Het laden van een paard in een trailer is voor veel eigenaren een terugkerend probleem. Je paard lijkt nergens last van te hebben, totdat je in de buurt van de trailer komt. Dan is het ineens alsof je hem vraagt een spookhuis binnen te stappen. Frustrerend, toch? Maar wat als het probleem niet in de trailer zelf zit, maar in wat jouw paard ruikt?

De reukzin van een paard: beter dan je denkt

Paarden hebben een zeer goed ontwikkelde reukzin, veel beter dan die van mensen. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat paarden hun reukvermogen inzetten om emoties te herkennen, om voedsel te selecteren, én om te bepalen of een omgeving veilig is. Reuk speelt dus een cruciale rol in hoe een paard zijn wereld ervaart.

Wanneer wij denken dat alles er ‘veilig’ uitziet, kan je paard via geur hele andere signalen oppikken. En dat heeft directe invloed op het trailer laden van je paard.

Geur bij het trailer laden van je paard geeft informatie

Een trailer is voor een paard niet alleen een krappe ruimte op wielen, het is ook een plek die allerlei geuren bij zich draagt. Denk maar eens aan:

  • Het rubber van de vloer (zeker bij nieuwe trailers)
  • Resten van schoonmaakmiddelen
  • Zweet van eerdere ladingen
  • Misschien zelfs geursporen van stress, bloed of mest

Voor ons zijn dat misschien nauwelijks waarneembare geuren, maar voor een paard zijn het duidelijke signalen: *”Hier is iets gebeurd. Is het wel verstandig om naar binnen te gaan?”

Geur en herinnering: associaties met eerdere stress

Geuren zijn voor paarden ook verbonden aan herinneringen. Heeft je paard ooit een nare ervaring gehad in of bij een trailer? Grote kans dat de geur van die situatie is blijven hangen in zijn geheugen. En elke keer als hij diezelfde geur ruikt, koppelt hij dat automatisch aan stress of angst.

Je kunt het vergelijken met hoe mensen reageren op de geur van het ziekenhuis: die associatie is er vaak direct, zonder dat je het wilt.

Laat je paard snuffelen: een vorm van geruststelling

Merk je dat je paard aan de trailer ruikt of de oploopplank uitgebreid inspecteert? Laat hem. Door te snuffelen verzamelt hij informatie. Dit helpt hem de omgeving te begrijpen en in te schatten of het veilig is. Duw hem dus niet door terwijl hij nog bezig is met zijn ‘veiligheidsscan’. Wil je meer tips over het gedrag bij de trailer lees dan mijn andere blog over trailerladen.

Praktische tips voor ontspannen trailer laden met je paardtrailer laden paard, trailerladen angst. trailerladen tips

1. Laat de trailer vertrouwd ruiken

Heb je een nieuwe trailer, of is deze grondig schoongemaakt? Overweeg dan om wat mest of stro uit je paard zijn stal in de trailer te leggen. Het klinkt misschien vies, maar het helpt je paard om de trailer als ‘vertrouwd’ te ruiken.

2. Gebruik geurloze schoonmaakmiddelen

Vermijd sterk geparfumeerde producten. Kies liever voor geurloze of natuurlijke reinigers zoals soda of azijn. Zo houd je de trailer schoon zonder de geurbeleving van je paard te verstoren.

3. Laat je paard regelmatig snuffelen

Oefen het benaderen van de trailer zonder druk. Laat hem rustig ruiken, kijken en verkennen. Maak daar een aparte sessie van zonder dat hij meteen de trailer in moet.

4. Beloon nieuwsgierig gedrag

Zet hij een stapje dichterbij? Snuffelt hij aan de plank? Geef een stembeloning of iets lekkers. Zo koppel je nieuwsgierigheid aan iets positiefs.

5. Ventileer de trailer goed

Laat de trailer regelmatig luchten, zeker na een stressvolle rit of als er veel in gezweet is. Een frisse, neutrale geur voorkomt dat stressgeuren blijven hangen.

Veel gestelde vragen over trailer laden bij paarden

Waarom wil mijn paard de trailer niet in? Er kunnen meerdere oorzaken zijn: angst, pijn, negatieve ervaringen, of geur. Paarden gebruiken hun neus om te beoordelen of iets veilig is. Vreemde of stress gerelateerde geuren kunnen een duidelijke reden zijn om te weigeren.

Wat kan ik doen als mijn paard schrikt van de geur in de trailer? Laat hem wennen aan de trailer met bekende geuren (zoals zijn eigen mest of stro), en zorg dat hij de ruimte krijgt om te snuffelen. Vermijd druk.

Hoe kan geurstress voorkomen worden? Maak de trailer schoon met geurloze middelen, ventileer goed, en maak positieve associaties door te belonen tijdens het snuffelen en oefenen.

Tot slot:

Wil je je paard beter leren begrijpen bij het laden? Kijk dan ook eens naar mijn programma ‘Meer grip op de angst van je paard’, waarin we dit soort signalen uitgebreid behandelen – inclusief persoonlijke begeleiding en praktische sessies. Vul het contactformulier in voor een gratis gesprek.

Voor meer informatie over de wetenschappelijke onderzoeken klik hier.


Scheefheid bij het paard: wat het is en waarom het ertoe doet

Veel mensen zijn verrast als ik zeg dat elk paard van nature scheef is. Maar het is echt zo. Net als wij mensen hebben paarden een voorkeurshouding, een favoriete kant, een dominant been. Dit is volkomen normaal, en vaak is het al vanaf de geboorte aanwezig. Maar zodra wij iets met dat paard gaan doen — rijden, trainen, inspanning vragen — wordt die natuurlijke scheefheid ineens een aandachtspunt.

Want waar het paard in zijn natuurlijke omgeving prima met een voorkeur kan leven, gaat diezelfde scheefheid onder belasting al snel tot problemen leiden. Zeker wanneer wij als ruiter, menner of trainer zelf ook niet helemaal recht zijn — wat bij vrijwel iedereen het geval is.

Scheefheid herkennen: het begint al jong

Scheefheid ontstaat niet altijd door verkeerd trainen of een blessure. Vaak is het aangeboren of ontwikkelt het zich al in de eerste weken van het leven. Denk aan een veulen dat steeds aan dezelfde kant drinkt bij de moeder. Of dat altijd met hetzelfde voorbeen naar voren graast. Het lichaam past zich hierop aan, en ontwikkelt zo een voorkeurskant.

Je ziet het ook bij mensen: probeer maar eens je armen over elkaar te slaan. Voelt prima, toch? Doe het nu eens met de andere arm boven. Onwennig? Precies. Zo voelt het ook voor je paard als jij van hem vraagt om zich aan de ‘lastige’ kant te buigen of te dragen.

Wat gebeurt er als we niets doen?

Zolang het paard zijn lichaam niet intensief hoeft te gebruiken, blijft scheefheid vaak onopgemerkt. Maar zodra we hem onder het zadel vragen om te buigen, verzamelen, draaien of dragen, kan die asymmetrie problemen veroorzaken.

Denk aan:

  • Problemen met het aanspringen in galop aan één kant

  • Onbalans in bochten of op de volte

  • Asymmetrische spierontwikkeling

  • Overbelasting van één been of gewricht

  • Moeilijkheden bij het rechtrichten

  • Terugkerende blessures

Je kunt het vergelijken met een auto waarvan de uitlijning niet goed is. Die rijdt misschien nog wel, maar het gaat zwaarder, kost meer energie en slijt sneller scheef af.

De invloed van de ruiter

We mogen ook naar onszelf kijken. Want wij zijn óók scheef. Misschien zit je zwaarder op één zitbeen, ben je sterker aan één kant, of houd je je teugels niet gelijk. En zo brengen wij onbedoeld onze eigen asymmetrie over op het paard.

