geen trucje – het is een vaardigheid. Voor jou én je paard. Vandaar dat je dus moet blijven voelen, observeren en variëren. Je zult merken dat kleine oefeningen grote veranderingen teweeg kunnen brengen.

Wil je extra ondersteuning of weet je niet goed waar je moet beginnen? Laat het me weten. Je hoeft dit niet alleen te doen.

Heb jij een paard dat angstig is of vaak struikelt, en wil je dat ik even meekijk?
Stuur me een berichtje via het contactformulier of plan een sessie in. En ken je iemand die hiermee worstelt? Stuur deze blog gerust door – het helpt echt.

/0 Reacties/door
,

Paard vast in de achterhand? Zo help je hem loslaten

“Zit hij daar nou weer vast?” 

Dit is dé vraag, waarvan ik weet dat mijn fysio en osteo deze vaak te horen krijgen van hun klanten. Voor mij is het van groot belang om een goed team om mij heen te hebben, zowel voor mijn eigen paard als voor klanten. Deze blog gaat dan ook over mijn ervaringen met de achterhand, het SI-gebied en waarom ontspanning soms het beste trainingsdoel is.

Aan de slag met de achterhand

Pas was ik weer op pad naar een fijne klant die ik al langer begeleid. Ze heeft een prachtige PRE-ruin – zo’n paard waar je naar blijft kijken. Krachtig, gevoelig en met zo’n uitstraling waar je stil van wordt. Maar ja, ook eentje met een lijf dat nog wel eens een eigen plan trekt. Vooral in de achterhand. En meer specifiek: het SI-gebied.

Dit is niet het enige probleem bij deze Piet Paniek. Want de bakkabouters komen vaker te voorschijn en lijkt dan ook of iedere schaduw dodelijk is. In mijn ervaring is het zo dat de spanning in de achterhand vaak samen gaat met het schrikgedrag. Dit zijn voor mij ook altijd de signalen om eerst eens een deskundige mee te laten kijken naar het lichaam.

Voor deze man is het inmiddels bekend terrein geworden. Regelmatig komen de osteopaat en de homeopaat langs om hem te ondersteunen, maar vandaag was het aan mij om mee te kijken: wat kunnen we doen in de training zónder het lichaam te belasten, en tóch iets wezenlijks bijdragen?

De uitdaging: beweging zonder belasting

Het doel van vandaag was helder: ontspanning brengen, zonder fysieke inspanning te vragen. Klinkt misschien als een paradox, maar juist bij paarden met een belaste achterhand is dat de kunst. Je wilt beweging, maar geen overbelasting. Je wilt verbinding, maar zonder druk.

En bij deze PRE is het SI-gebied echt het knelpunt. De eigenaar voelt het ook tijdens het rijden: het ene moment lijkt hij lekker te willen dragen, het andere moment voelt het alsof hij zijn achterhand ‘kwijtraakt’. Geen been dat lekker onder treedt, geen swing door de rug, en soms zelfs weerstand in overgangen of bij het vragen van lengtebuiging.

Herkenbaar? Ik hoor het vaak: “Hij doet wel z’n best, maar het voelt alsof hij niet kan.”

Kijken, voelen, verbindenKijken en voelen, Achterhand vast

Voor mij begint het dan met voelen. Letterlijk. Eerst even niet denken aan trainen of oefeningen, maar met mijn handen op zoek naar spanning, compensatie, blokkades. En ja hoor, het SI-gebied was gevoelig. Niet zozeer pijnlijk, maar wél strak, vermoeid, vermijdend. Het is fascinerend hoe zo’n gebied de rest van het lijf beïnvloedt. Als daar iets niet goed zit, gaan andere delen van het lijf het overnemen. Vaak zie je dan extra spanning in de lendenen, de broekspier, en zelfs de schouderpartij.

Dus ik begin daar. Met zachte aanrakingen, kleine bewegingen, en vooral: heel veel geduld. Want het lichaam van een paard geeft spanning niet zomaar op. Het test je eerst even. “Ben jij wel veilig? Luister jij écht?”

En op het moment dat hij losliet – zijn ademhaling verdiept, zijn ogen zachter – wist ik: we hebben iets geraakt.

Van vast naar veerkracht

Wat ik wil bereiken in zo’n sessie is niet alleen ontspanning in het moment, maar een blijvend effect op hoe het paard beweegt en voelt. Dus ik werk laag voor laag. Eerst de spanning afvoeren uit het SI-gebied zelf, daarna de omliggende structuren meenemen: de broekspieren, het bekken, de onderrug. En vaak – heel logisch als je erover nadenkt – moet je ook naar voren werken, richting schouders en hals. Want een paard dat niet lekker achter kan bewegen, gaat voor compenseren. En die ketting wil je verbreken.

Soms is dat voelbaar in één sessie. Soms heb je daar meer tijd voor nodig. Maar wat mij steeds weer raakt: het moment waarop het paard ineens zijn lijf ‘terugkrijgt’. Alsof hij zelf verbaasd is dat het weer kán. Dat er ruimte komt, beweging, lichtheid.

En nu jij… Laat jij wel eens iemand meekijken?

Het zette me ook aan het denken. Deze eigenaar heeft inmiddels een vast netwerk van mensen om haar paard te ondersteunen: een osteopaat, een homeopaat, en ikzelf als aanvulling in de training en ontspanning. En dat werkt. Omdat er gekeken wordt naar het hele paard, in plaats van steeds te focussen op symptoombestrijding.

Laat jij wel eens iemand meekijken naar je paard? En wie is dat dan? Een zadelmaker, een fysiotherapeut, iemand voor cranio-sacraal? Of werk je veel alleen en vertrouw je op je eigen gevoel?

Ik weet dat het soms spannend is om hulp te vragen – alsof je toegeeft dat je het niet zelf kunt. Maar geloof me: het is geen zwakte, het is zorg. En je paard verdient dat.

Ben je benieuwd wat ik voor jullie zou kunnen betekenen?

Misschien staat je paard op rust. Of je voelt al een tijd dat er ‘iets’ niet klopt, maar je weet niet wat. Misschien zoek je naar een manier om tussen de behandelingen door wél iets te doen, iets dat bijdraagt aan herstel of ontspanning.

Dan nodig ik je uit om eens vrijblijvend contact op te nemen. We kunnen een gratis Zoom-gesprek plannen waarin ik met je meekijk naar jullie situatie. Of je kunt mijn gratis e-book downloaden waarin ik uitleg hoe ik werk en wat je zelf al kunt doen om je paard te helpen.

Je vindt me ook op Instagram via @oogvoorhetpaard, waar ik regelmatig laat zien hoe ik paarden begeleid – van gevoelige types tot échte krachtpatsers.

En jij? Hoe houd jij je paard soepel?

Heb jij vaste rituelen of oefeningen om je paard los en soepel te houden, zeker als hij niet in training is? Laat het me weten – ik ben altijd benieuwd naar nieuwe ideeën. En wie weet help jij er een ander ook weer mee.

/0 Reacties/door