Zeker als we scheefheid bij het paard niet herkennen of aanpakken, wordt de disbalans versterkt. Het paard leert compenseren, gaat spanning opbouwen en op den duur ontstaan er fysieke klachten of ongewenst gedrag.

Wat kun je doen om je paard te helpen?

Het goede nieuws is: je kunt hier iets mee. Scheefheid is normaal, maar we kunnen het lichaam van het paard wél helpen om sterker, bewuster en meer in balans te bewegen.

En dat begint niet per se onder het zadel. Sterker nog, veel van dit werk doe je idealiter vanaf de grond. Waarom? Omdat je dan het lichaam van je paard kunt observeren zonder dat jouw gewicht of scheefheid meespeelt. Het helpt om de basis opnieuw op te bouwen. (Hier vind je een video over het observeren van je paard)

Stap 1: Observatie en bewustwording

Begin met kijken. Hoe staat je paard stil?

  • Altijd met hetzelfde voorbeen naar voren?

  • Meer gewicht op één schouder?

  • Eén achterbeen altijd weggedraaid of onder de massa getrokken?

Door goed te observeren leer je waar de asymmetrie zit. Kleine verschillen kunnen grote gevolgen hebben voor het verdere bewegingspatroon.

Stap 2: Werken aan houding en evenwicht vanaf de grond

Oefeningen aan de hand kunnen veel informatie geven over hoe je paard beweegt, waar hij spanning vasthoudt, en aan welke kant hij makkelijker buigt of draagt.
Denk hierbij aan:

  • Wijken voor druk aan beide kanten

  • Buigingsoefeningen op de volte

  • Schouder binnenwaarts en travers in stap

  • Overgangen tussen halt, stap en draf

Belangrijk is hierbij dat het paard leert zijn gewicht gelijkmatig te verdelen en zijn lichaam bewust te gebruiken. Dit draagt bij aan een sterker bovenlijn, meer rompstabiliteit en

 betere zelfhouding. Lees ook mijn blog over de houding van je paard.

Stap 3: Bewustwording van je eigen lichaam

scheefheid, voorkeurskant

Veel problemen die ontstaan tijdens het rijden zijn terug te herleiden naar een scheefheid bij de ruiter. Neem dus ook jezelf onder de loep:

  • Zit je recht in het zadel?

  • Gebruik je je linker- en rechterhand even sterk?

  • Duw je misschien (onbewust) met één been?

Het kan enorm waardevol zijn om eens een video van jezelf te bekijken, of een sessie te doen met een houding- en zitinstructeur.

Scheefheid is normaal — maar mag geen probleem worden

We hoeven ons paard niet ‘perfect recht’ te maken, want dat bestaat niet. Maar we kunnen wél streven naar meer balans en symmetrie, zodat het paard zich met minder compensatie en minder spanning kan bewegen.

Dit is geen eenmalige correctie, maar een doorlopend proces van kleine verbeteringen. Hoe eerder je ermee begint, hoe minder groot de gevolgen worden op lange termijn.

Tot slot: wat kun je vandaag al doen?

  • Observeer hoe je paard staat en beweegt, links vs. rechts.

  • Oefen kleine, rustige buigingsoefeningen vanaf de grond

  • Film jezelf tijdens het rijden en analyseer je zit

  • Verdiep je in rechtrichtend werken, bijvoorbeeld via les of clinics

  • Geef je paard voldoende hersteltijd en afwisseling in training.

Wil je hulp of gewoon dat ik eens met je mee kijk, vul dan hier het contactformulier in.

Waarom je paard links wél en rechts niet durft – en wat dat met zijn hersenen te maken heeft

Herken je dit? Je paard loopt links zonder problemen langs dat enge voorwerp, maar zodra je het vanaf de andere kant probeert… paniek. Frustrerend, hè? Maar wist je dat dit gedrag alles te maken heeft met hoe het brein van je paard werkt?

In deze blog neem ik je mee in de wereld van de paardenhersenen en ontdek je waarom werken aan beide kanten zó belangrijk is. En geloof me: het ligt niet aan jou – of je paard – maar aan hoe z’n hoofd in elkaar zit.

Hoe werken de hersenhelften van een paard?

Paarden hebben, net als wij, twee hersenhelften: een linker- en een rechterhelft. Maar – en dit is belangrijk – die twee communiceren minder effectief met elkaar dan bij mensen.

De rechterhersenhelft verwerkt vooral nieuwe, onverwachte of bedreigende prikkels. Dit is de ‘vluchtkant’, de oerkant die inspringt bij gevaar. De linkerhersenhelft daarentegen is verantwoordelijk voor routine, leren en logisch redeneren.

Dus: een paard dat iets spannends ziet, verwerkt dat vooral met de rechterkant van z’n brein – en die roept heel hard: “Wegwezen!”

Waarom schrikt je paard aan de ene kant wél, en de andere kant niet?

Omdat informatie bij paarden vaak niet automatisch wordt overgedragen tussen de hersenhelften. Wat je paard links geleerd heeft, weet hij rechts dus niet zomaar ook.

Voorbeeld: als je je paard leert dat het blauwe zeil aan de linkerkant veilig is, moet je het hem rechts opnieuw leren. Hij ziet het misschien wel, maar begrijpt het nog niet met de andere hersenhelft.

Logisch dus dat hij schrikt. Het is geen onwil of koppigheid – het is simpelweg hoe zijn brein werkt.

Wat zegt de wetenschap over beide hersenhelften?

Uit diverse wetenschappelijke studies blijkt dat paarden een duidelijke voorkeur hebben voor het gebruik van een bepaald oog bij het waarnemen van nieuwe of stressvolle prikkels. Zo gebruiken ze hun linkeroog (verbonden met de rechterhersenhelft) bij spannende situaties.

Dit bevestigt de dominante rol van de rechterhersenhelft bij het verwerken van stress, gevaar en nieuwe prikkels. En dat verklaart meteen waarom sommige paarden vanaf de ene kant prima ergens langs kunnen, maar vanaf de andere kant totaal blokkeren.

Een paar interessante bronnen:

Wat kun je hier vandaag al mee doen?

Ben je nu op het punt dat je niet goed meer weet hoe je je paard kunt helpen? Dan wil ik je dit meegeven: ga terug naar de basis. Kijk niet alleen naar wat je paard ‘moet kunnen’, maar ook naar hoe hij leert – en waarom hij ergens op reageert zoals hij doet.

Een paar tips die je vandaag nog kunt toepassen:

  • Observeer aan welke kant je paard gespannener is. Is hij links meer op zijn gemak dan rechts? Begin daar, en bouw rustig op.
  • Train bewust symmetrisch. Herhaal alle oefeningen aan beide kanten – ook als het aan één kant al goed gaat.
  • Geef je paard de tijd. Verwacht niet dat hij informatie aan beide kanten even snel oppikt. Herhaling is jouw beste vriend.
  • Maak situaties voorspelbaar. Als je weet dat je een spannend stuk tegenkomt, probeer er aan beide kanten langs te gaan, met voldoende afstand en ontspanning.
  • Werk niet alleen onder het zadel. Grondwerk is ideaal om je paard aan beide kanten ervaringen op te laten doen zonder dat jij al op zijn rug zit.

Veel gestelde vragenlinker en rechterhersenhelft, schrikreactie paard

Waarom schrikt mijn paard steeds aan dezelfde kant? Omdat hij aan die kant informatie nog niet op dezelfde manier verwerkt of vertrouwen heeft opgebouwd. Elk oog stuurt info naar een andere hersenhelft – en die moet apart leren.

Hoe kan ik mijn paard minder angstig maken? Door veilige herhaling, voorspelbaarheid en oefeningen die beide hersenhelften activeren. Denk aan grondwerk, objecttraining aan beide zijden, en kalm verkennen van de omgeving.

Is dit gedrag te trainen? Absoluut. Met geduld, structuur en inzicht in hoe je paard leert, kun je zijn reacties sturen en het vertrouwen laten groeien. Het vraagt consistentie én begrip van hoe zijn brein werkt.

Ik help je graag verder

Weet je niet goed hoe je dit moet aanpakken, of blijft je paard aan één kant paniekerig reageren, ondanks al je inzet? Dan is het misschien tijd om het anders aan te pakken – met hulp.

Als gedragstrainer help ik je begrijpen wat jouw paard écht nodig heeft, en hoe je zijn vertrouwen kunt opbouwen, links én rechts.

Vraag nu hier jouw gratis kennismakingsgesprek aan en ontdek hoe jij vandaag al verschil kunt maken.

Tot slot

Het trainen van een angstig paard vraagt geduld, inzicht en vertrouwen – in je paard, maar ook in jezelf. Door te begrijpen hoe zijn hersenen werken, kun je met meer compassie én effectiviteit trainen. Wat vandaag nog een schrikreactie oproept, kan morgen al een herkenbare situatie zijn – als je het stap voor stap opbouwt, aan beide kanten.

En geloof me: de rust en het vertrouwen die daaruit ontstaan, zijn het méér dan waard.

Wat is proprioceptie (en waarom is het zó belangrijk voor je angstige paard)?

“Ze schrikt van alles, het lijkt alsof ze niet weet waar haar lijf ophoudt.”

“Ik wil naar links, zij struikelt bijna naar rechts.”

“Ze past nét niet door die doorgang, en dan schrikt ze weer…”

Als je paard vaker struikelt, zich lastig laat begeleiden door smalle doorgangen of overdreven heftig reageert op kleine prikkels, dan is de kans groot dat er meer speelt dan alleen ‘angst’. Misschien heeft je paard moeite met… proprioceptie.

Proprie-wát? Ja, het is een ingewikkeld woord, maar het effect ervan zie je dagelijks. In deze blog leg ik je uit wat proprioceptie is, hoe het invloed heeft op het gedrag (en het lijf!) van je paard, hoe je kunt herkennen dat er iets niet klopt – én wat je eraan kunt doen. Want goed nieuws: proprioceptie kun je trainen.

Wat is proprioceptie?

Proprioceptie is het vermogen van je paard om te voelen waar zijn lichaam zich bevindt in de ruimte. Het is de samenwerking tussen spieren, pezen, gewrichten en het zenuwstelsel die ervoor zorgt dat een paard weet waar zijn benen zijn. Zonder te kijken, te struikelen of  te botsen.

Voor mensen is het net zo. Denk aan achteruit inparkeren zonder in je spiegels te kijken. Of op één been staan zonder om te vallen. Dat is proprioceptie. Omdat, wanneer dat systeem niet goed werkt, voelt het alsof je lijf niet helemaal “van jou” is.

Bij paarden werkt het precies zo. Een paard met een goed gevoel voor proprioceptie:

  • Beweegt soepel en in balans

  • Weet hoe groot hij is (En, dan hebben we het niet over Shetlanders met een reuzen complex.) Maar hoe past hij zich aan in een smalle doorgang

  • Herstelt sneller na een schrikreactie

  • Voelt zekerder in z’n lijf

Een paard met een verstoorde proprioceptie:

  • Is vaak lomp of struikelt veel

  • Reageert snel heftig op prikkels

  • Heeft moeite met bochten, achterwaarts gaan of opzij stappen

  • Heeft geen idee waar zijn achterbenen zijn

  • Raakt makkelijker gespannen of angstig

Wat heeft proprioceptie te maken met angst?

Heel veel. Omdat een paard dat zich fysiek onzeker voelt, zich sneller psychisch onveilig zal voelen. Als je niet zeker weet waar je voeten zijn, of hoe je door een smalle doorgang komt, of hoe je balans werkt – dan voelt de wereld om je heen ook véél spannender.

Vergelijk het maar met jezelf op een gladde ijzelweg. Alles voelt risicovoller. Elk geluid klinkt harder. Je vertrouwt je lijf niet, dus je hoofd maakt overuren. Zo werkt het bij paarden ook. En bij angstige paarden is die link nóg sterker.

Daarom zie je bij veel angstige paarden:

  • Spanning in de achterhand of nek en hals

  • Problemen met coördinatie

  • Vluchtgedrag bij smalle doorgangen of onzekere ondergronden

  • Geen controle over eigen lijf = paniek

Hoe herken je proprioceptieproblemen bij je paard?

Let eens op deze signalen:

  • Moeite met het inschatten van afstanden (tegen de staldeur aan lopen)

  • Struikelen over eigen voeten

  • Geen idee waar de achterbenen zijn tijdens grondwerk

  • Bewegen alsof het lijf uit losse onderdelen bestaat

  • Spanning op smalle plekken of vreemde ondergronden

  • Geen balans bij simpele oefeningen zoals achterwaarts, zijwaarts of kleine bochtjes

  • Parkeren als een ballerina op de vierkante cm

Zie je dit soort signalen terug? Dan loont het om je te verdiepen in proprioceptietraining.

Hoe kun je proprioceptie trainen?

Goede proprioceptie is te trainen met kleine, simpele oefeningen. Hier zijn een paar voorbeelden die je makkelijk kunt integreren in je dagelijkse omgang:

1. Ondergrond afwisselen

Laat je paard stappen over rubbermatten, zeiltjes, een houten plank, tapijt, een grasrandje… alles wat anders voelt onder de voeten. Zo leert hij bewuster te lopen.

2. Cavaletti’s en balkjes

beenstand, bandage, balkjes, proprioceptie

Stappen over balkjes dwingt je paard om z’n benen bewust op te tillen en na te denken over beweging. Begin met één of twee, werk langzaam op. Voor meer tips kun je op mijn YouTube kanaal kijken.

3. Gebruik eens een bandage (bodywrap)

Leg eens een bodywrap in een 8-tje om het lichaam van je paard. Je zult merken dat er veel gaat veranderen in de manier van bewegen van je paard.

4. Achterwaarts en zijwaarts

Laat je paard regelmatig een paar passen achteruit lopen – langzaam, bewust. Geen gehaast, maar met aandacht. Ook zijwaartse stapjes helpen enorm.

5. Pionnen en bochtjes

Zet een klein parcours uit waarbij je je paard rustig door smalle bochtjes en om pionnen heen leidt. Het helpt hem z’n lijf beter te coördineren.

6. Wissel van tempo

Binnen één gang (bijvoorbeeld stap) vraag je afwisselend een beetje versnellen en weer vertragen. Geen harde overgangen – maar zachte verschuivingen in tempo.

Belangrijk: eerst het lijf checken

Soms is er meer aan de hand dan alleen een gebrek aan lichaamsbesef. Spanning in de achterhand, nek of hals, scheefstanden, artrose of pijn in rug of bekken kunnen proprioceptie flink verstoren. Laat je paard daarom altijd nakijken door een osteopaat, fysiotherapeut of dierenarts als je twijfelt.

Je kunt pas gaan trainen als je zeker weet dat er geen pijn in het spel is.

Waarom deze training het verschil maakt

Door bewust aan proprioceptie te werken, help je je paard zich zekerder te voelen in zijn lijf. En dat zie je terug in zijn gedrag:

  • Minder schrikkerig

  • Meer focus

  • Beter herstel na spannende momenten

  • Sterkere band met jou als begeleider

Dit betekend dat je de wereld letterlijk voorspelbaarder maakt voor je paard. En voor een angstig dier is dat goud waard.

Anders gezegd: blijf oefenen, blijf voelen

Proprioceptie is geen trucje – het is een vaardigheid. Voor jou én je paard. Vandaar dat je dus moet blijven voelen, observeren en variëren. Je zult merken dat kleine oefeningen grote veranderingen teweeg kunnen brengen.

Wil je extra ondersteuning of weet je niet goed waar je moet beginnen? Laat het me weten. Je hoeft dit niet alleen te doen.

Heb jij een paard dat angstig is of vaak struikelt, en wil je dat ik even meekijk?
Stuur me een berichtje via het contactformulier of plan een sessie in. En ken je iemand die hiermee worstelt? Stuur deze blog gerust door – het helpt echt.

“Zit hij daar nou weer vast?” 

Dit is dé vraag, waarvan ik weet dat mijn fysio en osteo deze vaak te horen krijgen van hun klanten. Voor mij is het van groot belang om een goed team om mij heen te hebben, zowel voor mijn eigen paard als voor klanten. Deze blog gaat dan ook over mijn ervaringen met de achterhand, het SI-gebied en waarom ontspanning soms het beste trainingsdoel is.

Aan de slag met de achterhand

Pas was ik weer op pad naar een fijne klant die ik al langer begeleid. Ze heeft een prachtige PRE-ruin – zo’n paard waar je naar blijft kijken. Krachtig, gevoelig en met zo’n uitstraling waar je stil van wordt. Maar ja, ook eentje met een lijf dat nog wel eens een eigen plan trekt. Vooral in de achterhand. En meer specifiek: het SI-gebied.

Dit is niet het enige probleem bij deze Piet Paniek. Want de bakkabouters komen vaker te voorschijn en lijkt dan ook of iedere schaduw dodelijk is. In mijn ervaring is het zo dat de spanning in de achterhand vaak samen gaat met het schrikgedrag. Dit zijn voor mij ook altijd de signalen om eerst eens een deskundige mee te laten kijken naar het lichaam.

Voor deze man is het inmiddels bekend terrein geworden. Regelmatig komen de osteopaat en de homeopaat langs om hem te ondersteunen, maar vandaag was het aan mij om mee te kijken: wat kunnen we doen in de training zónder het lichaam te belasten, en tóch iets wezenlijks bijdragen?

De uitdaging: beweging zonder belasting

Het doel van vandaag was helder: ontspanning brengen, zonder fysieke inspanning te vragen. Klinkt misschien als een paradox, maar juist bij paarden met een belaste achterhand is dat de kunst. Je wilt beweging, maar geen overbelasting. Je wilt verbinding, maar zonder druk.

En bij deze PRE is het SI-gebied echt het knelpunt. De eigenaar voelt het ook tijdens het rijden: het ene moment lijkt hij lekker te willen dragen, het andere moment voelt het alsof hij zijn achterhand ‘kwijtraakt’. Geen been dat lekker onder treedt, geen swing door de rug, en soms zelfs weerstand in overgangen of bij het vragen van lengtebuiging.

Herkenbaar? Ik hoor het vaak: “Hij doet wel z’n best, maar het voelt alsof hij niet kan.”

Kijken, voelen, verbindenKijken en voelen, Achterhand vast

Voor mij begint het dan met voelen. Letterlijk. Eerst even niet denken aan trainen of oefeningen, maar met mijn handen op zoek naar spanning, compensatie, blokkades. En ja hoor, het SI-gebied was gevoelig. Niet zozeer pijnlijk, maar wél strak, vermoeid, vermijdend. Het is fascinerend hoe zo’n gebied de rest van het lijf beïnvloedt. Als daar iets niet goed zit, gaan andere delen van het lijf het overnemen. Vaak zie je dan extra spanning in de lendenen, de broekspier, en zelfs de schouderpartij.

Dus ik begin daar. Met zachte aanrakingen, kleine bewegingen, en vooral: heel veel geduld. Want het lichaam van een paard geeft spanning niet zomaar op. Het test je eerst even. “Ben jij wel veilig? Luister jij écht?”

En op het moment dat hij losliet – zijn ademhaling verdiept, zijn ogen zachter – wist ik: we hebben iets geraakt.

Van vast naar veerkracht

Wat ik wil bereiken in zo’n sessie is niet alleen ontspanning in het moment, maar een blijvend effect op hoe het paard beweegt en voelt. Dus ik werk laag voor laag. Eerst de spanning afvoeren uit het SI-gebied zelf, daarna de omliggende structuren meenemen: de broekspieren, het bekken, de onderrug. En vaak – heel logisch als je erover nadenkt – moet je ook naar voren werken, richting schouders en hals. Want een paard dat niet lekker achter kan bewegen, gaat voor compenseren. En die ketting wil je verbreken.

Soms is dat voelbaar in één sessie. Soms heb je daar meer tijd voor nodig. Maar wat mij steeds weer raakt: het moment waarop het paard ineens zijn lijf ‘terugkrijgt’. Alsof hij zelf verbaasd is dat het weer kán. Dat er ruimte komt, beweging, lichtheid.

En nu jij… Laat jij wel eens iemand meekijken?

Het zette me ook aan het denken. Deze eigenaar heeft inmiddels een vast netwerk van mensen om haar paard te ondersteunen: een osteopaat, een homeopaat, en ikzelf als aanvulling in de training en ontspanning. En dat werkt. Omdat er gekeken wordt naar het hele paard, in plaats van steeds te focussen op symptoombestrijding.

Laat jij wel eens iemand meekijken naar je paard? En wie is dat dan? Een zadelmaker, een fysiotherapeut, iemand voor cranio-sacraal? Of werk je veel alleen en vertrouw je op je eigen gevoel?

Ik weet dat het soms spannend is om hulp te vragen – alsof je toegeeft dat je het niet zelf kunt. Maar geloof me: het is geen zwakte, het is zorg. En je paard verdient dat.

Ben je benieuwd wat ik voor jullie zou kunnen betekenen?

Misschien staat je paard op rust. Of je voelt al een tijd dat er ‘iets’ niet klopt, maar je weet niet wat. Misschien zoek je naar een manier om tussen de behandelingen door wél iets te doen, iets dat bijdraagt aan herstel of ontspanning.

Dan nodig ik je uit om eens vrijblijvend contact op te nemen. We kunnen een gratis Zoom-gesprek plannen waarin ik met je meekijk naar jullie situatie. Of je kunt mijn gratis e-book downloaden waarin ik uitleg hoe ik werk en wat je zelf al kunt doen om je paard te helpen.

Je vindt me ook op Instagram via @oogvoorhetpaard, waar ik regelmatig laat zien hoe ik paarden begeleid – van gevoelige types tot échte krachtpatsers.

En jij? Hoe houd jij je paard soepel?

Heb jij vaste rituelen of oefeningen om je paard los en soepel te houden, zeker als hij niet in training is? Laat het me weten – ik ben altijd benieuwd naar nieuwe ideeën. En wie weet help jij er een ander ook weer mee.

Schrikgedrag begint vaak in het lichaam – een eenvoudige oefening om je paard meer ontspanning en overzicht te geven

Misschien herken je het: je ligt ‘s nachts wakker en je hoofd speelt die ene gebeurtenis weer af als een soort film. Het moment dat je paard schrok, zich bliksemsnel omdraaide en jij de grond raakte. Of het hek. En daarna ging hij er vandoor. In paniek. Waardoor hij zelf ook nog ten val kwam en zich bezeerde.

Dat soort momenten blijven hangen. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Je wilt graag begrijpen waar het misging, en belangrijker: hoe je kunt voorkomen dat het schrikgedrag zich weer herhaalt.

Een van de dingen die ik vaak zie bij paarden die schrikachtig zijn, is dat er sprake is van opgebouwde spanning in het lichaam. En hoewel we geneigd zijn te denken aan ‘een mentaal probleem’, ligt de oorzaak regelmatig op een veel lichamelijker vlak – met name in de nek en hals.

Spanning vernauwt het zicht

Een gespannen nek beperkt letterlijk het zicht van een paard. Als je zelf wel eens last hebt van een stijve nek, weet je hoe beperkend dat voelt. Je draait minder makkelijk, je hele houding verandert, en je wereld wordt simpelweg kleiner. Voor een paard werkt dat precies zo.

En als je minder ziet en voelt dat je minder overzicht hebt, reageer je automatisch sneller en heftiger op prikkels uit de omgeving. Of dat nou een onverwacht geluid is, een lichtvlek op de grond of zijn eigen schaduw.

Als we het schrikgedrag van een paard willen verminderen, moeten we dus niet alleen kijken naar gedrag, maar vooral ook naar fysieke signalen van spanning. En gelukkig kun je daar, op een zachte en rustige manier, zelf iets mee doen.

Een eenvoudige oefening om nek en hals losser te maken

Deze oefening helpt je paard om meer ruimte te ervaren in zijn nek en zichtveld. Dat zorgt voor een rustiger gevoel in zijn lichaam én hoofd. Je hebt er niets bijzonders voor nodig, behalve je eigen aandacht en een beetje tijd.

1. Observeer de manenpositie manen, schrikgedrag

Voordat je begint, kijk eens goed naar de manen van je paard. Liggen ze allemaal aan dezelfde kant? Of zie je ergens een plukje dat spontaan de andere kant op ligt?

Als jij die pluk niet bewust zo hebt gelegd, dan is het heel goed mogelijk dat dat stukje de plek is waar je paard spanning vasthoudt. Een klein maar waardevol signaal.

2. Ontspan de hals

  • Ga aan de linkerkant van je paard staan.

  • Houd met je rechterhand de teugel of lijn losjes vast. Niet trekken, enkel contact.

  • Leg je linkerhand op de hals, met je duim boven de groef en de muis van je hand er net onder.

  • Schuif met lichte druk de muis van je hand langzaam omhoog, in de richting van de oren.

  • Neem hier de tijd voor. Laat je paard voelen wat er gebeurt, en geef hem de kans om daarop te reageren.

Herhaal deze beweging een paar keer, en voeg dan een lichte knijpende beweging toe. Alsof je zachtjes een spons uitknijpt. Begin weer bij het begin van de hals en werk rustig omhoog. Doe dit in totaal vier tot vijf keer, met korte pauzes ertussen.

Je zult waarschijnlijk merken dat je paard langzaam zijn hals gaat strekken. Daarmee creëert hij letterlijk ruimte in zijn nek, wat zorgt voor meer ontspanning en overzicht.

3. Leer hem om soepeler te kijken

Als de nek wat losser is, kun je een stapje verder gaan. Dit helpt je paard om zonder dat hij zijn hele lichaam als een boot moet draaien toch om zich heen te kunnen kijken.

  • Ga voor je paard staan, met je gezicht naar hem toe.

  • Leg je hand losjes op de neusriem of halsterband. Geen druk, alleen steun.

  • Stel je voor dat jij het hoogste punt van een boog bent. Zijn hoofd beweegt naar de zijkant, maar zijn benen blijven op dezelfde plek.

  • Vraag het hoofd voorzichtig een klein stukje naar links door zelf een stap opzij te zetten, en breng het dan weer terugkomen naar het midden.

  • Geef hem even pauze. Dan hetzelfde naar rechts.

Verwacht geen grote bewegingen. Het gaat hier niet om buigen als oefening, maar om het trainen van het zachte meebewegen met de waarneming. Je helpt hem zijn zichtveld op een rustige manier te verbreden. En dat is cruciaal voor een paard dat vaak schrikt.

Wat deze oefening je paard oplevert

Door deze eenvoudige aanrakingen en bewegingen help je je paard om letterlijk ruimer te kijken. Meer overzicht betekent minder paniek. Meer ontspanning betekent dat hij sneller kan terugschakelen naar rust, zelfs als er iets onverwachts gebeurt.

Vergelijk het met jezelf als je een strakke capuchon op hebt of een krappe coltrui draagt. Je kunt je hoofd niet goed draaien, je voelt je beperkt, en bij het minste of geringste schrik je op. Die beklemming zorgt voor stress. Dat gevoel wil je je paard zo veel mogelijk besparen.

Kleine stap, groot verschil

Deze oefening is geen wondermiddel. Maar het is wél een laagdrempelige manier om je paard te helpen met iets waar hij zelf geen woorden aan kan geven. Je brengt zijn aandacht naar zijn lijf. Naar de spanning die hij misschien al lang bij zich draagt. En je helpt hem daar stap voor stap ruimte in te maken.

En wie weet… misschien geef je jezelf daarmee ook weer wat meer vertrouwen. Zodat jij straks niet meer wakker ligt van die val, maar vooruit kunt kijken naar de volgende keer samen. Veiliger, rustiger – en met meer begrip voor wat er écht speelt.

Tot slot

Kom je er niet helemaal uit met de oefeningen of wil je dat ik eens met je mee kijk naar het schrikgedrag van jouw paard. Vul dan hier het contactformulier in en vraag een gratis gesprek aan. Wil je meer over mij weten, neem dan een kijkje op mijn socials.

Weet je wat het is? Alles wordt duurder. De brokken, het hooi, de hoefsmid, de leskaart, de dierenarts – het tikt allemaal aan. Dus ik snap het helemaal als je denkt: “Misschien moet ik toch wat gaan schrappen in m’n paardenbudget.”

En het eerste wat vaak sneuvelt? Hulp inschakelen. Zeker als je paard iets spannend vindt of lastig gedrag laat zien. Dan komt dat stemmetje in je hoofd: “Misschien kan ik dit zelf wel oplossen.” Want hé, je kent je paard toch het beste? En online staan ook genoeg tips.

Soms werkt dat ook. Echt waar. Soms kom je er prima uit met wat geduld, rust en logisch nadenken. Maar heel eerlijk? Soms lukt het ook gewoon niet. Niet omdat jij niet goed genoeg bent, maar omdat je er middenin zit. Met al je emoties, verwachtingen, twijfels en frustraties. En je paard voelt dat. En, geloof mij. Ook ik heb hier last van bij mijn eigen paard en vandaar dat ik dit nu ook zeg.

De vijf elementen van spanning bij paardenspanning bij paarden

Daarom wil ik iets met je delen waar ik veel mee werk: de vijf elementen van spanning. Ze helpen je om te zien waar je paard zit in z’n hoofd en lijf. En ze geven je handvatten om de boel weer terug naar ontspanning te brengen, vóór het escaleert. Want spanning bouwt zich altijd op in fases:

1. Alertheid – De let-op stand

Je paard merkt iets op. Oren naar voren, hoofd omhoog. Misschien stopt hij even met kauwen. Dit is geen paniek, dit is gewoon oplettendheid. Alsof jij ineens een vreemde auto op je oprit ziet staan. Je schrikt niet, maar je denkt wel: “Uh, wat is dat?”

2. Spanning – Lichte stress

De ademhaling versnelt, spieren worden wat stijver, het hoofd komt hoger, de staart beweegt wat sneller. Dit is het punt waarop je paard nog leerbaar is, maar niet meer lang. Als je nu niks doet, bouwt het verder op. Dit is ook het punt waarop je de tips uit mijn E-book: 5 tips om je paard in no-time rustig te krijgen waar je ook bent zou moeten toepassen.

3. Reactie – Overlevingsstand

Hier gebeurt het: vluchten, verstijven, bokken, steigeren, blokkeren. In het ergste gevallen gaat je paard erbij liggen. Soms met jou er nog op. Je paard is er dan niet meer bij met z’n hoofd. Hij reageert instinctief. Jij kunt praten als brugman, maar het leervermogen is gewoon even weg.

4. Ontlading – Spanning af voeren

Als het gevaar geweken is, zie je vaak schudden, gapen, zuchten, plassen. Het lijf gooit letterlijk spanning eruit. Dit is goed. Laat het gebeuren.

5. Herstel – Verwerken en weer landen

Zachte ogen, diepe ademhaling, ontspannen houding. Je paard is terug in de leerstand. Hier groeit het vertrouwen. Hier gebeurt de magie.

Wat gebeurt er als je te laat bent?

Als je deze fases kent, kun je veel eerder zien wanneer je paard hulp nodig heeft. En misschien nog belangrijker: wanneer je beter even niks moet doen. Want door blijven duwen in de reactie-fase (3) werkt averechts. Dan kom je al snel in een patroon van forceren, frustratie en strijd – terwijl je eigenlijk gewoon te laat was met bijsturen.

Maar weet je wat het lastige is? Juist als jij er middenin zit, zie je het vaak niet meer. Dan ben je zo bezig met “Hij moet dit nu toch gewoon kunnen?” of “Waarom doet hij nou zo moeilijk?” dat je vergeet te kijken naar wat hij je probeert te vertellen. En dan wordt het lastig. Op dit punt heb je ook vaak lieve stalgenoten die je bijvoorbeeld wel even willen helpen met een zweep of een bezem. Goed bedoeld, maar totaal niet jouw stijl. Ik kan je ook vertellen dat dit vaak een tijdelijke oplossing is, die ook nog eens schadelijk kan zijn voor het vertrouwen in jou. Tevens kan het ook juist zorgen voor meer spanning bij jouw paard.

Waarom hulp geen luxe is

En dát is waarom hulp inschakelen soms niet duur is, maar juist een investering. Want wat kost het je als je paard steeds minder vertrouwen krijgt? Als jij met buikpijn naar stal gaat? Als jullie vastlopen in een patroon waar niemand blij van wordt?

Natuurlijk hoef je niet voor elk scheef oortje iemand te bellen. Maar even samen meekijken kan je zóveel helderheid geven. Niet omdat je het zelf niet kunt, maar omdat je het niet in je eentje hóeft te doen.

Gratis hulp of samen kijken?

Wil je dat ik met je meekijk? Dat kan. Vraag hier je gratis gesprek aan. Geen verkooppraatje, geen druk. Gewoon even samen kijken waar je nu tegenaan loopt, en of ik iets voor jullie kan betekenen.

Want soms is dat precies wat je nodig hebt: iemand die rustig naast je staat en zegt: “Kijk, hier zit je paard. En hier kun je iets doen.” En dan ineens valt het kwartje. En geloof me – dat maakt een wereld van verschil.

Wil je meer over mij weten, neem dan een kijkje op mijn Instagram. En dan spreken we elkaar snel.

Je ademhaling is als een soort wifi-router voor je paard: als jij constant ‘onrust’ uitzendt, dan gaat hij dat oppikken. Maar zend jij ‘kalmte’ uit? Dan kan hij daarop inloggen.”

Heb je weleens meegemaakt dat je paard ineens de bocht uitschiet, terwijl jij nog zat na te denken over je to-do-lijst? Je schrikt je een hoedje, je hart maakt overuren, je spieren verkrampen, je ademhaling versnelt… en voordat je het doorhebt, zit je samen met je paard in een heuse paniekspiraal; Gadver, wat een ellende! 🙁

Toch gebeurt het ons allemaal wel eens. Daarom wil ik je laten zien hoe jouw eigen zenuwstelsel non-stop met dat van je paard in overleg is – zonder tussenkomst van woorden. Het is alsof jullie een geheime groepsapp delen, waar elke emotie, beweging en gedachte direct bij je paard binnenkomt. En geloof me, hij luistert als de beste.

In deze blog neem ik je aan de hand (nou ja, eigenlijk meer aan de ademhaling 😉 ) mee door vijf inzichten en bijbehorende oefeningen, zodat jij voortaan de rust bewaard als je paard in de stress gaat. Gewoon, vanaf het eerste moment dat je zijn halster oppakt. Klaar? Let’s go!

1. Jullie stille telefoonverbinding: lichaamstaal op z’n best

Je houding is je onzichtbare tv zender – alles wat je uitzendt, pikt je paard op. Heb je strakke schouders? Dan denkt hij: “Oh oh, gevaar!” Loop jij met een opgeheven kin? Dat voelt hij als ‘alert-stand’. Ben jij aan het wiebelen met je benen dan denkt je paard waarschijnlijk: “Hij gaat iets doen…”

Om je een voorbeeld te geven: Je staat bij de wei en hoort een tractor aankomen. Voor jou is het gewoon verkeerslawaai, maar jouw lichaam verbergt niets: je rug verstrakt, je ademhaling versnelt. En ja hoor, je paard draait zijn oren scherp, en begint met zijn staart te zwaaien. En tja… de tractor was nog niet eens voorbij.

Let eens op wat er gebeurt als je de volgende keer voordat je de wei in loopt twee tellen neemt om bij je houding stil te staan. Laat je schouders eens zakken, ontspan je kaak en voel hoe je voeten stevig contact maken met de grond. Hoe vaker je dit doet, hoe vanzelfsprekender het wordt.

2. Ademhaling: jouw geheime rustknopyoga, ademhaling

Je adem is niet alleen een zuurstofleverancier maar ook een direct seintje naar je paard. Heb je een snelle ademhaling? Dan zet hij het om in: “Paniek, vluchten, NU!” Maar wanneer jij een rustige en lange ademhaling hebt: “Het is safe, ik ben ben rustig.”

Pro-tip: De volgende keer dat je voelt dat je hartslag oploopt, probeer dan deze ademhaling:

  • Adem 4 tellen in via je neus.
  • Houd 1 tel vast.
  • Adem 6 tellen uit via je mond.
  • Herhaal 5 keer.

Na de derde uitademing voel je al een lichte ontspanning. Waardoor je paard ook zijn hoofd kan laten zakken.

3. Sympathisch vs. parasympatisch: je interne schakelaar

Je autonome zenuwstelsel heeft twee standen:

  • Sympathische modus (“actie!”): hart bonkt, spieren spannen, lichaam bereidt zich voor op vechten of vluchten.
  • Parasympatische modus (“ontspan!”): hartslag kalmeert, spijsvertering herstelt, lichaam komt tot rust.

Wanneer jij voornamelijk in dat tweede systeem kunt schakelen, blijft je paard automatisch hangen in zijn veilige herstelmodus. Reflectiepunt: Wanneer heb jij voor het laatst bewust even stilgestaan om je parasympatische modus te activeren voordat je met je paard aan de slag ging?

Door dit regelmatig te oefenen – vijf minuten ademhaling, een kort loopmeditatiemoment of gewoon even zitten met een kopje thee – train je als het ware een innerlijke rustspier. En laat die nou transparant zijn voor je paard!

4. Spiegelneuronen en super kleine bewegingen: de kunst van spiegelen

Paarden spiegelen, alsof ze een levende spiegel zijn. Ze lezen zelfs je échte kleine minibewegingen:

  • Een lichte kanteling van je hoofd.
  • Het klemmen van je kaak.
  • En zelfs je knieën (op slot of juist net iets losser).

Herkenbaar voorbeeld: Je bent aan het rijden en je ziet een plastic zak liggen in de hoek van de bak. Je went aarzelend af om de zak te ontwijken en houd je adem in. Je paard merkt het direct en blokkeert een tandje bij – terwijl hij die zak al een keer was gepasseerd.

Voor je een nieuwe oefening start, check je hoe je lichaam aan voelt: laat je kaak los, ontspan je knieën, adem bewust in en uit. Zo voorkom je dat je paard zich voegt naar jouw (onbedoelde) twijfels.

5. Intentie en helderheid: je innerlijke kompas

Intentie is de onzichtbare belofte die je maakt: “Ik weet wat ik ga doen, en ik doe het met zekerheid.” Wanneer jij met aarzelende stappen aankomt? Je voelt paard: “Ik weet het niet zeker…” Maar kom jij doelgericht aanlopen, dan denkt hij: “Oké, we doen dit samen, ik vertrouw je.”

Oefening: Zet een eenvoudige oefening op: loop samen naar een boom, ga naast elkaar staan en stel je intentie: “Ik wil dat we beiden kalm bij de boom blijven staan.” Herhaal dit met verschillende objecten, steeds even kort, en voel hoe jouw helderheid hem vertrouwen geeft.

Bonus: oefenmomenten zonder spanning

Vergeet niet dat je zenuwstelsel sterker wordt door herhaling – niet door crisismomenten. Plan daarom korte, relaxte sessies waarin je bewust ademt en je houding checkt, zonder dat er echt iets ‘spannends’ gebeurt. Deze mini-momenten maken je zenuwstelsel veerkrachtiger en jouw paard zal het verschil voelen.

Stof om over na te denken

  1. Wat merk jij NU in je lichaam als je dit leest?
  2. Welke ademhalingsoefening ga je direct toepassen bij je volgende stalbezoek?
  3. Waar durf je zachter te zijn voor jezelf én voor je paard?

Door deze inzichten elke dag een momentje aandacht te geven, bouw je aan een stabiele, veilige haven voor jullie allebei. Wil je nog meer tips en oefeningen om je paard te helpen met ontspannen download dan nu mijn gratis Ebook 5 tips om je paard in no-time rustig te krijgen waar je ook bent.

Of neem een kijkje op mijn Instagram waar ik regelmatig tips deel.

 

Verharen, stress en angst

Ken je dat moment dat je in het voorjaar een paard borstelt en er meer haren op jezelf achterblijven dan op de grond? Dat is het teken dat de winterjas eindelijk loskomt. Maar wat als dat bij jouw paard niet gebeurt? Terwijl andere paarden hun vacht soepel laten vallen en veranderen in glanzende sportmodellen, blijft die van jou rondlopen alsof hij een nieuwe carrière als mammoet overweegt.

Als je een angstig of gevoelig paard hebt, kan stress een grote rol spelen bij het verharen. Niet alleen mentaal – als in: ik vind verandering eng – maar ook fysiek. Stress beïnvloedt de hormonen, doorbloeding en energieverdeling in het lichaam, en dat kan er zomaar voor zorgen dat die wintervacht blijft zitten als een hardnekkige wollen trui.

Laten we eens kijken waarom dat gebeurt en, nog belangrijker, hoe je je paard kunt helpen.

Hoe werkt verharen normaal gesproken?

Verharen is een natuurlijk proces dat wordt aangestuurd door de hoeveelheid daglicht, niet door temperatuur (al denken veel mensen van wel). Wanneer de dagen langer worden, produceert het lichaam minder melatonine, wat het signaal geeft om de wintervacht los te laten. Het hormonale systeem zet vervolgens alles in gang, zodat je paard geleidelijk aan zijn dikke jas kwijtraakt.

Bij een gezond, ontspannen paard verloopt dit proces meestal soepel. Maar als stress in het spel is, kan dat voor problemen zorgen.

Wat doet stress met de verharing?

Stress beïnvloedt het lichaam op verschillende manieren, en dat heeft direct gevolgen voor de huid en vacht. Dit is wat er kan gebeuren:

  • Verstoorde hormoonbalans
    Stress zorgt voor een verhoging van cortisol (het stresshormoon), wat de balans van andere hormonen kan verstoren – en daarmee ook de natuurlijke vachtwisseling. Het signaal “tijd om te verharen!” komt dan niet goed door.
  • Slechte doorbloeding
    Angstige paarden spannen zich vaker aan, waardoor de bloedcirculatie in de huid vermindert. En een slechte doorbloeding betekent dat de haarwortels minder goed hun werk kunnen doen, wat verharing vertraagt. Je kunt dit zien alsof de haarzakjes dicht geknepen worden en niet meer open kunnen. Wanneer de spanning er af is kan dit wel.
  • Energie gaat naar overleving, niet naar verharen
    Stress kost veel energie. Een angstig paard is vaak constant alert en gebruikt zijn reserves voor ‘overleven’ in plaats van ‘overbodige’ processen zoals verharen. Gevolg? De vacht blijft langer zitten dan nodig.
  • Slechtere opname van voedingsstoffen
    Langdurige stress kan ook de spijsvertering beïnvloeden, waardoor essentiële voedingsstoffen minder goed worden opgenomen. Dit kan leiden tot een doffe, droge vacht en een vertraagde verharing.

Hoe herken je dat stress de verharing beïnvloedt?

Sommige signalen dat stress meespeelt bij de vachtverzorging van je paard:

✅ De vacht blijft langer dik of ruw aanvoelen dan bij andere paarden.
✅ Verharing gaat onregelmatig: sommige plekken laten los, andere niet.
✅ De vacht lijkt dof of droog, zonder duidelijke medische oorzaak.
✅ Je paard reageert gevoelig op aanraking, alsof borstelen onprettig is.
✅ Hij schudt of schuurt meer dan normaal, zonder dat er sprake is van jeuk of parasieten.

Herken je dit? Dan is het tijd om je paard een handje te helpen.

Wat kun je doen om je paard te helpen met het verharen?

Gelukkig zijn er veel manieren om je paard te helpen ontspannen én zijn vachtwissel soepeler te laten verlopen.

1. Verminder stress in het dagelijkse leven

  • Zorg voor een duidelijke, voorspelbare routine – angstige paarden doen het goed bij structuur en stabiliteit.
  • Bied voldoende sociaal contact en vrije beweging, zodat spanning niet opbouwt.
  • Gebruik rustige trainingsmethoden en geef je paard de tijd om zich veilig te voelen.

2. Stimuleer de doorbloeding van de huidrosborstel verharen stress angst

  • Zachte aanraking en massage helpen de bloedsomloop in de huid verbeteren, waardoor oude haren makkelijker loslaten.
  • Gebruik een zachte borstel of massageborstel, vooral als je paard gevoelig is voor poetsen.
  • Regelmatige beweging (grondwerk, wandelen, lichte training) helpt het lichaam zichzelf te resetten en stimuleert het verharen.

3. Ondersteun de vacht met voeding en supplementen

Sommige voedingsstoffen helpen de vacht en huid optimaal te functioneren:

  • Zink & koper – Essentieel voor een gezonde haargroei en vachtwissel.
  • Omega-3 vetzuren – Ondersteunen een gezonde huid en verminderen ontstekingen.
  • Magnesium – Kan helpen om stressreacties in het lichaam te verminderen.
  • Voldoende ruwvoer – Een gezonde darmflora draagt bij aan een glanzende, sterke vacht en wie wil nu niet die appeltjes zien.

Weet je niet waar je moet beginnen. Neem dan eens contact op met een voedingsspecialist of dierenarts over de beste voeding voor jouw Piet Paniek.

Let op: medische oorzaken uitsluiten

Blijft de vacht echt héél lang zitten? Dan is het slim om even verder te kijken dan alleen stress. Een veelvoorkomende oorzaak van vertraagde verharing is PPID (voorheen bekend als de ziekte van Cushing), een hormonale aandoening die vooral bij oudere paarden voorkomt.

Andere dingen die de vacht en verharing kunnen beïnvloeden zijn:
⚠️ Voedingstekorten (zoals een zink- of kopertekort).
⚠️ Darmproblemen of een slechte opname van voedingsstoffen.
⚠️ Huidproblemen, zoals schimmels of parasieten.

Twijfel je? Een bloedonderzoek bij de dierenarts kan veel duidelijk maken. Laat je ook niet uit het veld slaan als de dierenarts aangeeft dat het niet nodig is. Als het bij jou niet goed voelt, volhouden!

Conclusie: ontspanning helpt bij loslaten – ook bij de vacht!

Verharen is niet alleen een kwestie van daglicht en temperatuur; het is een proces dat sterk beïnvloed wordt door de algehele gezondheid en het welzijn van je paard. Als stress de verharing vertraagt, betekent dat vaak dat het lichaam in een constante staat van alertheid staat – en dat is niet bevorderlijk voor welk natuurlijk proces dan ook.

Door stress te verminderen, de doorbloeding te stimuleren en te zorgen voor goede voeding, help je je paard niet alleen beter te verharen, maar ook fijner in zijn vel te zitten. En dat is uiteindelijk waar het om draait, toch?

Dus, mocht je paard in mei nog steeds rondlopen als een teddybeer: kijk niet alleen naar je rosborstel, maar ook naar hoe je hem fysiek én mentaal kunt ondersteunen.

 

De ruimte in het lichaam: hoe de beweeglijkheid van de fascia invloed heeft op de reacties van je paard

Heb je ooit gemerkt dat sommige paarden al schrikken van een zachte aanraking, terwijl anderen juist lijken te genieten van een stevige kriebel? Dit heeft alles te maken met de beweeglijkheid van de fascia of in de volksmond huid (en bindweefsel) en de ruimte in het lichaam. Het is een factor die vaak over het hoofd wordt gezien, maar een enorme invloed heeft op de reacties van je paard én de verbinding en het vertrouwen tussen jullie.

Huid, fascia en bewegingsvrijheid

De huid van je paard is meer dan alleen een beschermlaag. Er zit een ingenieus systeem onder verstopt, bestaande uit fascia (bindweefsel), spieren en zenuwen die constant informatie verwerken. Wanneer de huid strak en gespannen staat, bijvoorbeeld door spanning, stress of fysieke ongemakken, kan dit invloed hebben op de manier waarop je paard bewegingen en aanrakingen ervaart. Een beperkte huidbeweeglijkheid kan ervoor zorgen dat een paard gevoeliger reageert op prikkels of zelfs schrikachtiger wordt.

Stel je voor dat je een strakke spijkerbroek draagt die net te klein is. Elke beweging voelt beperkend en oncomfortabel. Zo voelt een paard met een gespannen huid zich ook! Hoe minder ruimte er is in het lichaam, hoe moeilijker het wordt om soepel te bewegen en ontspannen te reageren.

Spanning en schrikreacties

Als de huid en fascia strak staan, kan een lichte aanraking al een grote impact hebben. Dit verklaart waarom sommige paarden extreem reageren op bijvoorbeeld een vlieg, een veder lichte aanraking of zelfs een zacht briesje. Hun zenuwstelsel staat al ‘aan’, en door de beperkte beweeglijkheid van de huid kunnen prikkels sneller en intenser binnenkomen.

Een paard dat minder ruimte heeft in zijn lichaam, ervaart de wereld dus op een andere manier. Wat voor ons als een kleine aanraking voelt, kan voor een paard als een enorme prikkel binnenkomen. Hierdoor kan het zijn dat hij sneller schrikt, spanning vasthoudt of moeite heeft om zich over te geven aan ontspanning.

Waarom een harde poetsbeurt soms beter werkt fascia, huid, borstel

Misschien heb je weleens gemerkt dat een gespannen paard vaak alleen een stevige poetsbeurt waardeert, terwijl een zachte borstel juist averechts werkt. Dit komt doordat een gespannen zenuwstelsel zachte aanrakingen als onvoorspelbaar en overweldigend kan ervaren. Een stevige poetsbeurt daarentegen zorgt voor duidelijke, consistente prikkels die het paard makkelijker kan verwerken. Hierdoor voelt hij zich veiliger en meer geaard in zijn eigen lichaam.

De invloed op de verbinding met jou

Wanneer een paard constant alert is door spanning in de huid en fascia, beïnvloedt dit ook de manier waarop hij met jou omgaat. Misschien voelt hij zich sneller opgejaagd of reageert hij onverwacht op je hulpen. Dit kan frustrerend zijn, vooral als je paard ineens grote sprongen maakt of uit het niets ‘ontploft’ zonder dat jij begrijpt waarom.

Door de huid en fascia soepeler te maken, creëer je meer comfort en bewegingsvrijheid voor je paard. Dit zorgt ervoor dat hij prikkels beter kan verwerken en minder snel overprikkeld raakt. Hierdoor ontstaat er meer ontspanning en vertrouwen in jullie samenwerking.

Wanneer een paard deze verschijnselen laat zien is het ook handig om te kijken of er wel ruimte is voor ontspanning en of dat deze ook lang blijft. Is dit niet het geval dan is het misschien de moeite waard om uit te zoeken waar de constante spanning dan vandaan komt. In sommige gevallen is het goed om in overleg eens een dierenarts te laten kijken of er niets onderliggend aan de hand is. Of je kunt ook zelf bijvoorbeeld een test aanvragen om bijvoorbeeld PSSM 1 of 2 uit te laten sluiten.

Wat kun je zelf doen?

Gelukkig kun je zelf veel doen om de beweeglijkheid van de huid te verbeteren en je paard te helpen ontspannen:

  1. Maak 1 en een kwart cirkel – Gebruik je platte hand en neem de huid van je paard mee in een cirkelvormige beweging, iets groter dan een hele cirkel, zonder over de huid te glijden. Begin de cirkel op het punt het dichts bij de grond.  Dit helpt om vastzittende fascia losser te maken en meer ruimte te creëren in het lichaam.
  2. Langzame, bewuste aanrakingen – Werk met rustige, vloeiende aanrakingen in plaats van snelle bewegingen. Dit helpt het zenuwstelsel te kalmeren.
  3. Grondwerk met ontspanningsoefeningen – Werk met oefeningen die de spanning in het lichaam verminderen, zoals buigoefeningen, voorwaarts-neerwaarts strekken en rustige bewegingen zonder druk.
  4. Ademhaling en je eigen spanning – Paarden spiegelen ons. Als jij gespannen bent, voelt je paard dit direct. Adem eens kort in en lang en zacht hoorbaar uit, dit helpt vaak om je paard ook te laten door ademen. En blijf vooral zelf ontspannen tijdens het werken met je paard.

Ruimte in de huid en fascia creëren voor ontspanning

Door bewust te werken aan de beweeglijkheid van de huid en fascia, help je je paard om beter in zijn vel te zitten. Je zult merken dat je paard minder schrikkerig wordt, zich makkelijker overgeeft aan ontspanning en met meer vertrouwen samenwerkt. Het is een kleine verandering in hoe je naar je paard kijkt, maar een grote stap naar een diepere verbinding tussen jullie beiden.

Wil je hier meer informatie over of wil je graag zelf jouw Piet Paniek helpen te ontspannen dan wil ik je graag helpen. Vul hier het vragenformulier in voor een gratis discovery call en dan kan ik jou enkele concrete tips geven, waar je meteen mee aan de slag kunt bij jouw Piet Paniek.